Πήραν τα βουνά οι Κρανιώτες – Πορεία προς τη Γκιώναλη

Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ

Κάθε χρόνο ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κρανιάς διοργανώνει πεζοπορία σε περιοχές γύρω από το χωριό. Βέβαια κάτοικοι του χωριού σχεδόν καθημερινά πεζοπορούν μέσα στα δάση που περικλείουν την Κρανιά.

Φέτος η πεζοπορία έγινε στις 7 Αυγούστου, νωρίτερα από τις άλλες χρονιές ίσως επειδή στις 13 Αυγούστου έγιναν οι εκλογές στο Σύλλογο, στην περιοχή Σιράκο και προς την Γκιώναλη.

(Γράφω έτσι τη λέξη Σιράκο και όχι Συρράκο όπως γράφεται το χωριό της Ηπείρου, γιατί έτσι το είδα γραμμένο κάποτε σε έγγραφο της Κρανιάς).
Το πρωί της Δευτέρας συγκεντρωθήκαμε στη βρύση «Πιτσάλα», σε μια άκρη του χωριού, όσοι θα συμμετείχαμε στην πεζοπορία. Δυστυχώς δεν είμασταν αρκετοί, συγκριτικά με άλλες χρονιές, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτόν τον καιρό στο χωριό υπάρχουν πάνω από 2.500 κάτοικοι. Πραγματικός και όχι φανταστικός είναι ο αριθμός. Δεν γνωρίζω το λόγο, κάτι υποψιάζομαι, αλλά είναι κρίμα.

Από το Δ.Σ. ήρθε για λίγο στην αρχή μόνο η Τούλα Κλιάφα. Στις κυρίες της συντροφιάς μας ο Κώστας Ψαρρής προσέφερε από ένα λουλούδι (ντάλια) από τον όμορφο ανθόκηπό του, μια που ο ίδιος δε θα συμμετείχε.

Τη διαδρομή που ακολουθήσαμε και ήταν αυτή που ανεβοκατέβαιναν παλιά οι κτηνοτρόφοι της Κρανιάς για να πάνε στα κοπάδια τους στο Σιράκο, στην Γκιώναλη και στην Τριγγία, την είχα σηματοδοτήσει πέρυσι. Φέτος την άνοιξη την κάναμε με την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας ολόκληρη (5-6 ώρες).

Πριν λίγες μέρες τοποθέτησα τρεις χειρόγραφες πινακίδες με οδηγίες για τη διαδρομή και την περιοχή.

Ανηφορίζοντας από τη βρύση «Πιτσάλα» όπου υπάρχει η πρώτη πινακίδα αφήσαμε δεξιά μας μια υπεραιωνόβια βελανιδιά που η περιφέρειά της είναι 5 μέτρα. Ανήκει σε ιδιώτη, αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως Μνημείο Φυσικής Κληρονομιάς. Ζητάω πολλά;

Μετά από 150 μέτρα άδεντρου μέρους, παλιά ήταν κήποι των Κρανιωτών που τους πότιζαν, με νερό που έφερναν με αυλάκι από τη «Μούμα», διασχίσαμε δασικό χωματόδρομο και είδαμε τη δεύτερη πινακίδα. Η πορεία γινόταν πλέον μέσα σε δάσος ελάτων. Αφήνοντας αριστερά μας και πάνω την πηγή-βρύση «Αμπουτσούδα» που στα ελληνικά σημαίνει βρωμιάρα και είδαμε περιττώματα αρκούδας φθάσαμε στην τρίτη πινακίδα στην περιοχή «Κοτρώνια». Ονομάστηκαν έτσι γιατί υπάρχουν μεγάλες πέτρες διαφόρων σχημάτων. Αυτοί οι ογκόλιθοι σχηματίσηκαν από μικρότερες πέτρες και σπαστά χαλίκια που ενώθηκαν μεταξύ του. Κάτι σαν τα Μετέωρα μόνο που αυτά αποτελούνται από χαλίκια ποταμού και άμμο.

Εκεί το μονοπάτι διακλαδίζεται: Αριστερά κι αφού περάσει από υποτυπώδη βρύση ανηφορίζει ομαλά προς Σιράκο. Δεξιά πηγαίνει προς «Κόκκινες Σάρες» ή «Όμορφη θέα». Εμείς ακολουθήσαμε τη δεύτερη διαδρομή. Πραγματικά η θέα της Κρανιάς από εκεί, φαίνονται τα 4/5 του χωριού, αλλά και της γύρω περιοχής είναι πανοραμική, είναι φανταστική! Αν υπήρχαν και μερικά καθίσματα δε θα υπήρχε πιο τέλειο μέρος για αγνάντεμα. Και απέχει 20-25 λεπτά με τα πόδια από το χωριό. Πηγαίνει και αυτοκίνητο!

Είμασταν λίγο άτυχοι γιατί η πρωινή υγρασία δε μας άφνηε να δούμε καθαρά τα γύρω τοπία. Συνεχίζοντας αριστερά τώρα και αφού συναντήσαμε το άλλο μονοπάτι που έρχεται από τη διακλάδωση στα «Κοτρώνια», φθάσαμε στο Σιράκο που είναι μια μεγάλη λάκα, ένα μεγάλο ισάδι. Σ’ αυτόν, έκαναν προπονήσεις οι παίκτες των Τρικάλων όταν ήταν στην Α΄ Εθνική και θα έπαιζαν τελευταίο αγώνα με τον Ολυμπιακό. Στο μέρος αυτό αλλά και στο άλλο ισάδι το «Σύρμα» πιο κάτω θα μπορούσαν να γίνουν άριστα προπονητήρια προετοιμασίας αθλητών τα καλοκαίρια. (Τι ιδέες ρίχνω!) Για την ιστορία αναφέρω ότι στο πρώτο ημίχρονο το παιγνίδι ήταν 0-0 και στο δεύτερο 0-5. Έτσι ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα και άφησε δεύτερο τον Παναθηναϊκό. Πρόεδρος των Τρικάλων τότε ήταν ο Κρανιώτης Αγησίλαος Ζαφόλιας.

Αφού τοποθετήσαμε την 4η πινακίδα χρησιμοποιώντας ως σφυρί πέτρα, αποφασίσαμε να πάμε μέχρι εκεί που τελειώνουν τα έλατα. Έτσι περνώντας τις «Γούρνες», σταματήσαμε λίγο πρις της «Κορομηλιές» όπου υπάρχει βρύση. Αφού ξεκουραστήκαμε και φάγαμε ό,τι είχε ο καθένας, κάποιοι τάισαν ένα σκυλί πετσί και κόκαλο που μας ακολούθησε και που κάποιος οικολόγος κυνηγός θα εγκατέλειψε, γυρίσαμε στο «Σιράκο». Κοντά στην ποτίστρα που έβγαζε ελάχιστο νερό, είδαμε οστά από αγελάδα. Στη βρύση που το κρύο νερό της βγαίνει από τη ρίζα ελάτου σταθήκαμε για λίγο.

Κάποιοι ρωτούσαν για τα μανιτάρια που υπήρχαν και άλλοι για το σαλέπι. Για την επιστροφή, μετά το Σιράκο, ακολουθήσαμε άλλη διαδρομή περνώντας από το «Σύρμα» κατεβήκαμε στα παλιοκόνακα. Παίρνοντας μετά το παλιό μονοπάτι που πηγαίνει από Κρανιά προς Κονάκια-Παλαιοχώρι και Κλεινοβό φθάσαμε στο «Σταυρό». Ο Σταυρός διαστάσεων 8Χ6 μέτρων είναι δωρεά Κρανιώτη ονόματι Γιαννίκα σε ανάμνηση της διέλευσης από την Κρανιά του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Ήταν μια χαλαρή ενημερωτική πορεία συνολικής διάρκειας 4 περίπου ωρών.

Το βραδάκι περιμέντονας την πανσέληνο που την έκρυβαν τα σύννεφα, ανάψαμε φωτιά, αφού πρώτα πήραμε προφυλάξεις πυρασφάλειας και ψήσαμε καλαμπόκια. Το φεγγάρι το είδαμε πιο καθαρό όταν έδυσε.

Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!