Του Χρήστου Πίσσα
Δασκάλου του 2ου Δ.Σ. Καλαμπάκας
Τι κι αν οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν το σοφό ‘μηδέν άγαν’, η σημερινή κουλτούρα διατυμπανίζει την υιοθέτηση των άκρων. Όλα ή τίποτα, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Μα τι αντιπροσωπεύει αυτό το όλα και τι το τίποτα; Και γιατί και τα δύο είναι εξίσου επιβλαβή.
Όλα. Ζήσε τα όλα, μας λένε. Κάνε τη ζωή σου όπως τη θέλεις. Χρειάζεσαι υλικά, κι άλλα υλικά. Χρειάζεσαι χρήματα, κι άλλα χρήματα,που μοιάζουν ποτέ να μην είναι αρκετά. Θέλεις τα πάντα. Είναι κακό;
Άλλωστε YOLO (YouOnlyLive Once=ζεις μόνο μια φορά), όπως ακούμε συνεχώς τελευταία. Συνέχισε το ατέρμονο κυνήγι των ‘πολλών’. Των ‘πολλών’ που δε δύνανται να σου δώσουν εν τέλει τίποτα. Και έτσι υπεισέρχεται στην ζωή μας το ‘τίποτα’.
Δεν πρέπει να δενόμαστε με τίποτα. Δεν πρέπει να πιστεύουμε σε τίποτα. Δεν οφείλουμε να σεβόμαστε τίποτα. Ενώ ζητάμε τα πολλά δεν έχουμε καμία όρεξη να παλέψουμε. Τα θέλουμε όλα αυτά χωρίς να κάνουμε τίποτα. Δυστυχώς αυτό το τίποτα όμως έρχεται να στοιχειώσει κάθε πτυχή της ζωής μας. Τι κι αν πολλαπλασιάσεις το πολύ με το τίποτα; Το τίποτα πάντα νικά. Κι αυτό το τίποτα αντιπροσωπεύει κάθε μάχη που αρνηθήκαμε να δώσουμε,κάθε κομμάτι του εαυτού μας που προδώσαμε.
Έτσι, όσο κι αν προσθέτουμε στην μαθηματική πράξη, που λέγεται ζωή,κι άλλα αγαθά αν αυτά δεν έχουν πολλαπλασιαστή την ηθική μας υπόσταση είναι τίποτα. Ένα τίποτα που στοιχειώνει την καθημερινότητα μας. Η αλήθεια είναι πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για το ‘πολύ’. Μα αυτό το πολύ γίνεται σαν πάψει να ψάχνει τα ‘πολλά’ καταλάβει πως «οὐκ ἐν τῷ πολλῷ το εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ το πολύ». Και πως σκοπός της ζωής του ανθρώπου ήταν ανέκαθεν η ποιότητα (του χαρακτήρα και της ψυχής) κι όχι η ποσότητα(των υλικών αγαθών).
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
