Δήμαρχε… Δήμαρχε
Η κολακεία μπορεί να είναι καλή όταν ενθαρρύνει κάποιον να κάνει το σωστό, αλλά μπορεί να είναι ολέθρια όταν χρησιμοποιείται για να κρύψουμε ένα ελάττωμα ή κακό χαρακτήρα ή λάθος επιλογές. Όλοι μας αγαπάμε την κολακεία, όπως σε όλους αρέσει το μέλι. Δεν ξέρουμε όμως πότε θα είναι δηλητηριώδης. Μαζί με τα γλυκά λόγια της κολακείας από τους άλλους, οι εσωτερικές μας σκέψεις συχνά δικαιολογούν τα επιζήμια ελαττώματά μας και κρύβουν μεγάλους κινδύνους για την πνευματική μας ζωή. Η κολακεία από τους άλλους και οι παρηγορητικοί ψίθυροι των σκέψεών μας ικανοποιούν την ακοή μας. Η μικρή ανθρώπινη σοφία συχνά αμβλύνεται από τα κολακευτικά λόγια. Πολλοί άνθρωποι χάνουν χρήματα, χρόνο, υγεία και ακόμη και τον καλό χαρακτήρα τους απολαμβάνοντας να ακούν τα γλυκά απατηλά λόγια παρασιτικών αποκαλούμενων φίλων-συνεργατών.
Οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να ακούν κολακείες αντί για έξυπνη κριτική. Οποιοσδήποτε θέλει ειλικρινά να βελτιωθεί θα πρέπει κάθε φορά που κάποιος τον επικρίνει είτε ήπια, είτε με σκληρότητα να σκέφτεται: «Έχει δίκιο; Μήπως δεν μπορώ να δω καθαρά επειδή δελεάστηκα από τα γλυκά λόγια άλλων να επιτρέψω τη σοφία να παρασυρθεί και να γίνει αιχμάλωτη της κολακείας;».
«Για όλα υπάρχει ένα τίμημα». Είναι μια φράση που πιστεύω απόλυτα. Αυτό είναι το τίμημα. Μια μεγάλη θυσία η οποία αποσιωπεί στην πραγμάτωση ενός σημαντικού σκοπού, το στόμα, η ψυχή και το πνεύμα θυσιάζονται κάποια στιγμή το ένα για το άλλο ή όλα μαζί για κάποιον άλλο άνθρωπο. Κάτι περίεργο όμως, ο κάθε άνθρωπος δεν θυσιάζει τα ίδια πράγματα με κάποιον άλλο. Διότι το τίμημα είναι σαν τον εαυτό του κάθε ανθρώπου, μοναδικό. Διότι η θυσία δεν μετριέται. Σκληρό το τίμημα αλλά τίποτα δεν χαρίζεται αλλά διεκδικείται και πάντα υπάρχει μια θυσία το επονομαζόμενο τίμημα.
Σκέψου τώρα το τίμημα αυτό να θέλει να στο παρουσιάζει κάποιος λόγου του αξιώματος που κατέχεις. Όπως την ανταπόκριση: «Διερχόμενο φορτηγό παρέσυρε με αποτέλεσμα στο θάνατο οκτώ αιγοπρόβατα και τρεις κατσίκες». Βγάλε νόημα από την παραπάνω έκφραση. Το αιγοπρόβατο, είναι ένα νέο τετράποδο; το ξέρεις;
Ένας δήμαρχος είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει για να μπορεί να κυβερνά –να κάνει κουμάντο κατά το κοινώς λεγόμενο- την φιλοσοφία της Μάρθας αφενός και αφετέρου την φιλοσοφία της Μαρίας. Ανιχνεύει ποιος και ποια έχει την μία ή την άλλη φιλοσοφία και ανοίγει δρόμους για εφαρμογή.
Στις πρώτες εκατό ημέρες έχει αποτέλεσμα. Όμως αν δεν γνωρίζει και προσπαθεί να επιβάλλει την φιλοσοφία της Μαρίας σ’ εκείνον που έχει την φιλοσοφία της Μάρθας ή και αντιστρόφως το παιχνίδι έχει χαθεί.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη συμπεριφορά ενός δικηγόρου με τα τεκμήρια μέχρις αποδείξεως του εναντίου και στην συμπεριφορά ενός επιχειρηματία που δεν δεσμεύεται από συγκεκριμένες λεκτικές διατυπώσεις. Ο ένας κάνει πράγματα ενώ ο άλλος στην καλύτερη περίπτωση επιτρέπει να γίνουν πράγματα.
Η οργανωτική ικανότητα με την εποικοδομητική έννοια εξαρτάται από την πειθαρχία. Ο τρόπος που λειτουργεί η τοπική κοινωνία αποτελείται από χιλιάδες διακλειδώσεις των διαφόρων συνθηκών πολλών ανθρώπων. Εάν η λειτουργική κοινωνική δομή πρόκειται να αλλάξει έστω και λίγο, μεγάλος αριθμός ανδρών και γυναικών πρέπει ταυτοχρόνως να αλλάζουν αρκετές από τις συνήθειές τους με συμπληρωματικούς τρόπους.
Ο μεγάλος οργανωτής είναι και ο μεγάλος ρεαλιστής. Δεν στερείται φαντασίας, ίσα-ίσα το αντίθετο. Αλλά η φαντασία του παίρνει σάρκα και οστά και μετατρέπεται σε «μέσα και σκοπό» δεν παραμένει υπό τη μορφή αφηρημένων και ρευστών στόχων. Είναι αναπόφευκτο ο οργανωτής να θεωρεί τους ανθρώπους εργαλεία του. Το μυαλό του είναι αντίθετο από το μυαλό του ιδεαλιστή, γιατί πρέπει να κινεί τους ανθρώπους σε ομάδες και να λαμβάνει υπόψη του τους υλικούς περιορισμούς. Ενώ αντίθετα ο ιδεαλιστής αποτείνεται στην ψυχή του καθενός μας και οι ψυχές έχουν φτερά και πετούν. Ο οργανωτής θεωρεί ότι οι άνθρωποι υπάρχουν για το κράτος. Όμως ο δημοκράτης ιδεαλιστής μόλις που ανέχεται ότι το κράτος ως αναγκαίο κακό καθώς από τη φύση του περιορίζει την ελευθερία και να μην σε κρατάω σε αγωνία μάθε για τη Μάρθα και τη Μαρία. Κατά Λουκά 10 (38-42)
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ.
ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται.
ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά·
ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.
Καθώς δε ο Κυριος με τους μαθητάς του επήγαιναν προς την Ιερουσαλήμ, εμπήκε ο Ιησούς εις ένα χωριό. Καποια δε γυναίκα, ονόματι Μαρθα, τον υπεδέχθη στο σπίτι της.
Είχε δε αυτή και αδελφήν, ονόματι Μαρίαν, η οποία εκάθισε κοντά εις τα πόδια του Ιησού και ήκουε την διδασκαλίαν του.
Η δε Μαρθα, από την μεγάλην της επιθυμίαν και προθυμίαν να περιποιηθή αξίως τον διδάσκαλον, απερροφάτο από τας πολλάς ασχολίας. Εις κάποιαν στιγμήν εστάθη κοντά στον Ιησούν και είπε• “Κυριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με αφήκε μονήν να ετοιμάσω τα του φαγητού δια σε και τους μαθητάς σου; Πες της λοιπόν να με βοηθήση”.
Απήντησε δε ο Ιησούς και είπε• “Μαρθα, Μαρθα, εφορτώθηκες πολλές φροντίδες, ταλαιπωρείσαι και κουράζεσαι δια να ετοιμάσης πολλά.
Ενα όμως είναι το χρησιμώτερον και απαραίτητον, η πνευματική τροφή, την οποίαν προσφέρω εγώ. Η δε Μαρία εδιάλεξε την καλήν μερίδα, την πνευματικήν, η οποία και δεν θα της αφαιρεθή ποτέ από κανένα. Διότι αι ωφέλειαι από την πνευματικήν τροφήν είναι αιώνιαι και αναφαίρετοι”.
Υστερόγραφο: Η μη παρουσία σου στο χορό της Καστανιάς με έβαλε στον πειρασμό να ξαναγράψω… τόσο σύντομα.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!