Όλοι γνωρίζουμε πόσο ενοχλητικός είναι ο θόρυβος. Εκείνο που αγνοούμε, ίσως είναι ότι πολύ συχνά ελευθερώνει την έμφυτη επιθετικότητά μας και μας ωθεί σε πράξεις βίας, ή ακόμη και σε εγκλήματα. Κάθε χρόνο εδώ και αλλού πολλοί φόνοι οφείλονται στον θόρυβο. Δίκαια λοιπόν θεωρείται ως ο υπ’ αριθμόν ένα δημόσιος κίνδυνος.
Το κακό στην εποχή μας είναι ότι η ένταση του θορύβου αυξήθηκε σημαντικά. Τα αυτοκίνητα χαλούν τον κόσμο στους δρόμους. Τα σκυλιά γαυγίζουν αδιάκοπα, όταν τα αφεντικά τους τα κλειδώνουν στο διαμέρισμά τους, για να πάνε στη δουλειά τους. Όταν γυρίζουν, τα σκυλιά σιωπούν, «παραδίδοντας τα μικρόφωνα» στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις ή στα στερεοφωνικά συγκροτήματα.
Περιέργως μάς ενοχλεί πάντοτε ο θόρυβος των άλλων και ποτέ ο δικός μας. Και δεν είναι πάντα ενοχλητικότεροι οι δυνατότεροι θόρυβοι. Ένα ρομπινέ που στάζει στο λουτρό, μας εμποδίζει περισσότερο να κοιμηθούμε από τον θόρυβο των αυτοκινήτων στον δρόμο. Επιπλέον, δεν αντιδρούμε όλοι στον θόρυβο με τον ίδιο τρόπο. Εμείς οι Έλληνες, παραδείγματος χάρη, θορυβούμε πολύ, όπως όλοι οι άνθρωποι του Νότου, αλλά απεχθανόμαστε τον θόρυβο, όσο και οι άνθρωποι του Βορρά.
Η συνήθεια παίζει σπουδαίο ρόλο. Αν φιλοξενηθούμε μια νύχτα από μια οικογένεια που μένει κοντά στο αεροδρόμιο, σίγουρα θα μείνουμε άγρυπνοι, και εκτός από τον θόρυβο των αεροπλάνων θα ακούμε το ροχαλητό του οικοδεσπότη ή της οικοδέσποινας. Μια εργάτρια εργοστασίου δεν ενοχλείται από τον θόρυβο των μηχανών, αλλά ο θόρυβος των αυτοκινήτων δεν την αφήνει να κοιμηθεί.
Έτσι ή αλλιώς, ο θόρυβος είναι πρόξενος πολλών κακών. Πολλοί έχασαν την ακοή τους εξαιτίας τού θορύβου. Πολλά εργατικά ατυχήματα οφείλονται στον θόρυβο. Μεταξύ των πελατών τών νευρολογικών κλινικών πολλοί -ίσως οι περισσότεροι- είναι θύματα του θορύβου.
Ψυχολογικές έρευνες έδειξαν ότι ο θόρυβος καθιστά δύσκολη την επικοινωνία μεταξύ τών ανθρώπων κι εξασθενεί τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα. Παραδείγματος χάρη, πλάι σε ένα κομπρεσέρ που εκπέμπει εκκωφαντικό θόρυβο, ελάχιστοι θα προθυμοποιηθούν να βοηθήσουν έναν τυφλό να διασχίσει τον δρόμο. Αυτή η αδιαφορία εξηγείται σίγουρα από το γεγονός ότι ο θόρυβος μειώνει την ικανότητα του εγκεφάλου μας να αντιληφθεί τις ανάγκες των συνανθρώπων μας.
Εξάλλου, έχει παρατηρηθεί ότι οι κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τών ανθρώπων είναι πλουσιότερες και ανετώτερες στους ήσυχους δρόμους. Νά λοιπόν που αποδεικνύεται ότι όχι μόνον η σιωπή, αλλά και η ησυχία είναι χρυσός.
(Εφημ. «Μάχη» Καρδίτσας, 12-2-1987)
ΣΗΜ. Το κείμενο τούτο το «αφιερώνω» εξαιρετικά σε κάποιες καφετέριες της Πλατείας Δημαρχείου Καλαμπάκας, καθώς δεν θέλουν να καταλάβουν ότι ο χώρος γύρω από αυτές «κατοικείται»!