Χρ. Λιάπης: «Λόγοι καρδιάς και προσφοράς με φέρνουν στην Καλαμπάκα»

Γιατρός και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο 36χρονος Χρίστος Χρυσοστόμου Λιάπης, όπως υπογράφει στα κείμενά του όλα αυτά τα χρόνια που αρθρογραφεί στα «ΜΕΤΕΩΡΑ», φιλοξενείται αυτή τη φορά στις σελίδες της εφημερίδας μας, όχι από τη θέση του αρθρογράφου, αλλά από αυτή του ερωτούμενου, καθώς παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

Ο Δρ. Λιάπης αποφοίτησε το 2003 από την Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας των Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Michigan των Ηνωμένων Πολιτειών.
Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος και στη Διεθνή Ιατρική και τη Διαχείριση Κρίσεων Υγείας, ενώ συμμετείχε στις δραστηριότητες των Γιατρών του Κόσμου στην Αφρική.

Πραγματοποίησε το Αγροτικό του στα ορεινά της Καλαμπάκας και εργάζεται στην Α΄ Ψυχιατρική Πανεπιστημιακή Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου Αθηνών. Είναι Συντονιστής στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας και έχει ειδικευθεί στις Συναισθηματικές Διαταραχές στο Πανεπιστήμιο του Tufts της Βοστώνης. Έχει πολλές συμμετοχές και ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά Ψυχιατρικά Συνέδρια, καθώς και δημοσιεύσεις επιστημονικών άρθρων σε περιοδικά του κλάδου του. Λογοτεχνικά του έργα έχουν βραβευθεί σε ελληνικούς και παγκόσμιους διαγωνισμούς. Παράλληλα με το κλινικό και ερευνητικό του έργο αρθρογραφεί τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο των Τρικάλων και σε ΜΜΕ υψηλής πανελλήνιας ακροαματικότητας και αναγνωσιμότητας, για θέματα ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού ενδιαφέροντος.

Η συνέντευξη

Κύριε Λιάπη, τον τελευταίο καιρό έχετε πυκνώσει τις επισκέψεις σας στην Καλαμπάκα και στον νομό μας, με ομιλίες, παρεμβάσεις στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως και ευρείες κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες. Τι φανερώνει όλο αυτό;
Ήδη από τα χρόνια που υπηρετούσα τη θητεία μου ως Αγροτικός Ιατρός στον τότε Δήμο Μαλακασίου, στην Παναγία, στον Κορυδαλλό, στο Μαλακάσι και στο Κέντρο Υγείας Καλαμπάκας, δεν είχα περιοριστεί απλά στην κάλυψη των πρωτοβάθμιων υγειονομικών αναγκών των κατοίκων της περιοχής. Φρόντιζα να κρατώ επαφή με τα καθημερινά προβλήματα και τις αγωνίες των συμπατριωτών μου. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ευθύνης μου ήταν υπερήλικες που είχαν παραμείνει στα ορεινά χωριά του νομού μας, τα οποία κυριολεκτικά ερήμωναν κατά τους χειμερινούς μήνες. Για τους ανθρώπους αυτούς ο αγροτικός γιατρός δεν αποτελεί τον μονοσήμαντο κλινικό επιστήμονα, αλλά προσωποποιεί το σύνολο της κρατικής μέριμνας. Αντικαθιστά, για τους περισσότερους, τα ίδια τους τα παιδιά, που οι συνθήκες της ζωής τα έχουν υποχρεώσει να ζουν μακριά από τον τόπο τους και τους γονείς τους. Τότε, τα χρόνια ήταν εύκολα, καθώς έκανα το αγροτικό μου στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, με τη χώρα και την κοινωνία να ευημερούν. Παρ’ όλα αυτά, προβλήματα υπήρχαν. Προβλήματα που ποτέ δεν με είχαν αφήσει αδιάφορο. Θα θυμάστε σίγουρα, κύριε Μπακόλα, πως στα «ΜΕΤΕΩΡΑ» αρθρογραφώ ήδη από τα φοιτητικά μου χρόνια, καλύπτοντας θέματα ευρύτερου κοινωνικού, πολιτιστικού και πολιτικού προβληματισμού και ενδιαφέροντος. Τώρα που η πατρίδα ασφυκτιά από την οικονομική κρίση με τους πολίτες να υποφέρουν μπροστά στην πληθώρα των νέων προβλημάτων που ανακύπτουν καθημερινά, δεν θα μπορούσα να μην εντείνω τις υποστηρικτικές και κινητοποιητικές παρεμβάσεις μου. Ήταν λοιπόν φυσικό να πυκνώσω και τις επισκέψεις μου στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, για τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις προοπτικές της οποίας ενδιαφέρομαι διπλά.

Θα μου επιτρέψετε να επιμείνω σε αυτό το ερώτημα. Το όνομά σας είχε έντονα ακουστεί στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά λόγω της ποσόστωσης ανδρών – γυναικών δεν συμμετείχατε τελικώς σε αυτό τον περασμένο Σεπτέμβριο. Είναι η πολιτική στις βλέψεις σας;
Κύριε Μπακόλα, το τελευταίο που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή τον πολίτη, εν μέσω των διογκούμενων προβλημάτων που διαμορφώνει η επιδεινούμενη οικονομική και κοινωνική κρίση, είναι η ονοματολογία των υποψηφίων των εκλογών και μάλιστα των… προηγούμενων. Μοναδική μου βλέψη είναι να είμαι χρήσιμος και ωφέλιμος στους συμπολίτες μου. Λόγοι καρδιάς και προσφοράς με φέρνουν τόσο συχνά στην Καλαμπάκα και θα εξακολουθούν να με φέρνουν, ακόμη συχνότερα στο μέλλον, πάντοτε κοντά στους Καλαμπακιώτες, στα προβλήματά τους και στα θέματα που απασχολούν ολόκληρο τον νομό στην καθημερινότητά μας.

Πώς βλέπετε τις εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία ενόψει των εσωκομματικών εκλογών της Κυριακής;
Αυτό που προέχει είναι να μπορέσει η παράταξη να βαδίσει ενωμένη προς τη διαδικασία και να εξέλθει δυνατή και αρραγής μετά την ολοκλήρωση αυτής. Διότι η χώρα έχει ανάγκη από μία ισχυρή Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αυτό που θέλει αυτή τη στιγμή ο κάθε Νεοδημοκράτης και η κάθε Νεοδημοκράτισσα είναι να δει να διαμορφώνεται ένας πολιτικός φορέας ικανός να μάχεται για τα προβλήματα της χώρας και να φέρνει χειροπιαστά αποτελέσματα στη βελτίωση των όρων της καθημερινότητάς του. Ταυτόχρονα, προέχει να επουλωθεί η τραυματισμένη παραταξιακή υπερηφάνεια που ετρώθη μετά το οργανωτικό «φιάσκο» των εκλογών που είχαν προγραμματισθεί για τις 22 Νοεμβρίου. Και ο μόνος τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό είναι να μπορέσουμε να προτάξουμε την ενότητα, τη θεσμική συγκρότηση και τη σοβαρότητα διαδικασιών και προσώπων.

Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε και να προσελκύσουμε, όχι μόνον στις κάλπες που θα στηθούν την Κυριακή αλλά και στους ευρύτερους συμμετοχικούς χώρους δράσης της παράταξης, όλους τους πολίτες του διευρυμένου κεντροδεξιού χώρου. Όλους εκείνους δηλαδή, που κατά τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στράφηκαν στην αποχή ή σε άλλες πολιτικές επιλογές ψήφου διαμαρτυρίας, απογοητευμένοι από τις συχνές αποτυχίες της Νέας Δημοκρατίας να εκπροσωπήσει με πειθώ και αποτελεσματικότητα κατά τα τελευταία χρόνια την πολυσυλλεκτική εκλογική της βάση. Μια βάση που, καθώς παλεύει με τα καθημερινά προβλήματά της, λίγο ακόμη αν κρατήσει αυτή η αντιπαραγωγική περίοδος παρατεταμένης εσωκομματικής φθοράς, θα χάσει ολοκληρωτικά το ενδιαφέρον της.

Έχετε πρόσφατα διενεργήσει με επιτυχία εσωτερικές εκλογές ως απερχόμενος Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνων Ειδικευομένων Ψυχιατρικής, στην Εκπαιδευτική Διημερίδα που διοργανώθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Λίμνη Πλαστήρα, λαμβάνοντας αρκετή δημοσιότητα στα θεσσαλικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;
Πρόκειται για έναν επιστημονικό – εκπαιδευτικό φορέα και όχι για κάποια συνδικαλιστική ένωση. Ήταν τιμή μου να μπορέσω να υπηρετήσω το ανώτατο θεσμικό όργανο των Ελλήνων Ειδικευομένων Ψυχιατρικής και Παιδοψυχιατρικής από τη θέση του Γενικού Γραμματέως. Θέση στην οποία με είχε αναδείξει τον Σεπτέμβριο του 2013 για δύο και πλέον έτη η ψήφος των συναδέλφων μου. Ανάμεσα στον γενικότερο απολογισμό του έργου της Ένωσης, θα ήθελα να υπογραμμίσω πως και οι δύο Επιστημονικές Διημερίδες που διοργανώσαμε στη διάρκεια της θητείας μας έλαβαν χώρα στη Θεσσαλία, η πρώτη στον Βόλο και η δεύτερη στην Καρδίτσα. Είχα σκεφθεί να προτείνω στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης να διοργανώναμε μία από αυτές τις διημερίδες στην Καλαμπάκα. Δεν το έπραξα, διότι ήθελα να κρατήσω την επιλογή του τόπου διεξαγωγής αδιάβλητη από τον φαβοριτισμό του τοπικισμού. Διότι, όταν η κουβέντα έρχεται στην Καλαμπάκα και στην αγάπη μου για αυτήν, δυσκολεύομαι να διατηρήσω την αντικειμενικότητα στις επιλογές μου. Τώρα, όμως, που ως ειδικός Ψυχίατρος δεν μπορούσα να διεκδικήσω δεύτερη εκλογή στη θέση του Γενικού Γραμματέα των Ειδικευομένων και δεν έχω κώλυμα εντοπιότητας, θα προτείνω στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο που ανέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές, να φέρουμε την επόμενη Διημερίδα στην Καλαμπάκα. Είναι σημαντικό για την πόλη μας και για τις υποδομές της να βρεθούν στο επίκεντρο μίας ακόμη επιστημονικής εκδήλωσης πανελλήνιας εμβέλιας, με νέους επιστήμονες να συρρέουν στα Μετέρα, για δύο ημέρες, από κάθε γωνιά της χώρας. Ίσως μπορέσουμε να το συνδυάσουμε και με δωρεάν παροχή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας στους πολίτες, για εκείνες τις ημέρες. Οι Διημερίδες αυτές αποτελούν έναν ελκυστικό συνδυασμό επιστημοσύνης, νεανικής ζωτικότητας και απόκτησης θεσμικής και οργανωτικής εμπειρίας. Φέτος είχαμε και εκλογές για τις εσωτερικές μας αρχιερεσίες. Εκλογές που τόσο λόγω του ακομάτιστου ρόλου της Ένωσης, όσο και λόγω της μικροκλίμακας των αριθμών, δεν μπορούν να συγκριθούν, φυσικά, με τη μεγακλίμακα διαδικασιών, όπως οι αναβληθείσες εσωκομματικές εκλογές. Όμως, αυτό που έχει σημασία είναι να μπορεί ο καθένας από εμάς να εκπληρώνει με επάρκεια, με αποτελεσματικότητα και με διαφάνεια την κάθε μικρή ή μεγάλη θεσμική υπηρεσία και αποστολή προσφοράς που του αναθέτει η εμπιστοσύνη των συναδέλφων, των συμπολιτών ή των συναγωνιστών του. Άλλωστε, όπως έγραψε και ο Ελύτης, «Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ».

Βλέπω πως σας αρέσει η ποίηση και η λογοτεχνία γενικότερα. Ξέρω ότι συχνά καταφεύγετε σε αυτήν, είτε ως αναγνώστης είτε ως δημιουργός. Με πρωτοβουλία της Βιβλιοθηκονόμου Έφης Δούλη, η Βιβλιοθήκη της πόλης μας σας είχε τιμήσει μάλιστα το 2011 για το βραβευμένο λογοτεχνικό σας έργο. Πώς μπορεί ένα τόσο ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, όπως το δικό σας, να βρίσκει χώρο και για τη λογοτεχνία;
Δεν είναι τόσο θέμα διαστάσεων, όσο θέμα ποιοτήτων. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι αρχαίοι μας πρόγονοι θαύμαζαν και τιμούσαν τους ποιητές ήταν το «βελτίους ποιείν τους πολίτας». Η ιδιότητα δηλαδή που έχει η ποίηση να διαπλάθει χαρακτήρες. Να διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες τόσο του δημιουργού, όσο και του αναγνώστη, και να σφυρηλατεί καλύτερους πολίτες. Θα ήθελα να απαντήσω στο ερώτημά σας σε πραγματικό χρόνο. Τελειώνοντας την Επιστημονική Διημερίδα, στην οποία αναφερθήκατε προηγουμένως, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό και να μη βρεθώ στα πάτρια. Την περασμένη Δευτέρα το πρωί επισκέφθηκα λοιπόν τη νέα Βιβλιοθήκη της Καλαμπάκας. Με συγκίνηση είδα τις σύγχρονες και ελκυστικές υποδομές και τον εξοπλισμό, στους χώρους όπου 4 χρόνια πριν οι συμπατριώτες μου με τίμησαν ως πρωτόπειρο λογοτεχνικό δημιουργό. Είχα την τύχη να συναντήσω και τη δωρήτρια της Βιβλιοθήκης, την ευεργέτιδα Κ. Δημουλά. Αυτή την εξαιρετική μορφή της ομογένειας που αποτελεί πλέον ένα κεφάλαιο προσφοράς για την πνευματική ζωή της Καλαμπάκας. Έθεσα τον εαυτό μου στη διάθεση της Βιβλιοθήκης, για τη διοργάνωση εκδηλώσεων που θα προάγουν την ενημέρωση των συμπολιτών μου σχετικά με θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας, αλλά και των σχέσεων της ψυχικής νόσου με την καλλιτεχνική και λογοτεχνική δημιουργία και έμπνευση. Είδα αυτή τη σύγχρονη κοιτίδα πνευματικότητας και λογοτεχνικής ανάγνωσης να μετατρέπεται σε ένα εφαλτήριο κοινωνικής προσφοράς για εμένα αλλά και για άλλους νέους επιστήμονες με ανάλογη διάθεση και οραματισμό. Με την ποίηση και τη λογοτεχνία, διαρκώς παρούσες στους τοίχους και στα ράφια των βιβλίων. Στον ίδιο χώρο, όπου πριν από χρόνια οι συμπολίτες μου με τιμούσαν, γνωρίζοντας το λογοτεχνικό μου έργο. Τελικά, διαπίστωσα για άλλη μία φορά πως παντού υπάρχει χώρος για την ποίηση.

Αν και μόνον 36 χρόνων έχετε ήδη επιδείξει έντονη και πολυεπίπεδη επιστημονική και κοινωνική δράση. Έχετε ένα πλούσιο βιογραφικό και ένα ακόμη πλουσιότερο και πολυεπίπεδο έργο. Πώς τα καταφέρνετε;
Δεν νομίζω, κ. Μπακόλα, πως το έργο μου και το βιογραφικό μου είναι τόσο πλούσια και τόσο πολυεπίπεδα όσο, από δημοσιογραφική και πατριωτική αβρότητα, τα περιγράφετε, και δεν το λέω τούτο από σεμνότητα. Πάντως, θα συμφωνήσω μαζί σας στο ότι το έργο μου είναι σίγουρα πλουσιότερο από το βιογραφικό μου και αυτό απαντά στο ερώτημά σας. Διότι ένας από τους μείζονες λόγους εξαιτίας των οποίων φαίνεται πως δεν τα καταφέραμε στην παρούσα συγκυρία ως χώρα, ως κοινωνία και ως οικονομία, όσο θα έπρεπε, είναι πως είχαμε πλεόνασμα βιογραφικών και έλλειμμα έργων και ουσιαστικών πρωτοβουλιών προσφοράς και χρησιμότητας. Είχαμε δηλαδή τοποθετήσει ή εκλέξει σε καίριες θέσεις ανθρώπους που κομπορρημονούσαν για τις σπουδές, τη θεωρητική τους κατάρτιση ή την οικογενειακή καταγωγή τους, χωρίς όμως να έχουν να επιδείξουν ανάλογη επαγγελματική εμπειρία και κοινωνική δράση. Χωρίς να έχουν ποτέ κερδίσει και -πολύ χρειρότερα- χωρίς ποτέ να έχουν δώσει τη μάχη της καθημερινότητας και του βιοπορισμού. Αν μου ζητούσατε να σας αναφέρω μία μόνον περγαμηνή του βιογραφικού μου, δεν θα σας ανέφερα κάποιον από τους τίτλους των ακαδημαϊκών μου σπουδών αλλά τη επιτυχία, μέσα από τις ενέργειες της Ένωσης Ελλήνων Ειδικευομένων Ψυχιατρικής, να καθιερώσουμε την άνευ θεσμικού ή χρονικού περιορισμού παράταση της θητείας των νέων ιατρών που ολοκληρώνουν την ειδικότητά τους στα δημόσια νοσοκομεία, μέχρι της ελεύσεως των ειδικευόμενων αντικαταστατών των. Έτσι ουσιαστικά, στηρίξαμε εκατοντάδες Νοσοκομεία της χώρας και ιδιαίτερα της περιφέρειας, τα οποία έμεναν χωρίς γιατρούς, αδειάζοντας κυριολεκτικά από ειδικευόμενους, λόγω της επιστημονικής μετανάστευσης πολλών εκ των εν αναμονή συναδέλφων στο Εξωτερικό. Ταυτόχρονα, δώσαμε οικονομική ανάσα σε χιλιάδες νέους συναδέλφους που βιοπορίζονται και ζουν τις οικογένειές τους από τον μισθό του Νοσοκομείου, μη θέλοντες να εκτεθούν –ακόμη- στη βάσανο και στις -εν μέσω οικονομικής κρίσης- αβεβαιότητες του ελευθέρου επαγγέλματος. Το επιστημονικό, κλινικό, οργανωτικό και θεσμικό μου αφήγημα δεν θα μπορούσε βέβαια να επιτευχθεί χωρίς προσωπικό κόστος. Με πρώτο θύμα τον προσωπικό μου χρόνο και τους κοντινούς μου ανθρώπους. Φαίνεται όμως πως σαν τον μυθικό γίγαντα Ανταίο, αντλώ και εγώ τη δύναμή μου από την πατρώα γη της Καλαμπάκας. Γι’ αυτό και πυκνώνω τις επισκέψεις μου σε αυτήν. Ο Ανταίος βέβαια έχασε τη δύναμή του, όταν ο Ηρακλής τον σήκωσε ψηλά. Στην παρούσα συγκυρία πρέπει όλοι μας -και κυρίως εμείς οι νέοι- να πατούμε στη γη, διότι η συνολική προσπάθεια για την ανάκαμψη της χώρας μπορεί να προκύψει μόνον μέσα από εμπράγματες, προσγειωμένες, οργανωμένες και ρεαλιστικές δράσεις.

Αν σας ζητούσα να επιλέγατε μία από τις ιδιότητές σας για αυτή τη συνέντευξή στα «ΜΕΤΩΡΑ», πώς θα θέλατε να την κλείσουμε;
Ως ένας νέος που έγινε γιατρός επειδή είδε τον πατέρα του να υποφέρει και να χάνει τη μάχη με τη χρόνια νόσο του Πάρκινσον. Και που από τότε έταξε τον εαυτό του στην ανακούφιση του χρόνιου πόνου. Είτε αναφερόμαστε στον ψυχικό είτε στον σωματικό είτε στον κοινωνικό πόνο. Και επειδή δίνω αυτή τη συνέντευξη στα «ΜΕΤΕΩΡΑ», στην εφημερίδα της ιδιαιτέρας μου πατρίδας, θα ήθελα να την κλείσω και ως ο εγγονός του ήρωα του Ελληνοαλβανικού Έπους, του Υπολοχαγού Δημητρίου Ζιώγα, που το όνομά του φέρει τιμητικώς το στρατόπεδο της Καλαμπάκας. Διότι αυτή είναι η μόνη οικογενειακή κληρονομιά, η κληρονομιά των ηρώων, για την οποία δικαιούμαστε ως άτομα και ως Έλληνες να υπερηφανευόμαστε και να την επικαλούμαστε ως φωτεινό παράδειγμα στους αγώνες μας για τον τόπο.

Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!