Την Κυριακή. 22-12-2024, ανηφορίσαμε με τον Αριστοτέλη προς τον, έρημο και σε κακή κατάσταση από το πέρασμα (7-9-2023) του «Δανιήλ» (Ντάνιελ τον λένε οι ξενομανείς), Ασπροπόταμο και φτάσαμε μέχρι την Κρανιά.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΨΑΡΡΗ
Ο καιρός ήταν κρύος αλλά σχεδόν ηλιόλουστος και η διαδρομή υπέροχη, πανέμορφη, μοναδική.
Τα φυλλοβόλα δέντρα –κυρίως θηριώδεις οξιές- ήταν γυμνά γιατί τα φύλλα τους, που έκλεισαν τον ετήσιο χρόνο της ζωής τους, έπεσαν στο έδαφος ή έγιναν… φτερά στον άνεμο.
Τα αειθαλή-αείφυλλα κονωφόρα δέντρα, κυρίως πανύψηλα και λυγερόκορμα έλατα και λίγα πεύκα, στέκονταν καμαρωτά και καταπράσινα κάτω από τις ολόασπρες από χιόνια κορυφές βουνών της Πίνδου, σαν να περίμεναν διαγωνισμό ομορφιάς.
Τα καθαρά νερά των πηγών του Ασπροποτάμου κυλούσαν ήρεμα, (σε μερικά σημεία ήταν αφρισμένα), στην κοίτη που πέρυσι κατέστρεψε η ορμή του «Δανιήλ» και του «Ηλία».
Ο δρόμος, γιατί πολλοί με ρωτάνε, είναι όπως ήταν το Καλοκαίρι. Ανεβαίνοντας, τα λίγα χωμάτινα τμήματα ήταν σκληρά από την παγωνιά. Κατεβαίνοντας, ο πάγος είχε λιώσει από τον ήλιο και ο δρόμος είχε λασπώσει.
Είχαν υποσχεθεί αρμόδιοι, δεν γράφουμε ονόματα, Χριστούγεννα ξημερώνουν, να ρίξουν μερικά αυτοκίνητα Τρία Άλφα. Λόγια, λόγια, λόγια…
Από τις οξιές μέχρι το Κουκουφλί, δεξιά και αριστερά του δρόμου, αλλά και μέσα στο δάσος, το χιόνι ήταν αρκετό και παγωμένο. Στο «Κουκουφλί» (εγκαταστάσεις του Δασαρχείου Καλαμπάκας), ο μοναδικός ιχθυογεννητικός σταθμός της προστατευόμενης άγριας πέστροφας, όπως πολλές φορές έγραψα, έχει καταστραφεί και, δυστυχώς, δε λειτουργεί… Μήπως πρέπει ο Δήμος και η Περιφέρεια (Λευτέρη Αβραμόπουλε και Χρύσα Ντιντή για σας χτυπάει η καμπάνα του Σωτήρος, του ναού στο Κουκουφλί) να ενδιαφερθούν; Λέω μήπως, γιατί Υπουργείο και Κράτος «αγρόν ηγόρασαν»…
Ο ναός (παλιά Μονή), του Τιμίου Σταυρού κοντά στην Κρανιά, στέκει μόνος, κλειστός και έρημος, αλλά παραμένει βιγλάτορας και ακοίμητος φρουρός του Ασπροποτάμου, παραπέμποντας σε σκοπιές χωρίς φαντάρους, όπλα και σφαίρες…
Τα πολλά και απλωμένα σε μεγάλο χώρο σπίτια της Κρανιάς, στέκουν κι αυτά κλειστά σαν να έπεσαν σε «χειμερία νάρκη» περιμένοντας την Άνοιξη να ξυπνήσουν… Η κάθετη κορυφή «Μυρμήγκι», χιονισμένη και παγωμένη παρακολουθεί από ψηλά τα σπίτια-περιουσίες των Κρανιωτών…
Κι όμως, μερικές αγελάδες ελευθέρας βοσκής, ζωντανές αυτές, προσπαθούσαν να πιούν, να ρουφήξουν νερό, το οποίο ήταν παγωμένο…
«Καημένε Ασπροπόταμε, που ‘ναι τα χρόνια εκείνα,
π’ αντιλαλούσαν τα βουνά, λαγούτα και κλαρίνα…
Κώστας Βίρβος
Σημείωση: Αλλά γιατί να ενδιαφερθούν για τον Ασπροπόταμο, όταν «έχουμε» τα… «ΕλατοΠερτούλια»;
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
