Φίλε Έλληνα, βάλλεσαι από παντού και στέκεις φοβισμένος.
Ο φόβος υπάρχει για όλους, αλλά αν για οποιονδήποτε λόγο αναγκαζόμουν να ψηφίσω «ναι» δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ και θα ζητούσα συγνώμη από κάθε παιδί που θα συναντούσα στο δρόμο. Διότι με το «ναι» δεν επιβραβεύω απλώς την πολιτική που μας οδήγησε στους 1.500.000 ανέργους, στα 600.000 κλειστά μαγαζιά, αλλά καθαγιάζω έναν τρόπο που κυβερνήθηκε η χώρα από τους μιζαδόρους, τους αεριτζήδες και τους νταβατζήδες. Όλους αυτούς το «ναι» τους βγάζει λάδι, βρώμικο λάδι όπως εκείνο των λαθρέμπορων της κατοχής, αλλά λάδι.
Με το «ναι» δίνω συγχωροχάρτι στους υπεύθυνους για τις αυτοκτονίες, τον υποσιτισμό των παιδιών, την μετανάστευση του επιστημονικού και εργασιακού ανθού της χώρας. Παρακαλώ για μια ευκαιρία και θα κάνω τώρα το ποντίκι; Θα κάνεις εσύ το ποντίκι; Όταν θα σε ρωτήσει το παιδί σου, το εγγόνι σου «πως ήταν τότε που άλλαξαν τα πράγματα;», τι θα του πεις; «Ήμουν στην ουρά για 60 ευρώ» ή «ήμουν στο σπίτι με τ’ αλεύρι αγκαλιά». Ή θα φουσκώνεις από υπερηφάνεια εξιστορώντας πως έδωσες την σημαντικότερη ψήφο στη ζωή σου στο πρόσωπο για το οποίο το έκανες;
Η κοινωνία είναι πλέον καζάνι που κυριολεκτικά βράζει αντανακλώντας την αποτυχία των πολιτικών λιτότητας που επικράτησε και πασχίζουν να συνεχίσουν στην Ε.Ε.
«Είναι ντροπή και πρωτόγνωρο να βλέπεις κλειστές τράπεζες και ουρές στα ΑΤΜ», λένε τα παπαγαλάκια. Ναι, έχετε δίκιο. Είναι ντροπή, αλλά δεν μας είπατε ότι αυτό το επέβαλαν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι μέσω Ε.Κ.Τ. με σκοπό να εκβιάσουν τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει «ναι» στην συνέχεια της εξαθλίωσης και της δουλείας του.
Κύριοι της προπαγάνδας αν ήσασταν έξυπνοι θα επιδιώκατε να εκφραστεί όσο το δυνατόν πιο απερίσπαστα και καθαρά ο Ελληνικός λαός. Εάν όμως για άλλη μια φορά καταφέρετε –με τα κόλπα που ξέρετε- να τον συμπιέσετε ακόμη περισσότερο. Τότε η επόμενη φάση των εξελίξεων, η επόμενη κοινωνική έκρηξη, θα κάνει την ατομική βόμβα να φαίνεται παιδικό παιχνίδι. Και τότε θα είναι αργά για να σεβαστείτε τη δύναμη της Δημοκρατίας και να ζητήσετε συγνώμη, τότε θα είστε κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία.
Υπάρχει μια λέξη δυνατή ή δυνατότερη απ’ όλες που μας βάζει σε άλλη θέση, που χαράζει γραμμές και ορίζει σταυροδρόμια, είναι μια λέξη που μας διαφοροποιεί από αυτό που ήθελαν να είμαστε και δηλώνουμε ότι αυτό που θέλουμε να είμαστε. Είναι το «όχι». Αυτή η λέξη σκέψου ότι όποτε την είπες στη ζωή σου, άφησες μια εποχή και μπήκες σε μια άλλη.
Εύγε αγαπητέ για τα γραφόμενά σου!
Βλέπεις ο ‘Ελληνας, 5 έτη τώρα, έλεγε και ευχαριστώ για τα σκαμπίλια που έτρωγε.
Τώρα που έχει την ευκαιρία να ρίξει κι αυτός μια γροθιά, δε θα φοβηθεί.
“ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ”