Παρακολουθήσαμε όλοι πρόσφατα με δέος και συγκίνηση, το μεγαλειώδες συλλαλητήριο για το όνομα της Μακεδονίας στην Θεσσαλονίκη, στο οποίο συμμετείχαν χιλιάδες λαού, βροντοφωνάζοντας πως η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική. Είναι ένα ζήτημα το οποίο, ενώ θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτο, δυστυχώς η «δειλή» στάση των ελληνικών κυβερνήσεων το έφερε και πάλι στην επικαιρότητα, κάνοντας το να μοιάζει ως απειλή για την πατρίδα μας.
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σχολιάσω την στάση του κόμματος που ανήκω αδιάλειπτα από το 1974, της Νέας Δημοκρατίας, πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Δυστυχώς η ΝΔ και ο αρχηγός της Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ θα έπρεπε να είχαν ξεκάθαρη και κρυστάλλινη θέση για το μεγάλο εθνικό θέμα της Μακεδονίας, αμφιταλαντεύονται και αναδιπλώνονται, τηρώντας στην ουσία στάση ουδετερότητας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να αισθάνεται περήφανος που ηγείται μιας μεγάλης ιστορικής, δημοκρατικής κεντροδεξιάς παράταξης, όπως είναι η ΝΔ των αείμνηστων Ευάγγελου Αβέρωφ και Κων/νου Καραμανλή, που ανάλαβε την Ελλάδα ετοιμόρροπη μέσα απ’ τα συντρίμμια του πολέμου, την αναστήλωσε και την οδήγησε στον δρόμο της ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αν βρισκόταν σήμερα στην ηγεσία του κόμματος οι δύο παραπάνω ηγέτες, να είστε σίγουροι πως θα χειριζόταν πολύ διαφορετικά τα ευαίσθητα εθνικά μας θέματα στο διπλωματικό πεδίο και όχι στα τηλεπαράθυρα των ΜΜΕ.
Βέβαια την μεγαλύτερη ευθύνη όλων, την έχει το κυβερνητικό δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου, που σήμερα βρίσκεται στη εξουσία. Το ίδιο έγινε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στην χώρα μας, όπου βγαίναν οι πολιτικοί μας στα τηλεπαράθυρα και ξιφουλκούσαν μεταξύ τους, πάνω σ’ ένα άλλο μεγάλο εθνικό ζήτημα όπως είναι οι σχέσεις μας με την Τουρκία.
Αποτελεί εθνική ντροπή αυτό που συντελείται, να θέλουν οι πολιτικοί μας ηγέτες να δοθεί λύση στο μεγάλο εθνικό θέμα της Μακεδονίας μας, με συνεχείς ελληνικές υποχωρήσεις και κυρίως μέσα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά, κανένας από τους πολιτικούς μας ταγούς δεν αγαπάει πραγματικά την Ελλάδα, αντίθετα ξεπουλάνε την ιστορία της, σκεπτόμενοι μονίμως τους εαυτούς τους και τις θέσεις τους. Η ιστορία όμως είναι αμείλικτη και όπως και η φύση, έτσι κι αυτή εκδικείται.
Η εκκλησία από την άλλη, με απόφαση της Δ.Ι.Σ., φέρει μεγάλη ευθύνη γιατί κράτησε μια στάση στο Μακεδονικό τελείως παθητική και δυστυχώς απογοήτευσε τον κόσμο. Θα έπρεπε να ήταν παρούσα τώρα, όπως ήταν παρούσα πάντα σε όλους τους αγώνες και τις εξεγέρσεις του έθνους όποτε χρειάστηκε. Τώρα δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αρκείται στο να κάνει συναντήσεις με τον Πρωθυπουργό, με σκοπό να δοθεί ένα τέλος και να «κουκουλωθεί» όπως όπως η υπόθεση, ζητώντας από τον ιερό κλήρο να μην συμμετάσχει στο συλλαλητήριο, που όμως δεν εισακούστηκε-ευτυχώς-αφού ήταν πολλοί οι ιεράρχες και οι κληρικοί που έδωσαν δυναμικό παρόν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και θέλω να τους συγχαρώ γι’ αυτό.
Εγώ προσωπικά, είχα παραβρεθεί το 1992 στο μεγάλο τότε συλλαλητήριο για την Μακεδονία μας στην Θεσσαλονίκη, όπως και στα δύο μετέπειτα συλλαλητήρια για τις ταυτότητες, που είχε διοργανώσει η εκκλησία μας και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διότι το θεωρούσα ηθική μου υποχρέωση, γιατί πιστεύω πως ελληνισμός και ορθοδοξία είναι έννοιες αλληλένδετες, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Για προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσα να παραβρεθώ στο πρόσφατο μεγαλειώδες συλλαλητήριο στη συμπρωτεύουσα, αλλά πρώτα ο θεός θα είμαι στο μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας σε λίγες μέρες, γιατί η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΉ.
ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Όταν οι Έλληνες ήμασταν ενωμένοι, πάντα βγαίναμε νικητές, αντίθετα, όταν ήταν διχασμένοι, βγαίναμε πάντοτε χαμένοι.