Ο αναγνώστης, αφού διαβάσει τον παραπάνω τίτλο, έχω την αίσθηση πως θα περιμένει μία αναφορά σε έναν άγιο της Εκκλησίας. Όμως, ο παραπάνω όρος, για την ώρα, αποτελεί υμνογραφικό δάνειο, απευθυνόμενο σ’ ένα πρόσωπο. Όχι, κατ’ ανάγκη άγιο, κάποιον ασκητή, αλλά με την έννοια της ευρύτητας∙ στους κόλπους της ζωής αυτής της κοσμικότητας που γεννά η ζωή και ο θάνατος.
Πριν από λίγες μέρες, έφυγε από κοντά μας ένα πρόσωπο αγαπητό. Άλλο ένα πρόσωπο που πλάστηκε κατ’ εικόνα Θεού, με τη δική του πορεία, προοπτική. Αγαπητός άνθρωπος σε όσους τον γνωρίσαμε, τον ζήσαμε, τον χαρήκαμε. Πολλοί οι λόγοι. Φοβάμαι μήπως παραλείψω κάτι. Το πιο σημαντικό. Τα περισσότερο σημαντικά. Όμως, θα τολμήσω να σκεφτώ. Η σκέψη θα φέρει τη νοσταλγία, θα μου θυμίσει, δεν γνωρίζω, ακόμη, όμως, εάν έχει την άνεση να με παρηγορήσει, όπως και όλους όσους στην καρδιά μας έχουμε τοποθετήσει την εικόνα του.
Ο μακαριστός Νικόλαος Βατάλης γεννήθηκε στο Ελατοχώρι Ιωαννίνων. Γνήσιος ηπειρώτης. Πνευματικό παιδί μιας σπουδαίας και εξέχουσας προσωπικότητας, ενός μεγάλου ευεργέτη, του Ευάγγελου Αβέρωφ. Εκείνος τον σπούδασε, του στάθηκε, τον πλησίασε γιατί πίστεψε στις ικανότητες του, στα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και τα οποία δεν έθαψε, αλλά καλλιέργησε στη ροή του χρόνου. Ό,τι του δώρισε ο Θεός το καλλιέργησε, το αύξησε. Προς όφελος των συνανθρώπων του.
Νομάρχης στη Δράμα, Νομάρχης στα Τρίκαλα. Εδώ, τον γνωρίσαμε. Τον γνώρισαν οι συμπολίτες μας, οι κάτοικοι του Νομού Τρικάλων. Δεν ήταν μόνο το χάρισμα της διοίκησης, το γεγονός της σοφίας που διέθετε, τα οργανωτικά του χαρίσματα. Ήταν η απλότητα του, η φιλανθρωπία του, η διακονία του προς τον πλησίον, τον κάθε έναν, ανεξαιρέτως. Και εκείνο που τον ύψωνε ακόμη περισσότερο; Η ακεραιτότητα , η εντιμότητα, η ειλικρίνεια του. Οι πόρτες του γραφείου του ανοιχτές για όλους.
Αγάπησε πολύ τον τόπο μας. Ευεργέτησε τον τόπο μας και δέχθηκε την αγάπη μας ως ευεργεσία. Αγάπησε πάρα πολύ τα μοναστήρια. Τις Ιερές Μονές της Μητρόπολης Τρίκκης και Σταγών και τις Μετεωρίτικες Μονές της Μητρόπολης Σταγών και Μετεώρων. Είναι αλήθεια, όλα τα παραπάνω μοναστήρια ευεργετήθηκαν από την αγάπη του. Οι Σεβαστοί Καθηγούμενοι και οι Σεβαστές Καθηγούμενες γνωρίζουν περισσότερο πόσο αγάπησε τα μοναστήρια και πόσα έργα δρομολόγησε και ολοκλήρωσε, καταλυτικά για τη λειτουργία των Ιερών Μονών.
Η χαρά, έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν έγινε μέλος της οικογένειας μας κι εμείς της δικής του. Από τότε που τελείωσε η θητεία του ως Νομάρχη Τρικάλων, ο μακαριστός Νικόλαος επισκεπτόταν συχνότερα τον Νομό μας. Και ιδίως στις γιορτές όλοι μαζί συναντιόμαστε και χαιρόμαστε με την παρουσία του. Μας αγάπησε. Το διέκρινες στην γνήσια, ειλικρινή, ανυπόκριτη ηπειρώτικη ματιά του. Του οφείλω πολλά. Με ώθησε να σπουδάσω και σε δεύτερη Σχολή, στη Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ.. Στο πείσμα του οφείλω το πέρας των θεολογικών σπουδών και την παρότρυνση του για αρθρογραφία τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια. Έβλεπε την ερχόμενη ημέρα, γνώριζε τους ανθρώπους, αξιοποιούσε αυτούς που είχε δίπλα του. Δεν ζούσε σε κατεστημένα και τα όποια κατεστημένα τα γκρέμιζε χωρίς φόβο. Δεν υπάκουε σε συμφέροντα. Είχε τη δική του ισχυρή προσωπικότητα και δεν σπαταλούσε κανέναν για χάρη συμφερόντων, στα οποία ισχυρά αντιστάθηκε, πορευόμενος με τη δική του φιλοσοφία στη διοίκηση.
Δίκαιος είναι ο άνθρωπος που αγαπάει τον Θεό. Βλέποντας τον Θεό, αντικρίζει τον άλλον. Βλέποντας τον άλλον, ζει τον Θεό. Ο μακαριστός αγάπησε τον Θεό και διακόνησε τον άλλον. Όποιος έχει ευεργετηθεί γνωρίζει. Αυτή την αγάπη του ευαγγελίου είχε στη ζωή του ο Νικόλαος Βατάλης. Από την Πέμπτη η μερίδα του βρίσκεται, πλέον, στα δεξιά του Αγίου Δισκαρίου, στην ακολουθία της Προσκομιδής.
Καλό παράδεισο. Καλή αντάμωση.
Πρεσβύτερος Ηρακλής Φίλιος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Διάβας