Σκέψεις …

Θέλησα σήμερα το βράδυ να κάνω ένα περίπατο μέσα στην όμορφη στολισμένη πόλη μας για να κάψω και μερικές θερμίδες από τα πλούσια γεύματα των ημερών.
Καθώς περπατάω , τα φωτάκια αναβοσβήνουν ,ο κόσμος πολύς , οι ευχές που ανταλλάσσω με του γνωστούς που βρίσκω για χρόνια πολλά , για το αν πέρασαν καλά , για το τι έφαγαν και τις κλασικές ευχές που λέμε από ευγένεια.

Όμως διάφορες σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου.

Χριστούγεννα , πως τα πέρασα ; Γεννήθηκε ο Χριστός στην καρδιά μου ; Αρχίζω να επεξεργάζομαι το ερώτημα καθώς ανηφορίζω την πόλη . Μήπως έμεινα μόνο στα εξωτερικά Χριστούγεννα , μπορεί να νήστεψα , πήγα στην εκκλησία ,βοήθησα κάποιον φτωχό , συγκινήθηκα , έκλαψα μέσα στις κατανυκτικές ακολουθίες , κοινώνησα τα Άχραντα Μυστήρια αλλά δεν ξέρω αν γεννήθηκε ο Χριστός στην καρδιά μου . Μήπως τα βαρίδια που έχω στην ψυχή μου δεν με αφήνουν τα πετάξω προς τα πάνω αλλά μένω στα ρηχά και είμαι ευχαριστημένος με την συνείδηση μου ; Μήπως δεν μπορώ να κάνω παραπάνω ; Μήπως ο κόσμος έχει περισσότερη δύναμη ; Μήπως κάποιος ασκητής ή διορατικός πατέρας θα μου αποκαλύψει πώς να ζήσω την γέννηση του Χριστού ;
Καθώς συνέχιζα το περπάτημα και οι σκέψεις γινόταν όλο και πιο έντονες, έφτασα έξω από τα γραφεία της Μητροπόλεως . Η σκέψη μου πάει στα γεγονότα που μας πέρασαν την προηγούμενη χρονιά.

Ιστορικά για την επαρχία μας , έφυγε «Ο παππούς μας » ο μακαριστός Σεραφείμ , ήταν αυτός που μιλούσε με τον καθένα και έκανε τα προβλήματα σου δικά του. Και τώρα έχουμε καινούργιο πατέρα , τον Ποιμενάρχη μας κ. Θεόκλητο ,ευχόμαστε και παρακαλούμε να τον αγαπήσουμε να μεγαλώσουμε μαζί του.

Το κρύο αρχίζει και γίνεται πιο αισθητό στο πρόσωπο μου , όμως δεν απέχω πολύ από το σπίτι μου , η σκέψη μου επανέρχεται στη λέξη Χριστούγεννα.

Ελπίζω το κρύο να μην παγώσει την καρδία μου , να ζήσω κάποτε την αληθινή γέννησε Του Χριστού μέσα μου , να μην παρασυρθώ από τα ψεύτικα και εικονικά Χριστούγεννα.

Μέχρι τότε θα εξακολουθεί το ερώτημα αν έχει γεννηθεί ο Χριστός μέσα μου;