Άτακτη φυγή

Τάδε έφη Σόιμπλε προς Τσίπρα:
«Πάρε το μνημόνιο τούτο και φάτο.
Δυσκολοχώνευτο είναι,
αν δεν έχεις στομάχι δυνατό, άστο κάτω.
Εγώ, νεαρό μου και άπειρο πολιτικά παιδί,
η αφεντιά σου να μην ανησυχεί,
Θα φροντίσω προσωπικά
για φάρμακα και ζυμαρικά
για κάθε Ελληναρά,
μιας και τα συσσίτια τα εκκλησιαστικά
δεν θα’ ναι αρκετά».

Τ’ άκουσε ο Τσίπρας κι έβγαλε σπυριά.
Άστο κάτω, του φώναξε η πλατφόρμα
η αριστερή
και τρέψου ατάκτως προς φυγή.

Εδώ ο Μαύρος Γάτος απορεί.
Ποτέ μια άτακτη ενός στρατού φυγή
βορά δεν έγινε σε κάθε επίδοξο ληστή;
Αν μετά την υποχώρηση είχε ανασυνταχθεί,
μπορούσε με επιτυχία να αντεπιτεθεί
και η μάχη των μαχών να κερδηθεί.

Η Ελλάδα μας πώς φαντάζεστε
πως ανά τους αιώνες ζει,
αν και είχε υποταχθεί
σε κάθε Αλή και Μπαμπαλή;

Μάζευε δυνάμεις και την κατάλληλη στιγμή
αντεπίθεση εξαπέλυε σφοδρή.
Πίστευε στη νίκη με ανδρειωμένη την ψυχή
κι εκείνη την στεφάνωνε με δάφνινο κλαδί.

Αναγνώστη μου,
σήμερα η λιτότητα των μνημονίων
βασιλεύει κι άρχει.

Είσαι σίγουρος, όμως, πώς και στο μέλλον
θα υπάρχει;
Στην πολιτική, όπως και στη ζωή
τα πάντα ρει.
Κάνε, το λοιπόν, λιγουλάκι υπομονή.
Ο πόλεμος δεν χάθηκε,
μια μάχη έχει χαθεί.