Η έννοια της «κομματικής ταύτισης» δεν είναι άγνωστη, αναφέρεται στον δεσμό των αιρετών Α’ και Β’ βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης προς συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα. Με απλά λόγια, είναι η πολιτική ταυτότητα.
Ο χαρακτηρισμός υποδηλώνει κάτι περισσότερο από μία συγκυριακή ψήφο προς ένα κόμμα, υποδηλώνει μία σταθερή στον χρόνο ταύτιση με έναν κομματικό χώρο η οποία ενισχύεται με τη πάροδο του χρόνου.
Τα πρώτα χρόνια της κρίσης, ο δείκτης κομματικής ταύτισης ακολούθησε θεαματική πτώση. Μαζί με την κομματική ταύτιση κατέρρευσε και η εμπιστοσύνη προς πολιτικούς θεσμούς, με τα πολιτικά κόμματα να καταγράφουν τα χαμηλότερα επίπεδα εμπιστοσύνης.
Η κομματική ταύτιση αποτελεί επίσης παράγοντα διαμόρφωσης πολιτικών στάσεων. Συχνά διαμορφώνουμε ή αλλάζουμε απόψεις έτσι ώστε να συμφωνούν με τις θέσεις του κόμματος με το οποίο ταυτιζόμαστε ή μας είχε στηρίξει προεκλογικά.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος για έναν τοπικό άρχοντα. Η άμεση εξάρτηση από ένα πολιτικό κόμμα. Τότε χάνεται η ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων.
Τότε πετάει ο γάιδαρος;
Και βέβαια πετάει….
Και για άλλη μια φορά θα πω ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές, ακολουθούν τις εθνικές.
Και όπως είπε και ο Ηράκλειτος «οι άνθρωποι διακρίνονται σε “αφυπνισμένους” και “καθεύδοντες”. Οι καθεύδοντες (δηλ. οι “κοιμώμενοι”) δεν κατανοούν την ατέρμονα ροή των συμβάντων και των πραγμάτων και παραμένουν υπόδουλοι των ψεύτικων και εύκολων δοξασιών και εντυπώσεων».