Τη δεκαετία του 1980 τα παιδιά που ασχολούνταν με τον κλασσικό αθλητισμό δεν είχαν ούτε ταρτάν, αλλά ούτε κι ένα διαμορφωμένο υποτυπωδώς στίβο πέριξ του γηπέδου της Καλαμπάκας.
Επίσης, τα παιδιά που ασχολούνταν με το μπάσκετ έδιναν τους εντός έδρας αγώνες του ΑΟΚ στον τσιμεντένιο αγωνιστικό χώρο που υπήρχε νοτιοδυτικά του σταδίου, στο αριστερό άκρο που υπάρχουν σήμερα οι κερκίδες, και από τα «κατσάβραχα» πήγαιναν και έδιναν τους εκτός έδρας αγώνες στα κλειστά γυμναστήρια με τα παρκέ.
Και από το τότε περνάμε στο σήμερα. Στα υπερσύγχρονα γήπεδα και σε έναν στίβο με ταρτάν, που ήρθε με αγώνα ετών από τον ΣΚΑΜ στην προηγούμενη δημοτική περίοδο, και έμελλε να ολοκληρωθεί στην τρέχουσα δημοτική περίοδο.
Και βλέπουμε σήμερα πολλά μικρά παιδιά να ασχολούνται με το μπάσκετ και με το βόλεϊ.
Και πλέον βλέπουμε όλο και συχνότερα επιτυχίες από τους μικρούς αθλητές του ΣΚΑΜ που ασχολούνται με τον κλασσικό αθλητισμό.
Και αντιλαμβανόμαστε ότι στον αθλητισμό δεν χωρούν αντιπαραθέσεις. Προπάντων δε δεν χωρούν αντιπαραθέσεις σε ό,τι αφορά στα παιδιά. Οφείλουμε να τα σεβόμαστε, διότι αυτά είναι το αύριο και σε αυτά ανήκει το μέλλον.
Οι μεγαλύτεροι μπορούμε να αθληθούμε ή να περπατήσουμε έξω από το ταρτάν ή κάποια άλλη ώρα.
Ο αθλητισμός ενώνει. Ό,τι χωρίζει δεν είναι αθλητισμός, αλλά κάτι άλλο…
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
