Προσέλκυσέ τους με την προοπτική του κέρδους, του δήθεν δωρεάν θεάματος και πάρτους τα ευρώ με την σύγχυση. Είναι ένας έξυπνος τρόπος για ορισμένους να τα οικονομάνε. Για όλα τα πράγματα στη ζωή μας, από συμπεριφορές μέχρι τον τρόπο που χειριζόμαστε καταστάσεις υπάρχει μια λεπτή γραμμή που καθορίζει τα όρια.
Τα όρια μεταξύ του καλού και του κακού, του φυσιολογικού και του μη φυσιολογικού. Η ηθική είναι μια στάση που καθημερινά σε χαρακτηρίζει. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι χορεύοντας επιδεικτικά φουσκώνουν το ‘Εγώ’ τους πλέκοντας οι ίδιοι το εγκώμιο της μοναδικότητας ενώ το ύφος τους φωνάζει από μακριά πόσο υποκριτές είναι.
Καταλαβαίνεις τι σου λέω; «Δεν έβγαζα συμπέρασμα» σου λέει ο άλλος. Δεν χρειάζεται να βγαίνει κάτι, το πλάτεμα του νου δεν γίνεται με το συμπέρασμα αλλά με τη διαδρομή. Υπάρχουν τριών λογιών συζητήσεις: α) των αρμοδίων των οποίων εμπλέκονται άμεσα σε ένα θέμα ή μια κατάσταση και κουβεντιάζουν πως θα το λύσουν ή για να ενώσουν τις ψυχές τους, β) εκείνων που όντως αναρμόδιοι ή χωρίς να εμπλέκονται άμεσα μιλάνε ως ειδήμονες και εν κατακλείδι μιλάνε για να μιλάνε ή απλώς για να κουτσομπολεύουν, γ) όσων στοχεύουν στη διεύρυνση της γνώσης και στο ακόνισμα του νού τους.
Μπορεί να βρεις και μερικές υποκατηγορίες αλλά πάνω στις τρεις αυτές θεωρίες στηρίζονται. Η Τρίτη κατηγορία μπορεί να χωθεί μέσα στις άλλες δυο να τις ερμηνεύσει να τις διευρύνει, άρα η πιο χρήσιμη. Σου λέω όμως ότι και το κουτσομπολιό κάνει καλό. Ξεφορτώνεις με το χαζολόγημα.
Κομματικές ολιγαρχίες σπανίως αποδέχονται ένα διεκδικητή για την ηγεσία του οποίου οι πολιτικές απόψεις είναι σαφείς καθώς μια τέτοια σαφήνεια φέρνει συνήθως την ήττα, γιατί αποξενώνει εν δυνάμει ψηφοφόρους οι οποίοι δεν συμφωνούν με τις θέσεις του συγκεκριμένου υποψήφιου. Η ασάφεια και όχι η σαφήνεια αυξάνει την γοητεία ενός υποψηφίους και είναι η γοητεία και όχι η ιδεολογία που καθιστά ένα ηγέτη χρήσιμο για το κόμμα.
Οι ηγέτες είναι περισσότερο αποτελεσματικοί όταν μπορούν να αντιπροσωπεύουν οποιοδήποτε νόημα θέλουν να δουν σε αυτούς οι ψηφοφόροι. Σκέψου τώρα όταν κάποιος για μια δουλειά προκειμένου να μην αποκλειστεί. Χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο; Εν τω μεταξύ ένα πολύ όμορφο συναίσθημα είναι να δείχνει στον άλλο με χαμόγελο και ευγένεια πόσο πολύ λαμόγιο είναι. Κανένας θνητός δεν μπορεί να κρατήσει μυστικό. Αν τα χείλη του είναι βουβά μιλάει με τα ακροδάχτυλά του. Και το κάνουμε όλοι, μιλάμε με τα ακροδάχτυλά μας.
Επειδή η προσοχή μας συχνά αποσπάται, συσκοτίζεται ή χάνεται σε σκέψεις, υπάρχουν πολλά που δεν αντιλαμβανόμαστε. Υπάρχουν άνθρωποι που διαρκώς κατασκευάζουν αναληθή προσωπικά αφηγήματα. Στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν την αυτοεικόνα τους και να απαξιώσουν τους άλλους παρουσιάζουν τη συμπεριφορά τους πιο ηθική πιο ελκυστική και πιο ωφέλιμη, ώστε να καρπούνται οικονομικά.
Άραγε πόσα μυστικά κρύβει ο καθένας βαθιά μέσα του και ποτέ δεν μαθαίνουμε; Πόσους ανθρώπους νομίζει κανείς ότι γνωρίζει αλλά δεν βλέπει παρά μια απατηλή εικόνα; Το αν μια κατάσταση αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα εξαρτάται εξ ορισμού, από το αν είναι σημαντικό μέρος του κοινού το αποδέχεται ως τέτοιο. Η άγνοια από μέρους πολλών ανθρώπων περί της ύπαρξης ορισμένων συνθηκών που είναι καταστροφικές, είναι η αιτία για την οποία αυτές δεν χαρακτηρίζονται ως πρόβλημα. Η μετατροπή των καταστάσεων σε νοήματα είναι μια περίπλοκη διαδικασία και προσλαμβάνει διαφορετικές μορφές από τις απλές εκφράσεις τάξης, φύλου ή άλλων συμφερόντων μέχρι τις εκλογικεύσεις μειονεκτημάτων ή προνομίων. Τόσο οι μη προνομιούχοι που αποδέχονται παθητικά την τύχη τους γιατί βιώνουν τον κόσμο ως ένα τόπο όπου οι άνθρωποι παίρνουν αυτό που τους αξίζει, όσο και οι επαναστάτες που αγωνίζονται ενάντια σ’ έναν κόσμο στον οποίο βιώνουν την αδικία, δείχνουν με γλαφυρό τρόπο τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στις κοινωνικές συνθήκες και την κατασκευή νοήματος. Το νόημα και η ίδια η εξέλιξη αποτελούν τυπικές εκφράσεις και ζωτικής σημασίας ενισχύσεις της κυρίαρχης ιδεολογίας που δικαιολογεί τις υπάρχουσες ανισότητες. Αποσπούν την προσοχή από την ιστορική γνώση, την κοινωνική και οικονομική ανάλυση, τα ανισομερώς κατανεμημένα προνόμια και αδικίες που ίσως έθεταν υπό αμφισβήτηση την κυρίαρχη ιδεολογία.
Η δημοσιογραφική αφήγηση για μια φερ’ ειπείν οικονομική απάτη στη διάθεση κονδυλίων κοινωνικής πρόνοιας είναι ένα πολύ ισχυρότερο πολιτικό όπλο απ’ ότι μια επιστημονική ανάλυση για τις αιτίες της φτώχειας, τις πιέσεις, τους φόβους και την έλλειψη εναλλακτικών επιλογών που μπορεί να αντιμετωπίζουν οι φτωχοί.
Η κατανόηση του εύρους των προοπτικών από τις οποίες οι άνθρωποι συγκροτούν τους κόσμους τους συνεπάγεται μια κριτική θεώρηση. Η ανάλυση της φύσης και των συνεπειών του πολιτικού θεάματος είναι ένας αγώνας χωρίς τέλος… Αντίθετα το χορευτικό θέαμα πάντα έχει ένα τέλος.