Αρκετοί συνδημότες μας διακατέχονταν από την επιθυμία να θρονιαστούν στον δήμο, να «στεφτούν» αντιδήμαρχοι. Μια ακατανίκητη επιθυμία. Οι λόγοι γνωστοί. Να κερδίσουμε πόντους κοινωνικής ανέλιξης. Να κυριαρχήσουμε. Να μιλάνε οι άλλοι για εμάς. Κινητήρια δύναμη όλων αυτών το εγώ μας.
Κάπως έτσι εκινείτο και λειτουργούσε το σύστημα επί πέντε χρόνια. Όλα αυτά χάθηκαν εν μια νυχτί του Μάη «τότε που ανθίζουν τα κλαδιά και η γη βγάζει χορτάρι».
Σήμερα εκθρονισμένοι, στο περιθώριο, προσπαθούν να πείσουν ότι μετά από αυτούς το χάος, όλα λάθος. Βγήκαν στη γύρα πέντε χρόνια δεν ξεπέζεψαν από τα δημαρχιακά τζίπ. Μιας και δεν μπόρεσαν να καταργήσουν τα σπιτάκια στην πλατεία Δημουλά, άρχισαν άλλο τροπάρι, το κόστος των εκδηλώσεων.
Ξέχασαν τι γινόταν όταν κυβερνούσαν: τα λαμπιόνια στην οδό Ιωαννίνων δεν άναβαν, η φάτνη στο πάρκινγκ του ναού της Παναγίας χωρίς φωτισμό και τη μάζεψαν ένα μήνα μετά τα Χριστούγεννα, τα περίφημα σωληνόδενδρα με τις σκουριασμένες σωλήνες στην οδό Τρικάλων, η φωτεινή γιρλάντα στην δυτική είσοδο της πόλης που άναβε το 1\3, η τοποθέτηση συρμάτινου φράχτη στη φάτνη, εκδηλώσεις που παρακολουθούσαν μόνο αυτοί και μια αράδα κολλητών.
Και, εντάξει, να επιτίθεσαι στους πολιτικούς αντιπάλους προεκλογικά, ίσως έχει ένα προφανές νόημα – προεκλογικά όλα επιτρέπονται για λόγους άγρας ψήφων. Αλλά να πας κόντρα παραμύθι για τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις σημαίνει ότι λάθος αρμενίζεις.
ΟΧΙάς
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
