Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΚΕΡΕΚΟΥ
Τούτη η στήλη, που γράφεται από υπηρέτη της δημοσιογραφίας «της παλιάς σχολής» προσπαθεί, χωρίς να διεκδικεί και το αλάθητο, να καταγράφει τα όσα πράττονται ή λέγονται από επίσημα χείλη, όσο γίνεται ανεπηρέαστα από τις κομματικές ή πολιτικές προσωπικές του προτιμήσεις. Και προσπαθεί να τα καταγράφει με όση μπορεί πιστότητα δίνοντας, όπως ορίζει η δεοντολογία, προτεραιότητα «στα έργα και τις ημέρες» της Κυβέρνησης, που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο και στη συνέχεια στα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, χωρίς να παραλείπει και τον σχολιασμό θεμάτων γενικού ενδιαφέροντος, αφήνοντας τελικά στους αναγνώστες τη δυνατότητα να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Έτσι και σήμερα θα αναφερθούμε, κάνοντας μια ανακεφαλαίωση, σε γεγονότα και δηλώσεις επωνύμων της πολιτικής μας κονίστρας, που προκάλεσαν πολλές συζητήσεις και σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως, τόσο από τα Μ.Μ.Ε. όσο και από την κοινή γνώμη, όπως:
-Το γεγονός ότι, την ώρα που η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλα και δισεπίλυτα όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά προβλήματα, η Κυβέρνηση έφερε ξαφνικά στο προσκήνιο την αλλαγή του Εκλογικού Νόμου. Την τροποποίηση του Συντάγματος. Την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Την ανακίνηση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων. Το θέμα «μπάχαλο» της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών και την προβολή κάποιου σκανδάλου. Όπως του κ. Γεωργίου, στενού συνεργάτη του Κώστα Καραμανλή, στον οποίο αποδίδουν την κατηγορία ότι έδωσε πλασματικά αυξημένο το ύψος του ελλείμματος πριν κάποια χρόνια, για να μπούμε στην αρπάγη του ΔΝΤ. Και όλα αυτά μόνο και μόνο ώστε «σε δουλειά να βρισκόμαστε» όπως λέει ο λαός και για να πλήξουν την εικόνα άλλων πολιτικών και κομμάτων.
Ασφαλώς πρέπει να εξεταστούν και αυτά, όπου υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για παράνομες και βλαπτικές για τη χώρα πράξεις. Να τεθούν επί τάπητος, να αναζητηθεί ή αλήθεια μετά από έρευνα της Δικαιοσύνης και να τιμωρηθούν οι τυχόν ένοχοι παραδειγματικά.
Το εύλογο ερώτημα που γεννάται είναι, γιατί όλα αυτά γίνονται τώρα; Γιατί τώρα, που άμεση και «φλέγουσα» προτεραιότητα έχουν για το λαό τα θέματα της ανεργίας, που έχει λάβει διαστάσεις εθνικής συμφοράς. Της ένδειας και της αγωνίας εκατομμυρίων πολιτών μας, με εισοδήματα κάτω από τα όρια της φτώχειας, που όταν φτάνουν στο σπίτι τους οι λογαριασμοί της ΔΕΗ του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, των κοινοχρήστων, των τυχόν δόσεων δανείων ή φόρων κ.λπ. δεν τους μένει ούτε ένα ευρώ για τα απολύτως απαραίτητα προς το ζην;
Γιατί τώρα, αν όχι για να εκτρέψει η Κυβέρνηση την προσοχή της κοινής γνώμης και να την αποπροσανατολίσει από τα αμέτρητα προβλήματά της, τα οποία βαδίζουν όλα από το κακό στο χειρότερο;
Γιατί ο Πρωθυπουργός μας κ. Τσίπρας δεν ανέφερε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τις επόμενες του Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου ούτε λέξη για τον «κακό» και άδικο εκλογικό νόμο, όπως τον χαρακτηρίζει τώρα, χάρη στην πριμοδότηση του οποίου με τις 50 έδρες έγινε ο ίδιος δυο φορές Πρωθυπουργός και το κόμμα του Κυβέρνηση;
Και πέραν αυτού, δικαιούται ο κ. Τσίπρας να χαρακτηρίζει ως αντεθνική και ανόητη πράξη το αίτημα της Αντιπολίτευσης για προσφυγή στις κάλπες, όταν είναι εκείνος που οδήγησε τρεις φορές μέσα σ’ έναν χρόνο τον ελληνικό λαό σ’ αυτές, μαζί με το δημοψήφισμα-φιάσκο;
Ένα δημοψήφισμα στο οποίο ενώ ζητούσε από το λαό και πήρε και μάλιστα με μεγάλη διαφορά το «ΟΧΙ», που σήμαινε όχι συμφωνία με την Ε.Ε. σε όσα μας ζητούσε τότε και εν ανάγκη ακόμη και έξοδο από την ευρωζώνη, πήγε την επόμενη ημέρα στις Βρυξέλλες και υπέγραψε αυτήν την «απαράδεκτη» συμφωνία όπως και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, όσα δηλαδή προέβλεπε το «ΝΑΙ»;
Κι όσο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους, με πρώτη τη ΝΔ, που εφαρμόζουν το γνωστό, άχαρο και άχρηστο για τη χώρα, σύστημα του «ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ». Που υποστηρίζουν μόνιμα ότι, στις δέκα πράξεις της Κυβέρνησης, οι …έντεκα είναι προς λάθος κατεύθυνση, νομίζοντας ότι έτσι προσφέρουν υπηρεσία στη χώρα και τον λαό της, για να τους εμπιστευτεί την εξουσία σε περίπτωση πρόωρων εκλογών;
Ποιες είναι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και όχι με αόριστες υποσχέσεις προς όλους και για όλα οι προτάσεις τους, τα προγράμματά τους για την ανάκαμψη της οικονομίας; Από πού θα αντλήσουν τα απαραίτητα κεφάλαια για να δώσουν όσα τώρα (ως άλλος Αλέξης Τσίπρας του 2014) υπόσχονται, μειώνοντας συγχρόνως και τους φόρους;
Αυτά περιμένει να ακούσει ο λαός από εσάς κύριε Μητσοτάκη, κυρία Γεννηματά, κύριε Κουτσούμπα, κύριε Θεοδωράκη, από εσάς και όλους τους άλλους αρχηγούς της Αντιπολίτευσης. Αυτά, και όχι τα συνήθη προεκλογικά πυροτεχνήματα και ευχολόγια.
Ας επανέλθουμε όμως στα της Κυβέρνησής μας, η οποία δεν πάσχει μόνον από εμφανέστατη αδυναμία να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που αντί να μειώνονται αυξάνονται, αλλά πάσχει δυστυχώς και από έλλειψη σοβαρότητας και έξωθεν καλής μαρτυρίας.
Και αυτό συμβαίνει λόγω των συχνών φραστικών ολισθημάτων μελών της, που προκαλούν το περί λογικής ή ακόμη και της στοιχειώδους ευπρέπειας δημόσιο αίσθημα αν μη, μερικές φορές και την οργή του.
Μετά το συνηθέστατο για τους Υπουργούς της «λέμε και ξελέμε», το «είπα ξείπα», τα αποφασίζουμε και υπό το κράτος της γενικής κατακραυγής ανακαλούμε και αλλάζουμε, όπως και το «οι κακοί δημοσιογράφοι παρερμηνεύουν όσα λέμε», χρυσό μετάλλιο διεκδικούν και οι «κοτσάνες» που εκτοξεύονται από επίσημα χείλη, «σε δουλειά να βρισκόμαστε» όπως λέει ο λαός, προκαλώντας όχι μόνον απορίες αλλά και δικαιολογημένες αντιδράσεις, όπως:
Το ότι ακούσαμε τον κ. Πάνο Καμμένο, πρόεδρο των ΑΝΕΛ και συγκυβερνώντα την χώρα με τον κ. Τσίπρα, να δηλώνει δημόσια και μάλιστα εμφανώς εν οργή, το πιο εξωφρενικό που περιμέναμε ν’ ακούσουμε: Ότι, Νομοσχέδιο που ψήφισε στη Βουλή την προηγούμενη ημέρα, τόσο ο ίδιος όσο και οι βουλευτές του κόμματός του, είναι εγκληματικό(!) και αντισυνταγματικό!!! Τότε, γιατί το ψήφισε ο κ. Καμμένος με την ομάδα του, αν όχι για να μην πέσει η Κυβέρνηση και χάσουν τις «καρέκλες» τους;
Και συνεχίζουμε με ακατανόητες, αλλοπρόσαλλες όσο και προκλητικές του δημοσίου αισθήματος δηλώσεις άλλων στελεχών της Κυβέρνησης.
-Η οργίλη δήλωση του γνωστού για την επιθετικότητά του Υφυπουργού υγείας ότι θα έπρεπε να είχε βάλει κάποιον δημοσιογράφο 3 μέτρα κάτω από την γη, δηλαδή στον τάφο, επειδή έγραψε κάτι εναντίον του.
Όπως και η πρόσφατη αναφορά του ιδίου για άλλον «ενοχλητικό», λέγοντας «αυτός είναι του χώρου των αιμορροΐδων», δηλαδή του κώ…
Δήλωση όχι απλώς απαράδεκτη αλλά που δείχνει και την έλλειψη αυτοσεβασμού, για έναν επιστήμονα όπως ο κ. Πολάκης και «πατέρα του έθνους» που πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή.
-Η δήλωση του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη ότι τα αρχαία ελληνικά είναι μάθημα «παρά φύσιν», όταν ασφαλώς γνωρίζει τι εννοεί ο λαός όταν χρησιμοποιεί αυτήν την έκφραση…
-Η περίεργη άποψη της κας Βαγενά ότι θα αντέξουμε τα 99 χρόνια του υπερταμείου (που έγινε αποδεκτό από την Κυβέρνησή της για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας) όπως αντέξαμε και τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, μετά το «κράξιμο» που δέχτηκε για την δήλωσή της αυτή, αντί να επανορθώσει τη γκάφα της προσέθεσε και δεύτερη, δηλώνοντας ότι όσα είπε την πρώτη φορά απευθύνονταν σε ευφυείς και όχι σε φαρμακερά φίδια…
Κι εμείς της απαντήσαμε ότι αν αυτά που είπε είναι κατανοητά και αποδεκτά μόνον από τους ευφυείς, τότε χαιρόμαστε που ανήκουμε στους βλάκες. Και εκείνη δεν απάντησε βέβαια. Τι γαρ αν έλεγε;
-Η σιβυλλική δήλωση της κας Αναγνωστόπουλου, που θυμίζει χρησμό αρχαίου μαντείου, ότι «θέμα είναι αν μια παράνομη πράξη βλάπτει ή όχι τη χώρα». Μια δήλωση που αφήνει πολλά ερωτηματικά ως προς το τι ακριβώς εννοεί. Αν δηλαδή μια πράξη ή ενέργεια δεν βλάπτει κάποια χώρα αλλά βλάπτει τα δικαιώματα μιας άλλης, που είναι διεθνώς κατοχυρωμένα, θεωρία την οποία εφαρμόζει στην πράξη ο γείτονάς μας κ. Ταγίπ, δεν δημιουργεί κατά την γνώμη της θέμα;(!)
-Αφήσαμε τελευταία για σχολιασμό τη δήλωση της κυρίας Ελένης Αυλωνίτη, της αγαπημένης των Ελλήνων φιλάθλων για την λαμπρή διαδρομή της ως αθλήτριας του υγρού στίβου. Μιας καριέρας που ξεκίνησε από τα 13 της χρόνια, με την ομάδα παίδων, για να εξελιχθεί σε πρώτο αστέρι της κολύμβησης, κατακτώντας σωρεία μεταλλίων όλων των κατηγοριών (που πρέπει να ξεπερνούν τα 30!) σε πανελλήνιους και βαλκανικούς αγώνες. Τη δήλωσή της ότι θεωρεί «αξιέπαινους» τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους δημοσίων χώρων κ.λπ.
Μια δήλωση που μας ξένισε, διότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να πάρουν τον τίτλο του «αξιέπαινου» κάποια αναρχικά στοιχεία που σπάζουν για παράδειγμα την είσοδο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καταπατούν το πανεπιστημιακό άσυλο, καταστρέφουν πολύτιμα αρχεία, έπιπλα και εγκαταστάσεις αξίας πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, που θα πληρώσει ο άμοιρος ελληνικός λαός, χωρίς:
Α) Να έχουν προσφέρει καμιά ουσιαστική βοήθεια σ’ αυτούς για τους οποίους υποτίθεται ότι κάνουν αυτές τις καταλήψεις και καταστροφές, οι οποίες αποτελούν ποινικό αδίκημα και τιμωρούνται από την Δικαιοσύνη.
Β) Να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί οι «νεοφανείς» αλληλέγγυοι που έρχονται για συμπαράσταση των δικών μας καταληψιών από ξένες μακρινές χώρες; Ποιοι τους καθοδηγούν και τους στέλνουν στη χώρα μας και για ποιο σκοπό; Ποιοι πληρώνουν τα έξοδα για τις μετακινήσεις τους και την εδώ παραμονή τους;
Αυτές είναι οι απορίες μας και οι προβληματισμοί μας που πρέπει να μας απασχολούν στο θέμα των καταλήψεων και γι’ αυτό μας ξένισε και η δήλωσή σου, καλή μας Ελένη.
Ας αλλάξουμε όμως θέμα και ας πάμε από την πολιτική στον αθλητισμό, για να σχολιάσουμε κι εμείς έστω και καθυστερημένα την καθ’ όλα έξοχη εμφάνιση των αθλητών μας που πήραν μέρος στην Ολυμπιάδα του Ρίο.
Μας χάρισαν στιγμές ανεπανάληπτης χαράς και υπερηφάνειας, κι έφεραν ένα πλατύ χαμόγελο στα πικραμένα χείλη ενός ολόκληρου λαού που τόσο πολύ το είχε ανάγκη. Ύψωσαν τη γαλανόλευκη στον υψηλότερο ιστό, κι έγιναν αφορμή για ν’ ακουστεί ο εθνικός μας ύμνος τρεις φορές, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους Έλληνες, απανταχού της Γης!
Θερμά από καρδιάς συγχαρητήρια στους Ολυμπιονίκες μας, στους προπονητές τους, στις οικογένειές τους και σε όσους συμμετείχαν με τα ελληνικά χρώματα σ’ αυτήν τη διοργάνωση, κι ας μην ανέβηκαν στο βάθρο. Το «ευ αγωνίζεσται» προέχει και το δικαιούνται και αυτοί.
Και, στο σημείο αυτό, θεωρούμε χρέος να απευθύνουμε τα επίσης θερμά και από καρδιάς συγχαρητήρια σε κάποιες ελληνοπούλες που δόξασαν κι αυτές τη χώρα μας πρόσφατα, μόνον που η μεγάλη τους, η τεράστιά τους επιτυχία, πέρασε ατυχώς «στα ψιλά»…
Αναφερόμαστε στην Εθνική μας Ομάδα Μπάσκετ κωφών γυναικών που, μετά από 7 «σερί» νίκες, νικώντας στον τελικό και την πανίσχυρη ομάδα της Λιθουανίας, κατέκτησε το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα πρόσφατα στο αγώνισμα αυτό! Μπράβο σ’ αυτά τα υπέροχα κορίτσια μας και στην προπονήτρια και «μαμά» τους Αθηνά Ζέρβα. Χίλιες φορές ΜΠΡΑΒΟ!!
Πριν κλείσουμε όμως το σημερινό μας κείμενο δεν θ’ αποφύγουμε τον πειρασμό να χαρακτηρίσουμε, επιεικώς άστοχη την τακτική κάποιων αθλητικών συντακτών να υποβάλλουν ερωτήσεις στους Ολυμπιονίκες μας, αμέσως μετά την «στέψη» τους, που δεν ήσαν απλά εκτός κλίματος, αλλά μετέτρεψαν την ατμόσφαιρα της ανείπωτης για όλους χαράς και ευτυχίας σε κουβεντούλα παραπόνων, γκρίνιας και υποβάθμισης των εντυπώσεων που προκάλεσαν σε παγκόσμια κλίμακα οι επιτυχίες των Ολυμπιονικών μας.
Την ώρα που οι αθλητές μας, δαφνοστεφανωμένοι και ευτυχείς μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, μετέδιδαν τη χαρά τους σε όλους τους Έλληνες ήταν κατά τη γνώμη μας απαράδεκτο, άστοχο και λάθος, μέγα λάθος, να τους υποβάλλονται ερωτήσεις για τις δυσκολίες, τις ελλείψεις και τις συνθήκες τις οποίες αντιμετώπισαν κατά την προετοιμασία τους.
Έφεραν έτσι στο φως της δημοσιότητας «τα άπλυτά μας», ενώ ήξεραν ότι όλα αυτά αναμεταδίδονταν την ίδια ώρα από το διαδίκτυο και τις τηλεοράσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.
Έβγαλαν στη φόρα την δικαιολογημένη πικρία και τον θυμό της «χρυσής» μας σκοπεύτριας Άννας Κορακάκη καθώς και του πατέρα και προπονητή της, για το γκρέμισμα του υποτυπώδους σκοπευτηρίου της, τις άθλιες συνθήκες στο χώρο προπόνησης του «βασιλιά» στο αγώνισμα των κρίκων Λευτέρη Πετρούνια, κ.λπ.
Αναφορές και εικόνες ντροπής, που θα έπρεπε ασφαλώς να τεθούν προς έλεγχο και συζήτηση για την αποκατάστασή τους αλλά σε άλλες ώρες και σε άλλους, δικούς μας χώρους και όχι την ώρα που ολόκληρη η χώρα, πλήρης χαράς και υπερηφάνειας γιόρταζε την μεγάλη επιτυχία των πανάξιων παιδιών της και σήκωνε στα ύψη την εθνική μας εικόνα και το ηθικό του λαού της. Είχαν δεν είχαν, οι αθλητικοί μας συντάκτες, κατάφεραν να ρίξουν έτσι σκιές στη πιο λαμπρή γιορτή μας και να προκαλέσουν και τα πικρόχολα σχόλια κάποιων ξένων σχολιαστών…
Αυτά συμβαίνουν όταν χάνεται το μέτρο και η αίσθηση του κατάλληλου χώρου και χρόνου για κάθε μας πράξη.
Και, σαν να μη μας έφταναν όλα αυτά, είχαμε και συνέχεια…!
Κάποιοι μίλησαν για αθλητές που αγωνίζονται και διακρίνονται μια φορά κάθε 4 χρόνια…(!) Τόσο κόβει το μικρό και ανόητο μυαλό τους…!
Κάποιοι προσπάθησαν να αμαυρώσουν την εικόνα του Πύρρου Δήμα, του σεμνού γίγαντα με τα 21 μετάλλια.
Θέμα σοβαρό δημιουργήθηκε και με την ανεξήγητη ενέργεια της ΜΗ πρόσκλησης, που στάλθηκε στους άλλους και τις άλλες Ολυμπιονίκες, της Άννας Κορακάκη, για να παραστεί κι αυτή στην συνάντησή τους με τον κ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο προεδρικό μέγαρο.
Συμπέρασμα: Είμαστε μοναδικοί στο να χάνουμε το μέτρο και να χαλάμε την εικόνα της χώρας μας, την ώρα που μας χειροκροτούν ακόμη και οι ξένοι.
Αυτά για σήμερα, για να λέμε «τα σύκα, σύκα και τα κάφη, κάφη…» μια φράση, η οποία σύμφωνα με πόνημα της αξέχαστης φίλης μας Πόπης Μπούνια- Πασπαλιάρη (καθηγήτριας στην ιστορία και τη λογοτεχνία, με πλούσιο συγγραφικό έργο) σημαίνει να ξεχωρίζουμε τα σύκα, τους εύγευστους και γλυκύτατους καρπούς, από τα «κάφη» τους δηλαδή από τον φλοιό τους, τη «φλούδα» τους και όχι από την σκάφη, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, με την οποία τα σύκα …δεν έχουν βέβαια καμία σχέση. Και, για να το έχει γράψει έτσι η σοφή και πολύ καλά διαβασμένη Πόπη, που πολύ μας λείπει, μάλλον έτσι και θα πρέπει να είναι…