Η Ναόμι Τζέικομπς έπεσε στο κρεβάτι ένα βράδυ άνοιξης του 2008 ως μια 32χρονη μητέρα ενός 11χρονου αγοριού και φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Το επόμενο πρωί, λέει η ίδια, ήταν σαν τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της να μην είχαν υπάρξει ποτέ! Αυτό ισχυρίζεται σε συνέντευξή της στο BBC.
Δεν αναγνώριζε το σπίτι της, τον γιο της, ακόμη και η ίδια η φωνή της της φαινόταν διαφορετική, πιο βαριά, απ’ όσο την είχε συνηθίσει. Η τεχνολογία του 2008 μέσα στο σπίτι, από το smartphone μέχρι την τηλεόραση, της φαίνονταν σαν να ήταν βγαλμένη από ταινία φαντασίας.
Ο μόνος τρόπος που βρήκε για να αντιμετωπίσει αυτή την ασυνήθιστη κατάσταση ήταν να πέσει ξανά για ύπνο. «Ήμουν πεπεισμένη ότι θα κοιμόμουν και θα ξυπνούσα ξανά στο 1992» είπε στο BBC στο πλαίσιο συνέντευξης που έδωσε με αφορμή την έκδοση του βιβλίου που έγραψε σχετικά με την εμπειρία της με τίτλο «Forgotten Girl». Ωστόσο, δεν είχε ξεχάσει τα πάντα: Μπορούσε να θυμηθεί αριθμούς τηλεφώνου, το pin της κάρτας της, ενώ θυμόταν να οδηγεί, κάτι που σίγουρα δεν γνώριζε όταν ήταν 15 χρονών.
Αυτό που περιγράφει η Τζέικομπς ταιριάζει με την περιγραφή της διασχιστικής ή ψυχογενούς αμνησίας, επισημαίνει σχετικά με την περίπτωσή της ο ψυχολόγος Κρίστιαν Τζάρετ. Η ψυχογενής αμνησία είναι μια μορφή απώλειας μνήμης, στην οποία μπλοκάρονται ορισμένες προσωπικές πληροφορίες, ωστόσο το άτομο διατηρεί την κινητική μνήμη (σ.σ.: γι’ αυτό μπορεί να οδηγεί το αυτοκίνητο) και αναμνήσεις για πράγματα, όπως νούμερα και ημερομηνίες (π.χ. το pin). Όπως λένε οι ειδικοί, το άγχος είναι συνήθως η αιτία που πυροδοτεί αυτής της μορφής την αμνησία, ενώ οι αναμνήσεις επανέρχονται με τον καιρό.
Η εμπειρία που περιγράφει η συγκεκριμένη γυναίκα παρουσίαζε τα ίδια τυπικά συμπτώματα άλλων καταγεγραμμένων περιπτώσεων ψυχογενούς αμνησίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αναμνήσεις της εξαφανίστηκαν μετά από μια περίοδο ασθένειας και άγχους και επέστρεψαν μετά από περίπου έξι εβδομάδες.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
