Ο Χρήστος Κολοκοτρώνης έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Κάτω Περλιάγκο (Γλυκομηλιά), όπου και ξεκίνησαν προ 10ετίας τα “Κολοκοτρώνεια, επί Νομαρχίας Ηλ. Βλαχογιάννη και δημαρχεύοντος Ν. Ζαχαράκη.
Στο χωριό μάλιστα αποφασίστηκε να στηθεί προτομή του, όμως ακόμη απουσιάζει το κεφάλι του μεγάλου λαϊκού συνθέτη και στιχουργού και υπάρχει μόνο η μαρμάρινη βάση!
“Χάθηκαν”… τα υπόλοιπα φράγκα (;) ή μήπως δεν έφθασαν…(;)
Ήταν πολλά πάντως τα ‘μπικικίνια’ που έταξαν (!) εκείνο το βράδυ του Αυγούστου, του 2009.
Αν τα ξόδεψαν τα λεφτά σε κάτι άλλο αναγκαίο/επείγον, ίσως και να έπραξαν ορθά.
ΠΡΕΠΕΙ όμως να ξαναβρεθούν, τώρα!
Ας τα βάλουν κι από το πορτοφόλι τους και να ολοκληρώσουν την προτομή.
Τότε, όλοι γελούσαν στο φακό των φωτογράφων! Τότε, άστραφταν τα πρόσωπα!
Αξιότιμε, κ. αντι-Περιφερειάρχη, επειδή ξέρω ότι είσαι ευαίσθητος, έχεις ενδιαφέροντα και ανησυχίες, για δες το θέμα, πάρτο πάνω σου, διότι εδώ οι τοπικοί (μας) …”προύχοντες” σφυρίζουν αδιάφορα!
Προς τιμήν του αξέχαστου (25 Δεκ. 1922, Καλλιθέα Αττικής – 13 Νοεμ. 1999) Χρήστου Κολοκοτρώνη*, σε λίγες μέρες -βάσει προγραμματισμού το Σάββατο 21 Ιουλίου- θα διεξαχθεί μουσική βραδιά/εκδήλωση στη Γλυκομηλιά.
ΥΓ: Μήπως και γίνει κανένα …θαύμα (!) τελευταία στιγμή.
* O Χρήστος Κολοκοτρώνης –τρισέγγονος του ήρωα της Επανάστασης του ΄21 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη- έχει γράψει στη χρυσή εικοσαετία 1955-1975, περί τα 2.500 τραγούδια κι έχει συνεργαστεί με πολλούς κορυφαίους λαϊκούς τραγουδοποιούς.
Yπέγραφε και με το ψευδώνυμο “Θεσσαλός”.
Στα μεγάλα ‘σουξέ’ του ανήκουν τα τραγούδια του Χιώτη: “Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα”, “Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις”, “Απόψε φίλα με”, αλλά κι άλλα γνωστά τραγούδια (σε πολλά από τα οποία έχει γράψει και τη μουσική): “Κοινωνία ένοχη”, “Απόψε κάτι θα συμβεί”, “Εγώ με την αξία μου”, “Εγώ το πλουσιόπαιδο”, “Πυρ, γυνή και θάλασσα”, “Στης αμαρτίας το στρατί”, “Στο πείσμα σου παντρεύομαι” («Η κουμπάρα»), “Σαν τα χιόνια”, “Μελαχρινή τσιγγάνα μου”, “Ουίσκι, τζιν και φρούμελ”, “Είμαι γνήσια τσιγγάνα”, “Τις θυσίες πού ‘χω κάνει”, “Γιατί να φύγεις”, “Δεν είμαι ένοχος”, ζεϊμπέκικα όπως: “Η Κοινωνία”, βαριά ζεϊμπέκικα όπως: “Βγάλτε το παλληκάρι” (μαζί με Θ. Δερβενιώτη), “Περαίας και Αθήνα” (1953), κοινωνικά τραγούδια όπως: “Παράνομα κυκλώματα”, “Συναυλία του τρελού”, “Μακεδονία” χασάπικα, όπως: “Του Θερμαϊκού καμάρι” τραγούδια μαζί με τον Καζαντζίδη : “Αράπικα κορμιά”, “Έχεις κορμί αράπικο” (και τα 2 του 1958), κ.λπ. “Μες’ στον οντά σου” (με τον Γ. Πολίτη, 1958), “Δεν είμαι ένοχος” (1959) με τον Στράτο Διονυσίου, κ.ο.