"Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση...."

“Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση….”

«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση….δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις….»

Αυτά είναι τα λόγια του Γέρου του Μωριά και ακούγονται σήμερα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Σήμερα που η χώρα μας έχει ανάγκη από ανατροπές οι οποίες δεν αφήνουν χώρο για μηχανισμούς και νοοτροπίες του “χθες”, αλλά οικοδομούνται στην επαναστατική δυναμική του καθενός και της καθεμίας από εμάς που, μέσα από την αγάπη μας για την πατρίδα καταθέτουμε καθημερινά την προσφορά μας σε αυτήν και στον συνάνθρωπο.
Φέτος, δεν θα ήθελα, στο μήνυμά μου, να μείνω απλώς στα νάματα της εθνικής μας παλιγγενεσίας, αλλά να δώσω έναν πιο προσωπικό τόνο στη σημερινή Ημέρα Εθνικής Εορτής, αλλά και εθνικής και προσωπικής μας ευθύνης. Η σημερινή μαθητική Παρέλαση στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, την Καλαμπάκα μας γέμισε
Εθνική Ανάταση, με τις αυριανές ελπίδες της μαθητιώσας νεολαίας μας να περνούν μπροστά μας, βαδίζοντας υπερήφανα και αποφασιστικά, για μια καλύτερη από τη σημερινή Ελλάδα.
Θέλω να σταθώ στα σκιρτήματα ανθρωπιάς και υπερηφάνειας που μας χάρισαν οι μαθητές του Ειδικού Σχολείου Καλαμπάκας. Τα παιδιά που δίνουν τη μάχη της γνώσης και της ζωής με εφόδια που η συγκυρία τους έδωσε με λιγότερη γενναιοδωρία.
Θέλω να υπογραμμίσω τις εθνικά συγκινητικές στιγμές κατά τις οποίες η φιλαρμονική του Δήμου Μετεώρων παιάνισε το «Μακεδονία Ξακουστή».
Και, τέλος, θέλω να σταθώ στους προσωπικά συγκινητικούς συμβολισμούς που έχει η σημερινή ημέρα για εμένα, καθότι σαν σήμερα, πριν από 17 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, Χρυσόστομος Λιάπης, απόστρατος Αξιωματικός της Πολεμικής μας Αεροπορίας, μετά από πολυετή αγώνα με τη νόσο του Πάρκινσον.
Τη σημερινή, λοιπόν, Ημέρα, εγώ την τιμώ, όχι μόνον ως νικηφόρο επέτειο του αγώνα των λίγων, απέναντι στους πολλούς, του αδύνατου απέναντι στον δυνατό, των υλικών μέσων, απέναντι στην επαναστατική φλόγα της καρδιάς, αλλά και ως ημέρα τιμής του άνισου αλλά υπερήφανου αγώνα της θνητότητάς μας απέναντι στη φθορά του θανάτου και της αρρώστιας. Γιατί, «….Νικά η περήφανη καρδιά τα πιο βαθιά σκοτάδια…».
Χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες. Χρόνια πολλά και χρόνια νίκης και ανάκαμψης στην Ελλάδα μας!