Θρηνούν οι γκρίζοι ουρανοί κι η θάλασσα τρομάζει.
Πώς ν΄αγκαλιάσουν τον αετό, να πάρουν την ψυχή του;
Το Μορφοβούνι μαύρισε και τ΄ Άγραφα σωπαίνουν.
Το τρυφερό αετόπουλο -πώς να το πουν στα δέντρα;-
αντάλλαξε τον κόσμο του, το φως με το σκοτάδι
κι άφησε μόνο την ηχώ να τριγυρνάει θρηνώντας.
Αγγελικά ματάκια μας, πουλάκι των αιθέρων!
Η Δόξα δαφνοστέφανη σε καρτερεί στο μνήμα
και στις καρδιές μας σκόρπισες μοσχοβολιά πατρίδας.
Την αγκαλιά του άνοιξε κι ο Μαύρος Καβαλάρης
για να σου δώσει το φιλί με δακρυσμένα μάτια.
Η Μνήμη σου αιώνια λουλούδι στην καρδιά μας!
Κάτω Λεχώνια , 14/14/2018
Β.Δ. Αναγνωστόπουλος,
Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Instagram
Ακολούθησε μας στο Twitter
Ακολούθησε μας στο YouTube