Είναι μόνο ένα μέρος, ενός σκοτεινότερου σχεδίου!

Το παρακάτω κείμενο δε γράφτηκε μόνο με σκοπό να ενημερώσει τι ακριβώς είναι το σύστημα «my school» και ποιοι κίνδυνοι εγκυμονούν από την εφαρμογή του.
Ο κυριότερος λόγος, είναι για να αποδείξει ότι το «my school» είναι μια κοινή πλατφόρμα, μια μητρική πλακέτα, πάνω στην οποία ενώνονται και επικοινωνούν όλα εκείνα τα σκοτεινά σχέδια του υπουργείου Παιδείας για την εκπαίδευση στη χώρα μας.
Παρά το γεγονός ότι το υπουργείο προσπαθεί να (μας πείσει ότι τα σχέδια αυτά είναι αθώα κι ανεξάρτητα μεταξύ τους, θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο δεν ισχύει κάτι τέτοιο αλλά κι ότι ο απώτερος σκοπός τους είναι να βληθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του σχολείου των παιδιών (μας).
Τι είναι το «my school» και τι προσφέρει, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας.
Με τον τίτλο «my school» χαρακτηρίζεται το Πληροφοριακό Σύστημα Σχολικών Μονάδων και Διοικητικών Δομών.
Σύμφωνα με το υπουργείο έρχεται να ενοποιήσει αρκετά πληροφορικά συστήματα που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα στα σχολεία όπως το survey, το ΝΕΣΤΩΡ (μαθητολόγιο), το e-School, το e-DataCenter που στην ουσία είναι το πανελλήνιο σχολικό δίκτυο γνωστό κι ως www.sch.gr και το ΠΣΥΔ (Πληροφοριακό Σύστημα Διαχείρισης Εκπαιδευτικού Προσωπικού πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης).
Δηλαδή το «my school » είναι μια μεγάλη βάση δεδομένων (data base) που περιέχει όλα τα παραπάνω.
Σύμφωνα με το υπουργείο όλα γίνονται στο πλαίσιο της αναβάθμισης και του εκσυγχρονισμού των υποδομών όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εγκύκλιος που εστάλη στα σχολεία.
Καμία αντίρρηση ως εδώ.
Θα διαπιστώσετε όμως παρακάτω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα και ότι σε αυτή την νέα υπέρ-βάση δεδομένων καταχωρούνται πολλά περισσότερα στοιχεία από ότι νομίζουμε.
Προς το τέλος του κειμένου θα προσπαθήσω να σας αποκαλύψω ποιοι είναι οι πραγματικοί κρυφοί στόχοι του «my school».
Στοιχεία που καταχωρούνται στο «my school», σήμερα

Α. Στοιχεία Μαθητών:
Οι βαθμοί, οι επιδόσεις, οι έλεγχοι, τα απολυτήρια ,το ΑΜΚΑ (μετά από αντιδράσεις θα είναι προαιρετικό για φέτος), το ποινολόγιο (αποβολές κι οι ακριβείς λόγοι, η διαγωγή), οι απουσίες, οι μετακινήσεις, οι μαθησιακές δυσκολίες, η κοινωνική συμπεριφορά των μαθητών σ’ όλη την σχολική τους πορεία, οι σοβαρές ασθένειες κι η φαρμακευτική αγωγή, το οικογενειακό περιβάλλον, η χώρα καταγωγής και το ποσοστό των μεταναστών από κάθε χώρα.
Β. Στοιχεία Γονέων:
Το επάγγελμα των γονέων, το μορφωτικό επίπεδο των γονέων κι η χώρα καταγωγής
Γ. Στοιχεία Εκπαιδευτικών:
Οι άδειες, το διδακτικό ωράριο, η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε απεργίες ή στάσεις, καθώς και τα τυπικά προσόντα ( portfolio του εκπαιδευτικού).
Η παραβίαση προσωπικών δεδομένων είναι μόνο ένα μικρό μέρος του κινδύνου.
Δε θέλω να σταθώ πολύ στους κινδύνους παραβίασης προσωπικών δεδομένων αφού τους θεωρώ ως ένα μόνο μέρος, ενός πολύ μεγαλύτερου προβλήματος.
Εξάλλου αυτοί οι κίνδυνοι έχουν επισημανθεί από την Α.Σ.Γ.Μ.Ε. (Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδος), από πολλούς συλλόγους γονέων και συλλόγους εκπαιδευτικών (ΔΟΕ και ΟΛΜΕ) κι έχουν γίνει και σχετικές καταγγελίες στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων οι οποίες και διερευνώνται.
Πολύ φοβάμαι ότι μένουμε όλοι επικεντρωμένοι στους κινδύνους παραβίασης προσωπικών δεδομένων ενώ υπάρχουν πολύ χειρότεροι κίνδυνοι που μας διαφεύγουν.
Το υπουργείο Παιδείας δεν αρκεί να καταγράφει τα προβλήματα, πρέπει να έχει την πρόθεση και να τα λύνει.
Το υπουργείο ισχυρίζεται ότι το «my school » είναι ένα σύστημα καταγραφής που ενοποιεί άλλα πληροφορικά συστήματα κι άρα ¨συμμαζεύει ¨ τη γραφειοκρατία ώστε να μπορεί να επεμβαίνει καίρια και αποτελεσματικά στα προβλήματα που υπάρχουν στα σχολεία.
Όμως αν η καταγραφή δε συνοδεύεται από δράση και διορθωτικές κινήσεις, τότε (μας) βάζει σε εύλογες υποψίες ότι κάποιοι άλλοι είναι οι πραγματικοί στόχοι που εξυπηρετούνται από το «my school» .
Ας κάνουμε μια υπόθεση.
Έστω ότι το σύστημα «my school » είναι ένα αθώο κι αποτελεσματικό σύστημα καταγραφής.
Τι θα κατέγραφε;
Σίγουρα θα κατέγραφε ότι
α) Υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό μαθητών που ανήκουν σε οικογένειες μεταναστών ή παλιννοστούντων κι οι οποίοι έχουν άλλη μητρική γλώσσα από την ελληνική.
Πως αντέδρασε το υπουργείο;
Φρόντισε να ελαττώσει τις τάξεις υποδοχής (Τ.Υ.) και Ελληνομάθειας που προβλέπονται σύμφωνα με την αντισταθμιστική αγωγή (ένας εκπαιδευτικός που διδάσκει ελληνικά στους μαθητές σε μικρές ομάδες ή ατομικά ) κατά 70% περίπου σε σχέση με πέρυσι.
β) Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών οι οποίοι έχουν μαθησιακές αδυναμίες που απαιτούν ενισχυτική διδασκαλία.
Το υπουργείο παρά τις αντίθετες διακηρύξεις δεν κατάφερε να οργανώσει σωστά τμήματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας για το γυμνάσιο και Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης (Π.Δ.Σ.) για το λύκειο.
γ) Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών που έχουν διαγνωσμένα σοβαρά μαθησιακά προβλήματα και που αδυνατούν να παρακολουθήσουν την τάξη.
Παρά το γεγονός ότι η αντισταθμιστική αγωγή προβλέπει την Παράλληλη Στήριξη (δηλαδή την παρουσία εξειδικευμένου εκπαιδευτικού δίπλα στον μαθητή την ώρα του μαθήματος) το υπουργείο έχει ελαττώσει τις προσλήψεις εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής και δε δείχνει καμία απολύτως μέριμνα για την λειτουργία Ειδικών Σχολείων .
Αναρωτιέμαι, τι σκοπό ύπαρξης έχει ένα σύστημα καταγραφής αν πριν από όλα δεν εξασφαλίζονται ίσες ευκαιρίες μάθησης και κοινωνικής ένταξης για όλους τους μαθητές.
Η ευαισθησία φαίνεται από τον τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στους αδύναμους και στις μειονότητες και από το κατά πόσο προστατεύεται το τεκμήριο της ισότητας .
Οι πραγματικοί στόχοι του «my school»
Τα παρακάτω συμπεράσματα είναι αποτέλεσμα μελέτης, κυρίως όσον αφορά τι έχει συμβεί σε άλλες χώρες όπου έχουν εφαρμοστεί παρόμοια με το «my school» εργαλεία.
Σας αναφέρω λοιπόν βήμα –βήμα πως το υπουργείο προσπαθεί να εφαρμόσει αυτά που έχει κατά νου.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι να σκέφτεστε ότι το «my school» είναι μόνο ένα μέρος ενός πολύ σκοτεινότερου σχεδίου.
ΒΗΜΑ 1: Η Λίπανση του Εδάφους.
Α) Καταρχάς το πρώτο πράγμα που φρόντισε το υπουργείο παιδείας να κάνει είναι μειώσει τις αντιδράσεις από τη μεριά των εκπαιδευτικών και των γονέων.
Για τους εκπαιδευτικούς φρόντισε να τους τρομοκρατήσει με όπλα το πειθαρχικό δίκαιο, την αξιολόγηση ,το παρουσιολόγιο, και τις διαθεσιμότητες.
Παράλληλα φρόντισε να τους έχει σε κατάσταση υπεραπασχόλησης αυξάνοντας την εργασία τους (2 ώρες στο ωράριό τους αλλά και πολλαπλάσιες διοικητικές εργασίες) με όπλο το καθηκοντολόγιο.
Επίσης φρόντισε να τους απαξιώσει καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό με τους γονείς (εκφράσεις όπως «τεμπέληδες» που δουλεύουν λίγο σε σχέση με άλλες χώρες, «αναίσθητοι» που θα έκαναν απεργία μέσα στις εξετάσεις, είναι μόνο ελάχιστες από εκείνες που έχουν χρησιμοποιηθεί από την ηγεσία του υπουργείου).
Τέλος, προκάλεσε ρήγμα στην ενότητα του κλάδου φέρνοντας σε αντιπαράθεση τις διάφορες ειδικότητες για τις αναθέσεις των μαθημάτων ή δημιουργώντας κόντρα μεταξύ των διορισμένων με επετηρίδα και των διορισμένων μέσω ΑΣΕΠ.
Τεχνηέντως και ποικιλοτρόπως προσπάθησε να τραυματίσει την εικόνα του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών (ΟΛΜΕ) ώστε να αποδυναμώσει την αντιπροσώπευση του κλάδου .
Β) Ο Ο.Ο.Σ.Α (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας κι Ανάπτυξης) , που το υπουργείο Παιδείας ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες του για την εκπαιδευτική πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί στην Ελλάδα , έκανε κάποιες περίεργες ανακοινώσεις κατά καιρούς που αφορούσαν την απόδοση των ελλήνων μαθητών στους διεθνείς διαγωνισμούς.
Εκεί λοιπόν, εμφάνιζε τους έλληνες μαθητές στους τρεις χειρότερους σε απόδοση από τα 33 κράτη μέλη του ΟΟΣΑ.
Σήμερα καταλάβαμε που αποσκοπούσαν αυτές οι ανακοινώσεις.
Ο στόχος που ήθελε να πετύχει το υπουργείο Παιδείας εφαρμόζοντας τα παραπάνω είναι να μας πείσει ότι η δημόσια εκπαίδευση που παρέχεται από τους κρατικούς οργανισμούς είναι χαμηλής ποιότητας (με την μεγαλύτερη ευθύνη εκείνη των εκπαιδευτικών) και να γίνει πλέον κοινωνικό ζητούμενο ένα Νέο Σχολείο.
ΒΗΜΑ 2: Αποκέντρωση (κάθε σχολείο να είναι αυτοτελές και να μην υπάγεται πλέον στο υπουργείο)
Το υπουργείο Παιδείας έχει καταφέρει να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε από ένα σημείο και μετά κάθε σχολείο να έχει την πλήρη αυτοτέλειά του, να λειτουργεί σαν ένας μικρός οργανισμός που θα έχει μια τυπική μόνο σχέση με το υπουργείο.
Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι πρωτότυπο αφού έχει εφαρμοστεί εδώ και αρκετά χρόνια σε πολλές άλλες χώρες όπως τις ΗΠΑ, την Αγγλία,την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία κ.α που συμπτωματικά είναι όλες χώρες που ανήκουν στον ΟΟΣΑ.
Σας παραθέτω λοιπόν τις μεθοδεύσεις στις οποίες κατέφυγε το υπουργείο για να πετύχει κάτι τέτοιο:
α) Ετοίμασε Τροπολογία που προβλέπει ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί θα αποκτήσουν μέσα στο έτος που διανύουμε οργανική θέση σε κάποιο σχολείο υποχρεωτικά.
Αυτό που επιδιώκει, είναι, να μην υπάγονται πλέον στο υπουργείο παιδείας, αλλά στο σχολείο.
Για να πετύχει μάλιστα ένα αποτελεσματικό μοίρασμα των εκπαιδευτικών σε όλα τα σχολεία της χώρας ψήφισε Προεδρικό Διάταγμα που προβλέπει υποχρεωτικές μεταθέσεις εκείνων που πλεονάζουν.
Είναι φανερό, ότι θέλει να απαλλαγεί από τους λεγόμενους «στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ ή ΠΥΣΠΕ» εκπαιδευτικούς δίνοντας τους υποχρεωτικά μια θέση σε κάποιο σχολείο στην επικράτεια.
Αυτό που επιδιώκει, είναι, κάθε σχολείο να έχει τους εκπαιδευτικούς του που θα ανήκουν αποκλειστικά στο σχολείο αυτό κι άρα το εργασιακό τους μέλλον να εξαρτάται αποκλειστικά από αυτό.
Αυτό θα σημαίνει ότι αν για κάποιο λόγο ένας εκπαιδευτικός θα πλεονάζει στο σχολείο του (κλείσιμο σχολείου, συγχώνευση τμημάτων, μείωση ωρών ειδικότητας), τότε αυτόματα θα απολύεται και δε θα τίθεται, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ ή ΠΥΣΠΕ που είχε την αρμοδιότητα για την τοποθέτησή του σ’ ένα άλλο σχολείο.
β) Φροντίζει να ψαλλιδίζει όλους εκείνους τους οργανισμούς που συνέδεαν μέχρι σήμερα το σχολείο με το υπουργείο.
Έτσι λοιπό προέβη σε κατάργηση σχεδόν όλων των γραφείων εκπαίδευσης μεταφέροντας όλη τη γραφειοκρατική εργασία στα σχολεία.
Το «my school» μάλιστα είναι εκείνο το εργαλείο αυτό-οργάνωσης του κάθε σχολείου ώστε σταδιακά να αυτονομείται από το υπουργείο παιδείας.
ΒΗΜΑ 3: Η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου σχολείου.
Καταλαβαίνετε ότι η αυτονόμηση των σχολείων είναι η βασική προϋπόθεση για την ιδιωτικοποίησή τους.
Καταρχάς τα ιδιωτικοποιημένα σχολεία δεν είναι το ίδιο με τα ιδιωτικά. Ιδιωτικοποιημένα σχολεία είναι εκείνα που χρησιμοποιούν πρακτικές του ιδιωτικού τομέα ώστε να μοιάζουν με επιχείρηση και να είναι πιο φιλικά με τις επιχειρήσεις.
Κάτι τέτοιο, έχει συμβεί σε πάρα πολλά κράτη που είχαν ακολουθήσει παρόμοια πορεία μ’ αυτήν που ακολουθούν αυτή την περίοδο τα σχολεία της χώρας μας.
Περισσότερα από 30 κράτη σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουν προβεί σε κάποιας μορφής ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων τους , μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Αγγλία, η Ν. Ζηλανδία, η Γερμανία, η Σουηδία, η Δανία, η Ιαπωνία.
Φυσικά πάντα η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων όπου και αν εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα κρυβόταν πίσω από φωτεινούς τίτλους όπως «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση».
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται κάθε φορά είναι τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιούνται αυτή τη στιγμή και στη χώρα μας.
Τα εργαλεία αυτά είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, το Νέο Σχολείο, η αξιολόγηση των μαθητών, η αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδος κι ένα πρόγραμμα τύπου «my school».
Το σκεπτικό είναι απλό.
Για να λειτουργεί ένα σχολείο σαν επιχείρηση πρέπει κάθε προϊόν του να έχει την αξία του και την τιμή του:
α) Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών: Κάθε εκπαιδευτικός πρέπει να έχει τιμαριθμοποιημένη αξία.
β) Η αξιολόγηση των μαθητών με τη χρήση της τράπεζας θεμάτων έχει σα σκοπό να σταθμίσει τις επιδόσεις των μαθητών ανά σχολείο αλλά κι ατομικά.
γ) η αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδος έχει σα σκοπό να αποτιμήσει την αξία κάθε σχολείου και να το κατηγοριοποιήσει σε καλό ή κακό.
δ) Το πρόγραμμα «my school» δεν είναι τίποτα άλλο από την πληροφοριακή αποτύπωση και δημοσίευση όλων των προηγουμένων, καθώς κι η βιτρίνα της όλης επιχείρησης.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η έκφραση «my school» μοιάζει με διαφημιστικό σλόγκαν.
Σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, όπως τις ΗΠΑ, την Αγγλία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία τα αντίστοιχα προγράμματα ξεκίνησαν και εκεί ως «εκσυγχρονισμός πληροφοριακών συστημάτων» και κατέληξαν σε μεγάλα site που παρέχουν πληροφορίες σε κοινή θέα για τις επιδόσεις των μαθητών του κάθε σχολείου, για τον προϋπολογισμό του κάθε σχολείου, για τους εκπαιδευτικούς, για τις δράσεις και τα project του σχολείου, για τις εθνικότητες των μαθητών σε ποσοστιαία αναλογία, για τις συνεργασίες με ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους χορηγούς και για την εξοικονόμηση των πόρων.
Δηλαδή, τα προγράμματα τύπου «my school», είναι η προς τα έξω εικόνα του σχολείου.
Επισκεφθείτε το http://www.myschool.edu.au/ των σχολείων της Αυστραλίας, που όπως βλέπετε έχει και το ίδιο όνομα, επιλέξτε ένα σχολείο και θα καταλάβετε τι εννοώ .
Τι ήθελε να εξυπηρετήσει όμως η χρήση ενός τέτοιου προγράμματος ;
Σε όλες αυτές τις δεκάδες των χωρών έγιναν πάνω κάτω τα ίδια πράγματα και δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι σε λίγο καιρό θα συμβούν και στην Ελλάδα.
Εξάλλου το κοινό στοιχείο είναι η πιστή εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου (μικρό κράτος) όπου τα αυτόνομα σχολεία- επιχειρήσεις τιμαριθμοποιούν τα προϊόντα τους και αφήνονται στην αυτό-ρύθμιση της ελεύθερης αγοράς.
Με ποιο τρόπο λοιπόν εφαρμόστηκε κάτι τέτοιο ;
Δόθηκε στους γονείς το δικαίωμα επιλογής σχολείου .
Έτσι οι γονείς χρησιμοποιήθηκαν άθελά τους ως εκείνοι οι πελάτες που ανάλογα με τις προτιμήσεις τους θα κατέτασσαν τα σχολεία σε φτωχά και πλούσια.
Πολλά σχολεία λόγω της χαμηλής ζήτησης από τους γονείς έμειναν με ελάχιστους μαθητές και τελικά έκλεισαν κι οι εκπαιδευτικοί απολύθηκαν (π.χ το πρόγραμμα NCLB– No Child Left Behind των ΗΠΑ).
Επίσης τα προγράμματα τύπου «my school», βοήθησαν στη σύναψη συμβάσεων μεταξύ του σχολείου και ιδιωτικών εταιρειών (P.P.P.s – Public Private Partner ship) οι οποίες προέβλεπαν την αποκλειστική χρήση των προϊόντων τους από τους μαθητές και την διαφήμιση της εταιρείας μέσα στα σχολεία με αντάλλαγμα βέβαια την χρηματοδότηση των σχολείων ως χορηγοί.
Επίσης όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς έγινε σύνδεση των αποδοχών τους βάση των επιτυχιών των μαθητών στις εξετάσεις και της ποσότητας των εγγραφών του σχολείου.
Επίσης τα σχολεία έγιναν ανταγωνιστικά μεταξύ τους σε σημείο που να αλλοιώνουν τα στοιχεία για τις επιτυχίες των μαθητών τους στις εξετάσεις και να ελέγχουν τις εγγραφές τους αποκλείοντας αδύναμους μαθητές από αυτές.
Το χειρότερο από όλα όμως είναι οι νέοι ρόλοι που αναδείχτηκαν για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές.
Οι σχολικοί σύμβουλοι έγιναν αξιολογητές των εκπαιδευτικών, οι διευθυντές των σχολειών μάνατζερ, οι καθηγητές και δάσκαλοι αξιολογητές των μαθητών και οι μαθητές απόκτησαν ένα διπλό ρόλο πελάτη και προϊόντος μαζί.
Είναι χαρακτηριστική η φράση άγγλου εκπαιδευτικού που έκανε τον γύρο του κόσμου:
«Έχει αφαιρεθεί κάθε ευχαρίστηση.
Είμαστε τόσο απασχολημένοι με την αξιολόγηση των παιδιών που ξεχνάμε να τα διδάξουμε.»
Γονείς βγείτε μπροστά.
Αυτή τη στιγμή που οι εκπαιδευτικοί είναι τρομοκρατημένοι, οι διευθυντές και οι σχολικοί σύμβουλοι εγκλωβισμένοι κι αμφιταλαντευόμενοι μεταξύ του δίπολου «θέσης-ρόλου» (ομολογουμένως βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση), οι γονείς είναι οι μόνοι που μπορούν να αντιδράσουν δυναμικά χωρίς να υφίστανται εκβιασμούς και πιέσεις.
Στο ερώτημα τι σχολείο θέλουμε για τα παιδιά μας δικαιωματικά έχουν τον πρώτο λόγο.
Το ερώτημα είναι, τι σχολείο θέλουμε τελικά.
Καλώς ή κακώς γονείς κι εκπαιδευτικοί έχουμε βρεθεί μπροστά σε μεγάλα ερωτήματα και τώρα είναι η ώρα να απαντήσουμε:
Θέλουμε ένα σχολείο που να στηρίζεται στη συλλογικότητα ή στον ανταγωνισμό;
Θέλουμε ένα σχολείο που να προσφέρει σε κάθε παιδί ανάλογα με τις ανάγκες του ή ανάλογα με την απόδοσή του;
Που στο βάθος της εκπαίδευσης να βλέπει την Παιδεία ή την ταξική αναπαραγωγή;
Που να είναι ανοικτό σε όλη την κοινωνία ή ν’ αναζητά τους καλύτερους πελάτες;
Που η μάθηση να θεωρείται από μόνο της αξία κι όχι να εκτιμάται μόνο μέσα από εξετάσεις, αξιολογήσεις και δείκτες ποιότητας;
Φυσικά, η πιο σημαντική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί, είναι, αν θέλουμε να εξακολουθήσει να υπάρχει το δημόσιο σχολείο ή θα το αφήσουμε να γκρεμιστεί ώστε ν’ αρχίσει η ανοικοδόμηση του σχολείου της αγοράς;
Κι αν δεν μας αρέσει το δημόσιο σχολείο που είχαμε ως σήμερα, μήπως ήρθε η ώρα φτιάξουμε καλύτερο, όσοι (από εμάς) θέλουμε να συνεχίσει να ζει κι όχι να το αφήνουμε στα χέρια εκείνων που αποδεδειγμένα και δηλωμένα απεχθάνονται οποιοδήποτε δημόσιο αγαθό;
Οι γύπες ήδη κάνουν γύρους πάνω από το προαύλιο του σχολείου και περιμένουν το θάνατο κάθε αντίδρασης.
Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές αυτό που επιδιώκουν είναι τη συναίνεση και τη συνενοχή μας.
Υπάρχει όμως κάτι που τρέμουν.
Την ένωσή μας.
Τη μία φωνή μας.

Πηγές :
My school of Australia (http://www.myschool.edu.au/ )
Hidden privatisation in public education (Steven Ball, Deborah Youdell)
Εγκύκλιος για το my school (171490/Δ2)
Έκθεση ΟΟΣΑ 2011.Προτάσεις για την εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα
International Evidence on School Competition, (L. Wobmann)
NCLB: Bad for teachers, bad for kids (UTLA United Teachers)
The Australian Education Union boycott future NAPLAN testing (Wikipedia org)
Οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις (τροπολογία)