Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΑ Mr. Th.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Α΄ Κορ. 6, 12-20
«Οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς» (Α΄ Κορ. 6, 19-20).
Καί αὐτή τήν ἀποστολική περικοπή, ὅπως καί ὅλες τίς ἄλλες μέχρι τώρα, δέ θά τήν ἐρευνήσουμε ἐπιστημονικά, ἀλλά θά τήν ἑρμηνέψουμε πρακτικά, ὥστε ὅλοι οἱ χριστιανοί νά καταλάβουν τό νόημά της. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας στούς Κορινθίους τήν Α΄ πρός αὐτούς ἐπιστολή του, τούς γνωρίζει πώς δέν ἀνήκουν στόν ἑαυτό τους, γιατί τούς ἀγόρασε ὁ Θεός καί πλήρωσε τό ἀνάλογο τίμημα.
Τί σημαίνει αὐτό; Ὅποιος ἀνήκει στό Θεό δέν ἔχει δικαίωμα νά χρησιμοποιεῖ τή ζωή του, τίς δυνάμεις του, τόν ἑαυτό του, ὅπως θέλει ὁ ἴδιος ἤ, ὅπως τοῦ ἀρέσει, ἀλλά εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τήν ἀλήθεια πρέπει νά τήν προσέξουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι.
Ὁ ἄνθρωπος ἀνήκει στό Θεό, γιατί αὐτό πού εἶναι τό ὀφείλει σέ Ἐκεῖνον. Ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε τή ζωή, Ἐκεῖνος τόν διατηρεῖ στή ζωή, Ἐκεῖνος τόν προίκισε μέ σωματικές καί πνευματικές ἱκανότητες. Χωρίς τή βοήθειά Του τίποτε, ἀπολύτως, δέν εἶναι δυνατό κανείς νά ἐπιτύχει. Αὐτό εἶναι γνωστό σέ ὅλους. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου τοῦ ἀνθρώπου.
Ὑπάρχει καί ἕνας ἄλλος λόγος πού ὁ ἄνθρωπος δέν ἀνήκει στόν ἑαυτό του, γιατί ὁ Θεός τόν ἐξαγόρασε ἀπό τή δουλεία τοῦ διαβόλου. Στήν ἀρχαία ἐποχή, ὅταν ἕνας κύριος ἀγόραζε ἕνα δοῦλο, εἶχε τήν ἀπαίτηση, καί ὁ δοῦλος εἶχε τήν ὑποχρέωση νά ἐκτελεῖ ὄχι ὅ,τι ἤθελε, ἀλλά ὅ,τι τόν διέταζε ὁ κύριός του. Κατά παρόμοιο τρόπο καί ὁ χριστιανός εἶναι ὑποχρεωμένος νά ζεῖ καί νά πολιτεύεται, ὅπως θέλει ὁ Θεός.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή λέει πώς ὁ Θεός ἀγόρασε ἀπό τό διάβολο τόν ἄνθρωπο καί πλήρωσε ὁ Ἴδιος τό τίμημα. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Κύριος πού τόν ἐξαγόρασε καί τόν ἐλευθέρωσε μέ τό αἷμα Του στό Γολγοθᾶ. Ἄρα, δέν εἶναι ἀγορασμένος μέ χρήματα, ἀλλά μέ τό Τίμιο αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀνήκει σέ Ἄλλον, δέν ἔχει τό δικαίωμα νά σπαταλᾶ τό σῶμα του στήν ἁμαρτία, γιατί εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
«Τό Θεό λοιπόν νά δοξάζετε μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας, πού ἀνήκουν σ’ αὐτόν». Ἐφόσον σέ Ἐκεῖνον ὀφείλει ὁ ἄνθρωπος καί τό σῶμα καί τό πνεῦμα, ἄρα ἔχει τήν ὑποχρέωση νά τά χρησιμοποιεῖ ἔτσι, ὥστε νά ὑπηρετοῦν τό θέλημά Του.
Ἄς εἶναι ὁ ἄνθρωπος πρόθυμος καί ἀφοσιωμένος στό Θεό, θέτοντας τόν ἑαυτό του στήν ὑπηρεσία Του καί ἄς μή λησμονεῖ ποτέ, ὅτι Ἐκεῖνος ἔδωσε τόν ἑαυτό Του καί τόν ἐξαγόρασε ἀπό τή δουλεία τοῦ θανάτου καί τοῦ διαβόλου.
Ἄς τόν δοξάζει, λοιπόν, ὁ καθένας καί μέ τό σῶμα καί μέ τό πνεῦμα του, τά ὁποῖα εἶναι τοῦ Θεοῦ.