Επίτιμος δημότης του Αλμυρού ανακηρύχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που έγινε δεκτός με κάθε επισημότητα, ενώ με εγκάρδιο τρόπο εκφράστηκε και ο ίδιος για τον λαό του Αλμυρού αλλά και όλης της Μαγνησίας.
o Δήμαρχος Αλμυρού Δημήτρης Εσερίδης τόνισε ότι η παρουσία του Αρχιεπισκόπου τους γεμίζει με ελπίδα και δύναμη και ότι ο λαός του Αλμυρού βλέπει στο πρόσωπό του έναν άξιο ιεράρχη.
Ο κ. Ιερώνυμος σημείωσε πως ο Έλληνας είναι κουρασμένος από τη φτώχεια και την κρίση, προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό του και πως “αντί για τον Ελλαδισμό, πρέπει να δούμε τον Ελληνισμό”.
Ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε την Μητρόπολη, με την ευκαιρία των εγκαινίων του ιεραποστολικού κέντρου «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης», του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου Αλμυρού. Αμέσως μετά την επίσημη υποδοχή του τελέστηκε επίσημη δοξολογία και ακολούθησε η καθιέρωση της ιεράς εικόνας του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου και τα εγκαίνια του ιεραποστολικού κέντρου.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, τόνισε μεταξύ άλλων, ότι «με αισθήματα σεβασμού και τιμής σας υποδεχόμαστε για μία ακόμη φορά στην τοπική μας Εκκλησία, και για πρώτη φορά στην πόλη του Αλμυρού, δεύτερη έδρα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Η εδώ παρουσία του σεπτού Προκαθημένου της καθ Ἑλλάδα Εκκλησίας περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στην επαρχία του Αλμυρού αλλά και χαρά σε όλους μας.
Έρχεστε, Μακαριώτατε, σε ένα ιστορικό τόπο. Η ιστορία της πόλης ανάγεται στα ελληνιστικά χρόνια, στα οποία ήκμασε η αρχαία Άλος. Στα βυζαντινά χρόνια θα ακμάσει ως παραλιακή πόλη και λιμάνι και θα λάβει το όνομα Αλμυρός, όνομα που πιστοποιείται τουλάχιστον από τον 9ο αιώνα.
Μετά από ολοκληρωτική της καταστροφή το 1331, θα διαμορφωθεί, κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, η σημερινή πόλη του Αλμυρού, η οποία απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό στις 17 Αυγούστου 1881. Οι κάτοικοι του Αλμυρού διακρίνονται για την προς τον Θεό ευσέβειά τους, όπως αυτή φαίνεται στους περίλαμπρους Ναούς της πόλης, ιδιαίτερα δε στον ναό του Αγίου Δημητρίου, στον οποίο βρισκόμαστε και του οποίου οι απαρχές ανάγονται στον 13ο αιώνα. Μετά από τον καταστροφικό σεισμό της 9ης Ιουλίου 1980, ο οποίος ισοπέδωσε όλη σχεδόν την πόλη και κατέστρεψε ολοσχερώς τον παλαιότερο Ναό, κτίστηκε ο σημερινός περίλαμπρος Ναός του πολιούχου του Αλμυρού Αγίου Δημητρίου, κέντρο και καύχημα των κατοίκων της περιοχής.
Χαιρόμαστε, Μακαριώτατε, ιδιαιτέρως διότι τα Εγκαίνια των ανακαινισμένων χώρων του Ιεραποστολικού Κέντρου Αλμυρού «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης» έγιναν η αφορμή της σημερινής επισκέψεώς σας. Όπως γνωρίζετε, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, υπό την προεδρία σας, ενέκρινε προ δύο μηνών την τροποποίηση του Καταστατικού και την μετονομασία του μέχρι πρότινος «Ιεραποστολικού Κέντρου – Διακονία Αγάπης» του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αλμυρού της καθ ἡμᾶς Ιεράς Μητροπόλεως σε «ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ “ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ”».
Η ιστορία του Ιδρύματος, που εντός ολίγου θα εγκαινιάσετε, ξεκινά το 2006, χάρη στην πρωτοβουλία των τότε εφημερίων και τη συμπαράσταση των ενοριτών του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου Αλμυρού, ώστε να στεγάσει τις ποιμαντικές, κοινωνικές, φιλανθρωπικές και πολιτιστικές δράσεις της Ενορίας αυτής. Με το Ίδρυμα αυτό που αρχικά ονομάστηκε «Διακονία Αγάπης» διευρύνθηκε το κοινωνικό έργο που ήδη επιτελούσε το ενοριακό «Σπίτι Γαλήνης», σιτίζοντας καθημερινά απόρους αδελφούς μας από όλη την Επαρχία του Αλμυρού. Σήμερα το «Σπίτι Γαλήνης» προσφέρει μηνιαίως 2. 550 ατομικά γεύματα σε αναγκεμένους συνανθρώπους. Παράλληλα με το Συσσίτιο, το Ίδρυμα μεριμνά για την κάλυψη διαφόρων αναγκών, όπως ένδυση και υπόδηση, στέγαση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, υποστήριξη μαθητών, νοικοκυριών, ανέργων.
Όπως και σε όλες τις άλλες δομές της τοπικής μας Εκκλησίας έτσι και εδώ, παρά την οικονομική δυσκολία των τελευταίων ετών, το κοινωνικό έργο όχι μόνο δεν περιστάλθηκε αλλά γιγαντώθηκε, χάρη στην αλληλέγγυα, και από το υστέρημά τους, προσφορά των πιστών μας, χάρη στη χρηστή διαχείριση των οικονομικών από τους ιερείς μας και χάρη στην βοήθεια των πολλών εθελοντών μας. Σε αυτό το Ίδρυμα, παραδείγματος χάριν, οι εθελοντές που υλοποιούν τις δράσεις που αναφέραμε ξεπερνούν τους 80. Ωστόσο, οι αυξημένες ανάγκες και ο πενιχρός προϋπολογισμός του Κέντρου, δεν επέτρεψαν τη συντήρηση και ανάπτυξη των κτηριακών υποδομών καθώς και την υλοποίηση πολλών από τους καταστατικούς σκοπούς του Ιδρύματος.