Του Μητροπολίτου Αυλώνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ MR.TH
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄
ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Πράξ. 6, 1-7
«Ἡμεῖς δέ τῇ προσευχῇ καί τῇ διακονία τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν» (Πράξ. 6, 4).
Ἡ σημερινή ἀποστολική περικοπή ἀναφέρεται στήν ἐκλογή τῶν ἑπτά Διακόνων, γιατί δέν ἦταν σωστό οἱ Ἀπόστολοι νά ἐγκατέλειπαν τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχολοῦνταν μέ διανομές τροφίμων… Αὐτούς θά ὅριζαν νά κάνουν αὐτό τό ἔργο καί οἱ ἴδιοι θά ἀφιερώνονταν ἀποκλειστικά στήν προσευχή καί στό ἔργο (διακονία) τοῦ κηρύγματος.
Ἡ ἐνέργεια αὐτή τῶν Ἀποστόλων θά πρέπει νά ἐξεταστεῖ σέ βάθος, γιατί, ὄντως, ἕνα ἀπό τά ὑψηλότερα καί τά δυσκολότερα ἔργα στήν Ἐκκλησία εἶναι «ἡ διακονία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ». Ἕνα τέτοιο σπουδαιότατο ἔργο, γιά νά ἐπιτύχει ἔχει πρῶτα-πρῶτα, τήν ἀνάγκη τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ. Κάθε ἀποτυχία στό ἔργο τοῦ κηρύγματος, ἤ κάθε ἐπιτυχία ἔχει σχέση εἴτε μέ τήν ἀπουσία εἴτε μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί γιά νά ὑπάρξει ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, βασικότατος πνευματικός παράγοντας εἶναι ἡ προσευχή.
Ὑπόδειγμα τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν προσευχή εἶναι ὁ Κύριος καί αὐτό μᾶς τό λέει τό Εὐαγγέλιο. Κάποιες τέτοιες περικοπές εἶναι ἑρμηνευμένες στίς Εὐαγγελικές Ψηφίδες. Ὁ Κύριος ἔδωσε τό παράδειγμα τῆς προσευχῆς στούς Μαθητές Του, ὅταν προσεύχονταν γι’ αὐτούς, γι’ αὐτό καί οἱ ἴδιοι ἔπρεπε νά Τόν μιμηθοῦν, προσευχόμενοι γιά τούς δικούς τους μαθητές, ὅπως ὀνομάσθηκαν οἱ χριστιανοί στήν Ἀντιόχεια (Πράξ. 11, 26) καί μετά σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἐπί παραδείγματος , μέ ἕνα κήρυγμά του, ἔπειτα ἀπό θερμή προσευχή, ἔσωσε τρεῖς χιλιάδες ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀποτέλεσαν τή ζύμη τῆς ἀρχαϊκῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων (Πράξ. 2, 41).
«Στό μεταξύ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διαδινόταν. Ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν στήν Ἱερουσαλήμ μεγάλωνε πολύ. Ἀκόμη καί ἱερεῖς πάρα πολλοί ἀποδέχονταν τήν πίστη». Αὐτή ἡ αὔξηση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων εἶχε καί τίς τεράστιες εὐθύνες της ἐκ μέρους τῶν Ἀποστόλων. Καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θεμελίωσαν τήν ἀρχαϊκή Ἐκκλησία στά γερά θεμέλια τῆς ἀτομικῆς προσευχῆς τῆς λατρείας καί τῆς διακονίας τοῦ κηρύγματος.
«Ὅλοι ὅσοι πίστεψαν εἶχαν μία καρδιά καί μία ψυχή. Κανείς δέ θεωροῦσε ὅτι κάτι ἀπό τά ὑπάρχοντά του ἦταν δικό του, ἀλλά ὅλα τά εἶχαν κοινά» (Πράξ. 4, 32). Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς πίστης, τῆς ἐλπίδας, τῆς ἀγάπης! Αὐτό εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς προσευχῆς καί τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων. Βέβαια, ὑπῆρξαν καί ἀτασθαλίες (Πράξ. 5, 1-5).
Ἕνα ἀπό τά γνωρίσματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Ἀποστολικότητά της. Μακάρι οἱ Ἐπίσκοποι, πού εἶναι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, νά ζοῦν ὅπως ἐκεῖνοι καί μακάρι καί ὁ λαός νά ζεῖ, ὅπως ὁ λαός τῆς ἀρχαϊκῆς Ἐκκλησίας. Ἔχω τήν αἴσθηση, ὅτι οἱ ἐνθουσιαστικές τάσεις εἶναι πάρα μά πάρα πολύ ὑψηλότερες καί ἀνθεκτικότερες ἀπό τήν ἀδιαφορία, πού ἐκφράζεται μέ πολλούς τρόπους.
Μακάρι, νά βίωνε ὁ ἄνθρωπος αὐτή τήν ἐμπειρία τῆς ἀρχαϊκῆς Ἐκκλησίας, πού μπορεῖ νά κάνει τόν ἄνθρωπο, τῆς σημερινῆς παραζάλης καί τῆς βιασύνης, αὐθεντικό, χωρίς ὑποκρισία, γιά νά νιώθει τότε τή μοναδική ἀνησυχία πού εἶναι νόμιμη: Τήν ἀνησυχία τῆς καρδιᾶς του!
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!