Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΝΟΥΛΗΣ
«Θα μου πεις εμένα ρε βλάκα, εγώ το είδα στην τηλεόραση». Επειδή ξέρω ότι η πιο πρόστυχη λέξη είναι καλύτερη και ευγενέστερη από τη σιωπή και ότι οι περισσότεροι ψυχολογικοί πόλεμοι ξεκινούν από αυτό που δεν έχει ειπωθεί παρά από αυτό που έχει ειπωθεί, σας ρωτάω: ποιος το είπε ότι ό,τι λέει η τηλεόραση είναι αλήθεια;
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: η κάλυψη της έντονης εσωτερικής κρίσης που έλαβε χώρα με την κατάρρευση της οικονομίας στη γειτονική Αλβανία στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Τα Ελληνικά κανάλια έχουν για σειρά ημερών πρώτο θέμα στο δελτίο τους τα επεισοδιακά και συχνά δραματικά γεγονότα που διαδραματίζονται στη γείτονα χώρα, παρέχοντας πλούσιο οπτικό υλικό. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, οι διάφοροι «αγανακτισμένοι» πολίτες που περνούσαν μπροστά από την κάμερα με αυτοκίνητα, μαινόμενοι και πυροβολώντας στον αέρα, είχαν καθοδηγηθεί από τους δημοσιογράφους στο πως και πότε να το κάνουν αυτό, καθώς τους έδιναν εκατό δολάρια για κάθε γεμιστήρα που άδειαζαν.
Το σκηνοθετημένο αυτό γεγονός παρήγαγε «καλή τηλεόραση» αλλά είχε ως αποτέλεσμα την παραπληροφόρηση του Ελληνικού κοινού. Παράλληλα ένα αποτέλεσμα προήλθε από το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της γειτονικής χώρας λαμβάνει το σήμα των ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών. Μεγάλη μερίδα των κατοίκων της Αλβανίας επιδίωξε να ενημερωθεί για το τι συνέβαινε παρακολουθώντας τα «ανεξάρτητα ελληνικά κανάλια» και έτσι διαμόρφωσαν την εικόνα ότι οι ταραχές είχαν πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από την πραγματικότητα.
Το γεγονός αυτό επέφερε με τη σειρά του περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης. Συνεπώς τα διάφορα γεγονότα που κατασκευάζονται για να προσφέρουν μεγαλύτερη επικοινωνιακή αποτελεσματικότητα σε ένα θέμα, συχνά συμβάλλουν στη δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας. Που καθώς προβάλλεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παγιώνεται ως αληθινή από την κοινή γνώμη.
Θα πρέπει να είσαι πολύ αφελής να πιστεύεις ότι τα 20.000.000 ευρώ που δόθηκαν στα ΜΜΕ αφορούν στον κορωνοϊό και ότι δεν έχουν στόχο να σου περάσουν ένα ελληνοτουρκικό συμβιβασμό με παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Σκέψου μόνο ποιος κυβερνούσε όταν η Ελλάδα έχανε. Μικρασιατική καταστροφή ’22, Κύπρος ’74. Υπάρχουν χιλιάδες υποθέσεις σωστές ή λανθασμένες. Συνήθως αποδεικνύονται λανθασμένες. Άρα εάν η ιστορία μας διδάσκει κάτι… πολλά από αυτά που θεωρούμε δεδομένα είναι αναληθή. Ο σύγχρονος υλισμός αφαιρεί από τους ανθρώπους την ανάγκη να νιώσουν υπεύθυνοι. Όπως συνήθως κάνει και η θρησκεία.
Μάθε να είσαι υπεύθυνος. Δεν θα σου δώσω ξεκάθαρες και καθησυχαστικές απαντήσεις. Αξιοποίησε τον χρόνο σου σε σκέψεις και κυρίως σε δράσεις που θα διαρκέσουν περισσότερο από την φυσική σου ύπαρξη. Νυμφέψου. Φύτεψε δέντρα ακόμα και αν δεν προλάβεις να φας από τους καρπούς τους ή να ξεκουραστείς στη σκιά τους.