Σεβ. Μητροπολίτου κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ)
Α΄ Τιμ. 4, 9-15
«Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπή φανερά ᾖ ἐν πᾶσιν» (Α΄ Τιμ. 4, 15).
Δέν ἀρκεῖ κάποιος νά γνωρίσει τήν ἀλήθεια, δέν ἀρκεῖ νά βρεθεῖ στόν ἴσιο δρόμο. Εἶναι ἀνάγκη νά προσέξει, ὥστε νά μείνει πάντα πιστός στήν ἀλήθεια πού γνώρισε καί, συνεχῶς, νά προσπαθεῖ νά βαδίζει στό φωτεινό δρόμο πού βρέθηκε.
Ὁ Τιμόθεος, στόν ὁποῖον ἀπευθύνεται ἡ σημερινή ἀποστολική περικοπή, ἦταν ἐκλεκτός χριστιανός νέος, τόν ὁποῖον ἐμπιστεύθηκε ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί τόν ἔκανε Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως Ἐφέσου. Πράγματι ὁ Τιμόθεος φάνηκε ἀντάξιος μιᾶς τέτοιας τιμῆς. Καί ὅμως! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πολλές φορές, τόν συμβούλευε, γιατί γνώριζε πώς ἀπαιτεῖται ἄγρυπνη προσοχή καί προσπάθεια, γιά νά ἀποδειχθεῖ ὁ χριστιανός ἄξιος μαθητής καί φίλος τοῦ Χριστοῦ.
Πρόσεξε, Τιμόθεε, «νά γίνεις ὑπόδειγμα γιά τούς πιστούς μέ τό λόγο, μέ τή συμπεριφορά, μέ τήν ἀγάπη, μέ τήν πνευματική ζωή, μέ τήν πίστη, μέ τήν ἁγνότητα». Τοῦ ἔλεγε, δηλαδή, πρόσεξε, ὥστε τά λόγια σου νά συμβαδίζουν μέ τά ἔργα σου, ὥστε νά προκαλοῦν τό θαυμασμό καί τήν ἀγάπη καί τό σεβασμό ὅλων πρός τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ πού ἀντιπροσωπεύεις.
Στή συνέχεια τοῦ ὑπενθυμίζει τήν ὑποχρέωση, πού εἶχε, νά μελετᾶ τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί νά τά μεταδίδει στούς πιστούς καί νά φροντίζει, γενικά, γιά τίς μεγάλες ὑποχρεώσεις καί εὐθύνες τοῦ ἀξιώματος τῆς Ἱερωσύνης. Καί τελειώνει ἡ περικοπή μέ τήν ἁπλή, ἀλλά καί ἐπιβλητική σύσταση: «Αὐτά νά ἔχεις στό νοῦ σου, μ’ αὐτά νά ἀσχολεῖσαι, ὥστε ἡ πρόοδός σου νά εἶναι φανερή σέ ὅλα».
Ἕνα σοβαρότατο ζήτημα εἶναι τό ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς ἀδιαφορίας, ἡ ὁποία εἶναι ἕνα πρόβλημα μεγάλο στό λαό τοῦ Θεοῦ. Δέ νομίζω πώς εἶναι ἀρκετό πού ὁ ἄνθρωπος ἔχει βαπτισθεῖ χωρίς νά βιώνει τή χάρη του, πού ὀνομάζεται χριστιανός, πού, ἴσως καί νά ἐκκλησιάζεται, χωρίς, ὅμως, νά καταβάλλει κάποια προσπάθεια νά γίνει καί στήν πραγματικότητα χριστιανός ὀρθόδοξος, ἀντάξιος τοῦ βαπτίσματος του καί τῶν καρπῶν τοῦ Πνεύματος πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτό (Γαλ. 5, 22-23).
Δυστυχῶς, ὄχι λίγες φορές, ἡ ζωή, τά λόγια, οἱ σκέψεις, τά ἔργα ὡρισμένων χριστιανῶν ἔχουν περισσότερη σχέση μέ τήν ἁμαρτία καί λιγότερη μέ τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα. Ὁ χριστιανός ἔχει τήν ὑποχρέωση νά γίνει τύπος καί ὑπογραμμός, ὄχι μόνο στούς ἄπιστους, ἀλλά καί στούς χλιαρούς ὡς πρός τήν πίστη.
Ἰδιαίτερα στή σημερινή ἐποχή, ἐποχή ἀνακατατάξεων καί ἀναστατώσεων, τίς ὁποῖες καταστάσεις δημιουργεῖ τό ἀτομικό συμφέρον καί οἱ ποικίλες ἀπολαύσεις, εἶναι ἀνάγκη νά παρουσιασθοῦν φωτεινά παραδείγματα σάν τόν Τιμόθεο. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι-ὁδοδεῖκτες θά ἀκτινοβολοῦν μέ τή ζωή τους καί τήν ἀγάπη τους καί θά γίνουν φάροι πού θά φωτίζουν τή ζωή τῶν συνανθρώπων τους.