Αυτό το ρητό αντιστοιχεί στην ουσία της προχθεσινής συνεδρίασης (18/2018 δημόσια τακτική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μετεώρων).
Η συγκεκριμένη συνεδρίαση είχε μοναδικό θέμα την ψήφιση του προϋπολογισμού για το έτος 2019 και διεξήχθη με λίγη καθυστέρηση λόγω της προηγούμενης συνεδρίασης της 17/2018.
Αυτό που κάνει εντύπωση όμως είναι ότι ενώ παρέλαβα όπως πρέπει την Παρασκευή τις προσκλήσεις των δύο συνεδριάσεων (είχαν οριστεί δύο συμβούλια για την Τρίτη) δεν παρέλαβα τον φάκελο με τα διευκρινιστικά έντυπα που συνοδεύουν τα θέματα των συμβουλίων.
Τελικά παρέλαβα το φάκελο την Δευτέρα το μεσημέρι και έπρεπε εκτός από τα 18 θέματα της πρώτης συνεδρίασης να μελετήσω και το έντυπο 110 σελίδων περίπου του προϋπολογισμού που είναι και ο λόγος για τον οποίο γράφω αυτό το άρθρο.
Δεν μπορώ να ξέρω που οφείλεται το ζόρι της Δημοτικής αρχής να μην μοιράσει εγκαίρως το φάκελο με τις διευκρινήσεις. Είναι δόλος; Είναι αυταρχισμός; Είναι αμέλεια και άγνοια των καθηκόντων της; Είναι η κούραση του Προέδρου; Πάντως σημασία έχει ότι πολλά ζόρια τραβούσε και πολύ κοιλοπονούσε για να δώσει το φάκελο με τις διευκρινήσεις.
Εν πάση περίπτωση για να μην μακρυγορώ ήρθε η Τρίτη το βραδύ όπου συζητήθηκε το θέμα της ψήφισης του προϋπολογισμού. Έγινε μία μόνο τοποθέτηση από τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης λόγω εμπειρίας, και φυσικό ήταν αφού οι υπόλοιποι δεν είχαμε προλάβει να διαβάσουμε τίποτα.
Και μετά γεννήθηκε το ποντίκι, εννοώντας την ψήφιση και τη λήψη απόφασης του προϋπολογισμού ο οποίος ήταν τόσο φτωχός και μικρός όσο ένα ποντίκι.
Τέσσερις μέρες συνδημότισες και συνδημότες πολύ ζόρι και κοιλόπονος για να γεννηθεί ένα ποντίκι. Τελικά ας είναι καλά ο Φιλόδημος, ο Φ.Π.Α που πληρώνουμε οι πολίτες και τον εξαργυρώνουμε σε ΕΣΠΑ και η μεταμνημονιακή εποχή που έχουμε μπει από τον Αύγουστο. Αλλά φαίνεται η Δημοτική αρχή να μην το κατάλαβε ούτε αυτό ούτε τον ρόλο της.