Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΑΝΟΥΛΗ
Θυμήσου πως όταν πληγωθείς και αποφασίσεις να πληγώσεις τον άλλο άνθρωπο αυτό δεν σε θεραπεύει. Δεν είναι λύση και φυσικά ούτε λύτρωση για σένα να πληγώνεις. Όταν έλθει η ώρα θα το καταλάβεις. Όσο και αν νομίζεις ότι είσαι καλά με αυτές τις συμπεριφορές, δεν είσαι ούτε μπορείς να ελέγχεις μέσα από μια τέτοια συμπεριφορά τον άλλο άνθρωπο δίνοντάς του πόνο, είναι ψευδαίσθηση να νομίζεις ότι είσαι δυνατός επειδή επιλέγεις να πληγώσεις.
Στην ουσία είσαι αδύναμος να διαχειριστείς τον πόνο σου, να πάρεις το μάθημά σου και να ωριμάσεις. Θα δεις πως δυνατός είναι μόνο αυτός που επιλέγει να βιώσει το πόνο του είναι ο μόνος τρόπος για να τον απελευθερώσει.
Δεν απελευθερώνεται δίνοντας πόνο στον άλλο άνθρωπο και ούτε μπορείς να βιώσεις αληθινή χαρά στην ζωή σου έχοντας συνειδητά πληγώσει.
Αν θέλεις να θεραπεύσεις τον εαυτό σου από τις πληγές σου, δυστυχώς δεν θα το καταφέρεις έτσι. Ο άνθρωπος που σου έβγαλε το λάδι, είναι αυτός που σε βοήθησε να «προχωρήσεις» στη ζωή σου.
Μην τρέχεις να ξεφύγεις. Βρες τα κότσια να αντικρίσεις τον εαυτό σου.
Φοβάσαι να αντικρίσεις τον εαυτό σου, φοβάσαι την κριτική, μικρέ, και θέλεις την εξουσία που σου υπόσχονται.
Δεν θα ξέρεις πώς να διαχειριστείς αυτή τη δύναμη. Δεν τολμάς καν να σκεφτείς ότι θα μπορούσες να νιώσεις τον εαυτό σου διαφορετικά: ελεύθερο αντί για υποταγμένο – ανοικτό αντί για κρυψίνου – ελεύθερο να αγαπήσει ολοκληρωτικά όχι σαν το κλέφτη μέσα στην νύχτα.
Περιφρονείς τον εαυτό σου. Μικρέ. Λες «ποιος είμαι εγώ στο κάτω-κάτω να έχω δική μου άποψη για να καθορίζω την ζωή μου ότι ο κόσμος είναι κτήμα μου;» Έχεις δίκαιο, ποιος είσαι εσύ να προβάλλεις αξιώσεις για την ζωή σου;
Θα σου πω εγώ ποιος είσαι.
Διαφέρεις μόνο σε ένα σημείο από τον πραγματικό σπουδαίο άνθρωπο. Ο σπουδαίος άνθρωπος υπήρξε και αυτός κάποτε ένας πολύ ΜΙΚΡΟΣ, ανέπτυξε όμως μια πολύ σημαντική ικανότητα. Αναγνώρισε την μικρότητα και την στενότητα των σκέψεων και των πράξεών του. Υπό την πίεση ενός καθήκοντος που σήμαινε πολλά έμαθε να βλέπει τι κίνδυνο αποτελούσε η μικρότητα, η μικροπρέπεια για την ευτυχία του.
Μικρέ συγκαλύπτεις τη μικρότητά σου και τη στενομυαλιά σου με ψευδαισθήσεις ισχύς και μεγαλείου, την ισχύ και το μεγαλείο άλλων θαυμάζεις τις σκέψεις των άλλων αλλά όχι τις δικές σου. Όσο λιγότερο καταλαβαίνεις κάτι, τόσο περισσότερο το πιστεύεις.
Πόσο άραγε να κοστίζει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πόσο την κοστολόγησες στο μυαλό σου; Δεν έχει αξία είναι ανεκτίμητη.
Το νόσημα της αχαριστίας σου έχει την ικανότητα να σε διαλύσει στη στιγμή γιατί ανακαλύπτεις πόσο μικρός και λίγος είσαι. Ελπίζω, θέλω να ελπίζω πως κάπου, κάπως, κάποτε θα βρεις και εσύ τον δρόμο σου.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
