ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΝΟΥΛΗΣ
«Δεν είδα, δεν γνωρίζω» έχει τελειώσει. Ο Γ. Παπανδρέου στις 23 Απριλίου του 2010 από το Καστελόριζο ανακοίνωσε την προσφυγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ. Έκτοτε η χώρα μας ακολουθεί το δύσκολο Γολγοθά της υπανάπτυξης, της φτωχοποίησης και της μιζέριας.
Το πολιτικό αφήγημά του ήταν -και παραμένει ακόμη- η πράσινη ανάπτυξη. Το ίδιο ακριβώς πολιτικό αφήγημα, ένα παγκόσμιο «πράσινο μνημόνιο» υιοθετεί και ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι απόψεις Γ. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη στο συγκεκριμένο αφήγημα δεν διαφέρουν καθόλου σαν να μην άλλαξε τίποτα από το 2010.
Ο κλιματικόςπόλεμος έχει ήδη αρχίσει. Επιβολή λοιπόν πράσινων φόρων στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Οι λαοί θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το διακύβευμα αυτό ποτέ δεν ήταν η προστασία του περιβάλλοντος και των πολιτών,. Το διακύβευμα ήταν και παραμένει η βίαιη κατανομή πλούτου μέσω ενός παγκοσμίου πράσινου μνημονίου και της επιβολής δισβάστακτων φόρων με πρόσχημα το περιβάλλον και όπλο την θρησκοληπτική τρομολαγνεία.
Να διαβαστεί με τη δέουσα προσοχή το παρόν άρθρο και προσεχώς θα σας παραθέσω πλήθος στοιχείων που να επιβεβαιώνουν όλα όσα σας προανέφερα.
Εάν αφήσουμε το περιβάλλον χωρίς προστασία σου λένε ότι θα έχουμε μια βιβλική καταστροφή. Η βίβλος απέκτησε την μεγαλύτερη συλλογή πληγών και καταστροφών ώστε οι «βιβλικές καταστροφές» να είναι δυστυχώς μέχρι σήμερα παροιμιώδεις.
Θα αναφέρω μια απ’ αυτές και θα καταλάβεις. Ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο εξηγεί τα όνειρα του Φαραώ. Με τις προφητικές σωτηρολογίες του βάζει στο μυαλό του Φαραώ.
«και τώρα (μεγάλε βασιλιά) Φαραώ φρόντισε να βρεις έναν άνθρωπο μυαλωμένο και συνετό και να τον διορίσεις σ’ όλη την Αίγυπτο, να κατακρατά με επόπτες το ένα πέμπτο της σοδιάς απ’ όλη την χώρα». Γέν.41.33-34.
Όλα αυτά ενθουσιάζουν το Φαραώ, που αναγορεύει τον Ιωσήφ, σε άνθρωπο σοφό και θεόσταλτο, λέγοντάς του: «αφού ο θεός σε έκανε να τα γνωρίζεις όλα αυτά, δεν υπάρχει συνετότερος και φρονιμότερος από σένα. Εσύ θα προΐστασαι στο ανάκτορο μου και ο λαός μου θα υπακούει στις διαταγές σου. Μόνο ως προς τον θρόνο θα είμαι ανώτερος σου. Σε σένα παραδίδω την (φοροεισπρακτική) εξουσία πάνω σε όλη την Αίγυπτο. Και έβγαλε το δαχτυλίδι του και το πέρασε στο χέρι του Ιωσήφ». Γέν.41.38-42.
Το δαχτυλίδι λοιπόν στο Δ.Ν.Τ. (Οι βιβλικές ιστορίες, θα καταλάβεις στη συνέχεια ότι δεν είναι τόσο αθώες τελικά). Ο αξιωματούχος πλέον Ιωσήφ φοροσιτοεισπράκτορας αρχίζει να συγκεντρώνει στις δημόσιες αποθήκες το ένα πέμπτο της συνολικής σοδειάς των Αιγυπτίων, «και συνήγαγε πάσας τας τροφάς των επτά (εύφορων) ετών των γενομένων εν τη γη της Αιγύπτου… και συνήγαγεν ο Ιωσήφ σίτον, ως την άμμον της θαλάσσης πολύν σφόδρα…» Γέν. 41.49. Ο σωτήρας Ιωσήφ προετοιμάζεται για επτά χρόνια πείνας «εβόησεν ο λαός προς τον Φαραώ δια άρτον και είπεν ο Φαραώ προς πάντας τους Αιγυπτίους, υπάγετε προς τον Ιωσήφ και ότι σας είπη κάμετε… Άνοιξε δε ο Ιωσήφ πάσας τας αποθήκας και επώλει σίτον εις τους Αιγυπτίους» Γεν. 41.55-56.
Αφού μάζεψε όλο το αργύριο (ασήμι) τους πήρε και τα ζωντανά. Ισόβια δωρεάν κρατική διατροφή, δωρεάν κτήματα εις το καλύτερο της γης, με επαγγελματικά προνόμια επιστασίας στα ατέλειωτα κρατικά κοπάδια, είναι λίγα απ’ τα προνόμια που προέκυψαν για τους συγγενείς του «σωτήρα» της Αιγύπτου Ιωσήφ.
Τι απέγιναν όμως οι «σωσμένοι»; Ή όπως αλλιώς θα τους ονόμαζαν οι σωτήρες τους οι «ευλογημένοι» Αιγύπτιοι; «το δεύτερον έτος (της πείνας) είπαν προς αυτόν (τον Ιωσήφ) εξέλιπεν το αργύριον μας και τα υπάρχοντα και τα κτήνη μας έγιναν του κυρίου ημών, δεν έμεινε άλλο έμπροσθεν του κυρίου ημών ει μη τα σώματα ημών και η γη ημών, διατί να απολεσθώμεν, αγόρασον ημάς και την γην ημών και δός εις ημάς σπόρον δια να ζήσωμεν και να μη αποθάνωμεν… και ηγόρασεν ο Ιωσήφ πάσαν την γην της Αιγύπτου… διότι οι Αιγύπτιοι επώλησαν έκαστος τον αγρόν αυτού, επειδή η πείνα υπερεβάρυνεν αυτούς τον δε λαόν μετετόπισε αυτόν εις πόλεις (γκέτο!) απ’ άκρου των ορίων της Αιγύπτου έως άκρου αυτής». Γέν.47.18-21.
Οι Αιγύπτιοι πλήρωσαν ακριβά τα «όνειρα» που ο καλός θεός των Εβραίων, έστειλε… για τη σωτηρία τους, στο Φαραώ! Περιέργως όμως, αυτό το μήνυμα σωτηρίας του εβραϊκού θεού, τους κατάντησε φτωχούς, πένητες και μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα! Το μεγαλείο όμως του δόλου, δεν είναι ότι ο Ιωσήφ απέσπασε τον πλούτο των Αιγυπτίων χωρίς κανένα κόπο, δηλαδή νόμιμα και χρησιμοποιώντας την ίδια την κρατική μηχανή της Αιγύπτου! Το εντυπωσιακότερο της κοινωνικής αυτής μηχανικής (που πρέπει να μας προβληματίσει όλους εμάς) είναι, ότι τα ίδια του τα θύματα, θεωρούν σωτήρα τους, ακριβώς αυτόν, που με τόση επιμονή και μεθοδικότητα τους σωτηριο-αφανίζει!
Οι Αιγύπτιοι, όχι μόνο δεν κατάλαβαν τι τους χτύπησε, αλλά ευχαριστούσαν εκ βάθους ψυχής, τον άνθρωπο που τους ξεκλήριζε παρακαλώντας τον ταυτόχρονα να γίνουν οικόσιτοι δούλοι του. Ναι, αυτό το αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα έχει ο πετυχημένος δόλος… όχι μόνο σε αφανίζει, αλλά νιώθεις ότι του χρωστάς και τις τελευταίες στιγμές και δυνάμεις της μίζερης πια ζωής σου!
Αυτά τα «ολίγα» ουρανοκατέβατα δώρα, προέκυψαν για τρία και μόνο «όνειρα», που πετυχημένα κατάφερε να παράγει και να ερμηνεύσει, ο ονειροποιός και ονειρομάντης Ιωσήφ!
Η ιστορία αυτή του Ιωσήφ ξεκινά απλά, απαλά, μελιστάλακτα σαν άδολη προσφορά θεϊκής ευλογίας και καταλήγει θηλιά στο λαιμό των ανυποψίαστων θυμάτων που τελικά χρυσοπληρώνουν το φιλικό χέρι του θεραπευτή τους, χωρίς να υποπτεύονται καθόλου, ότι το ίδιο ακριβώς χέρι, είναι αυτό που σκόρπισε απλόχερα πάνω τους τις δυσβάσταχτες πληγές τους.
Βέβαια, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει, «έστω και με το αζημίωτο ο Ιωσήφ έσωσε ανθρώπινες ζωές». Μακάρι όμως τα πράγματα να ήταν έστω και έτσι.
Ας αρχίσουμε με μια πολύ απλή ερώτηση: Τι μπορεί αλήθεια να έφερε πείνα στην υπερπαραγωγική Αίγυπτο; Είναι σαφές, ότι η Αίγυπτος ήταν η αστύρευτη αγροτική δύναμη, ο φυσικός σιτοβολώνας ολόκληρου του τότε μεσογειακού κόσμου, που στη βάση της λειτουργίας του, είχε το Νέιλο ποταμό καθιστώντας ανεξάρτητη την παραγωγή από ανάγκες βροχοπτώσεων. Υποχρεωτικά λοιπόν, πρέπει να δούμε την Αίγυπτο σα χώρα που είναι φυσικώς αδύνατον να πεινάσει. Όλοι οι λαοί μπορούσαν να πεινάσουν λόγω σοδειάς, όχι όμως η Αίγυπτος. Και σίγουρα όχι για μια ολόκληρη σειρά ετών.
Το βέβαιο είναι ότι ναι οι Αιγύπτιοι πείνασαν και όταν πεινάς δεν υποδουλώνεις μόνο το σώμα αλλά και το νου. Η αθλιότητα αυτής της περιόδου είναι που έχει αποτυπωθεί στις αρχαίες ανάγλυφες αιγυπτιακές παραστάσεις και τις τοιχογραφίες, σκελετωμένων από την πείνα Αιγύπτιων αγροτών -που βλέπουμε μέχρι σήμερα- υπενθυμίζοντάς μας, ότι το μαρτύριο της αθλιότητας και της πείνας, όχι μόνο ξάφνιασε τους καλοθρεμμένους Αιγύπτιους, αλλά υπήρξε βαρύ και εξοντωτικά μακροχρόνιο!
Δεν θα σας πω περισσότερα. Την σωτηρία μας σήμερα έχουν αναλάβει τραπεζικοί κύκλοι που κατά κοινή πλέον παραδοχή κατέχουν κυρίως οι απόγονοι του Ιωσήφ. Το καταλαβαίνεις αλλά δεν μπορείς να το χωνέψεις… Πάρτο ξανά από την αρχή. Χωρίς την αφελή, γλυκιά παραμυθική θρησκευτικότητα.