Στην πολιτική ,όπως και στη ζωή, η συνέπεια δεν μετριέται με κομματικές ταμπέλες, αλλά με τη σταθερότητα στις αρχές, την υπευθυνότητα και τη διάθεση για ουσιαστική προσφορά.
Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που ανησυχούν από τώρα για τις εκλογές του 2028, πιθανώς γιατί φοβούνται ότι δεν θα είναι εκεί για να τις ζήσουν από κοντά.
Ανακαλύπτουν « Μοτίβα» και προβλέπουν το μέλλον ,χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το δικό τους παρελθόν είναι αυτό που καθορίζει το πολιτικό τους αδιέξοδο!
Πριν λίγα χρόνια κραύγαζαν « ή εμείς ή αυτός», απαιτώντας απομακρύνσεις, επιβάλλοντας τελεσίγραφα και προβάλλοντας εαυτούς ως ρυθμιστές της πολιτικής σκηνής. Σήμερα ,οι ίδιοι άνθρωποι τρέμουν το ενδεχόμενο να μην έχουν ρόλο στις επόμενες εκλογές.
Κι αν η ιστορία μας δείχνει κάτι, είναι ότι οι χειραγωγοί συχνά καταλήγουν χειραγωγούμενοι και οι « ρυθμιστές» ρυθμίζονται από την ίδια τους την αστάθεια.
Και επειδή το παιχνίδι τη πρόβλεψης είναι συναρπαστικό, ας παίξουμε κι εμείς …με τα δικά τους δεδομένα.»
Το 2027 προς 2028 κάποιοι εύχονται να μην ξαναζήσουν το ίδιο έργο.
Κατανοητό ,γιατί όταν έχεις πρωταγωνιστήσει σε αποτυχημένα sequel, κάποια στιγμή το κοινό σταματά να βλέπει!
Ευτυχώς η κοινωνία ξέρει να κλείνει τις κουρτίνες στις κακές παραστάσεις»
Τα έργα χωρίς κοινό δεν ανεβαίνουν δεύτερη φορά.
Όταν μια ταινία παίρνει 27% στο IMDb, δεν βγαίνει ποτέ sequel.
The audience has left the theater, no more bad sequels.
Game over.
Και κάπου εδώ πέφτει η αυλαία…..
Καληνύχτα και Καλή Τύχη.
ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΒΕΝΤΗΣ
