Φίλοι, εχθροί και συμπολίτες μου
Την περασμένη Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020, το πρωϊ πήγα στη ποταμιά και ψάρεψα μπριάνες. Αργά το απόγευμα ενημερώθηκα, ότι ο covid-19 μπορεί να πέρασε την γέφυρα. H συνείδησή μου και το αυξημένο αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες μου, με τους οποίους είχα έρθει σε επαφή τις προηγούμενες ημέρες, αν και δεν είχα εμφανίσει απολύτως κανένα σύμπτωμα της συγκεκριμένης νόσου, μου επέβαλαν να προβώ σε μία σειρά από ενέργειες.
Αμέσως την επόμενη ημέρα πήγα για ιατρικές εξετάσεις, προκειμένου να διαγνωσθεί, αν πάσχω από τον συγκεκριμένο ιό ή όχι.
Έμεινα στο σπίτι μου κι έκατσα στ’ αυγά μου, προκειμένου να μην θέσω σε κίνδυνο, κανέναν. Έστειλα την γκόμενα στη μάνα της, παρήγγειλα σουβλάκια και πλακώθηκα στις μπύρες.
Ενημέρωσα τους γείτονες ότι στις 9 ώρα το βράδυ να βγούμε στο μπαλκόνι με κατσαρόλια και να τραγουδήσουμε, άλλωστε το είπε κι η Μαρέβα. Πριν μερικές ώρες ενημερώθηκα, ότι τα αποτελέσματα των ιατρικών μου εξετάσεων είναι αρνητικά στον covid-19, δίνοντας έτσι ένα τέλος στην αγωνία μου αν οι μπριάνες και τα πλατάνια μεταδίδουν τον κορωνοϊό.
Προς το παρών η αγωνία μερικών να τεντώσω το ποδάρι για να μου φαν την γκόμενα δεν τους βγήκε.
Με ατομική ευθύνη και ψυχραιμία είμαι σίγουρος, ότι θα ξεπεράσουμε και αυτή τη δοκιμασία, και θα συνεχίσουμε να πίνουμε μπύρες.
Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ
ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑΚΙΑΣ
Δε γράφεις αν έπιασες μπριάνες ή μόνο αγνάντευες τον καταρράκτη. Αν έπιασες θέλω μερικές κι ας έχουν και κορωνοϊό.