Η «Πολιτική Ορθότητα» του Πούτιν

“Και την ειωθείαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει”(Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων, Θουκυδίδης).

Ηλία Γιαννακόπουλου
Φιλολόγου

Αν βρεθούμε σε μία συζήτηση με θέμα την Πολιτική Ορθότητα (political correctness), τότε εύκολα θα παρατηρήσουμε τις έντονες διαφωνίες τόσο στο επίπεδο του σημασιολογικού φορτίου της όσο και στην σκοπιμότητα-ωφελιμότητά της ή και τις υπερβολές της. Δεν λείπουν κι εκείνοι που διακωμωδούν τις υπερβολές της .Ίσως κάποιοι άλλοι να μάς παραπέμψουν στην γνωστή θέση του Θουκυδίδη που κατέγραψε την δύναμη των λέξεων στη παραμόρφωση της πραγματικότητας

“Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν εις βάρος τους (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ).

Στις δυτικές μετανεωτερικές κοινωνίες, η Πολιτική Ορθότητα αναδείχτηκε γρήγορα σε εργαλείο υπεράσπισης των βασικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών του ανθρώπου και ιδιαίτερα εκείνων των ανθρώπινων ομάδων που παραδοσιακά ήταν αποκλεισμένες από τους κατ ευφημισμόν κανονικούς. Ωστόσο, η κατάχρηση του όρου επώασε στρεβλώσεις που γεννούν λεκτικά τέρατα και άφθονη πολιτική και κοινωνική υποκρισία.

Πολλοί, δηλαδή, κρύβονται πίσω από την Πολιτική Ορθότητα και υφαίνουν την ψεύτικη εικόνα τους και το κίβδηλο προσωπείο τους. Η ειλικρίνεια χάνεται ή θυσιάζεται στο βωμό κάποιων εμφανών σκοπιμοτήτων. Τα υποκείμενα της πολιτικής ορθότητας γνωρίζοντας την δύναμη του λόγου και των λέξεων προσπαθούν να δομήσουν μία ανθρώπινη ταυτότητα, κοινά αποδεκτή. Απώτατος στόχος, βέβαια, είναι η δικαιολόγηση κάποιων συμπεριφορών τους στο βαθμό που η κοινότητα αποδέχεται την θέση του Ισοκράτη:

“Ο λόγος αποτελεί σημείο ορθοφροσύνης και εάν είναι σύμφωνος με του νόμους και το δίκαιο είναι εικόνα αγαθής ψυχής”.

Εάν όλα τα παραπάνω έχουν κάποια βάση, τότε μπορεί να επιτραπεί και σε εμάς μια διασταλτική ερμηνεία-χρήση του όρου της Πολιτικής Ορθότητας για να ψυχογραφήσουμε την συμπεριφορά και τις ενέργειες του Πούτιν στον Ρωσο-Ουκρανικό Πόλεμο επ ευκαιρία της πρώτης επετείου από την έναρξή του(24/2/2022).

Οδηγός μας σε αυτό το ιδιότυπο οδοιπορικό κάποιες δηλώσεις και συμπεριφορές του Ρώσου Ηγέτη, που καταδεικνύουν το μέγεθος της υποκρισίας του, αλλά και της φανερής σε όλους πρόθεσής του να νομιμοποιήσει τα έργα του πολέμου μέσα από τον εξωραισμό τους με την συνδρομή των λέξεων.

Ο Πούτιν

Την εισβολή στην Ουκρανία την βάπτισε “ειδική στρατιωτική επιχείρηση”.
Τον βομβαρδισμό και την ισοπέδωση της Μαριούπολης την ονόμασε “απελευθέρωση” των Ρωσόφωνων της πόλης.
Τον Ρωσικό εθνικισμό και τον δικό του αυταρχισμό τον πρόβαλε ως έναν “υγιή πατριωτισμό”
Την προσπάθεια κατάληψης του Κιέβου την επένδυσε με τον μύθο της ”αποναζιστικοποίησης” της Ουκρανίας
Τον διαμελισμό της Ουκρανίας και την προσάρτηση κάποιων ουκρανικών περιοχών με το ψευτοδημοψήφισμα τα αιτιολόγησε-δικαιολόγησε ως μία αναγκαία “επανόρθωση” των σφαλμάτων του Λένιν και του Στάλιν
Την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων την εκστόμισε ως αναγκαία “άμυνα” της χώρας του έναντι της αυξανόμενης επιθετικότητας της Δύσης που δήθεν απεργάζεται την συρρίκνωση της Ρωσίας.
Την επιστράτευση χιλιάδων Ρώσων την παρουσίασε ως ”αυθόρμητη και εθελουσία ενέργεια” της Ρωσικής νεολαίας στο όνομα της Μητέρας Πατρίδας.

Στον παραπάνω κατάλογο θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει κι άλλες δηλώσεις του Ρώσου Ηγέτη που φανερώνουν περίτρανα-έστω και με ειρωνικό τρόπο-την καταχρηστική λειτουργία του όρου Πολιτική Ορθότητα από άτομα και ηγέτες κρατών που χαλκεύουν το ψεύτικο προσωπείο τους. Δεν απέχει πολύ και η ανίχνευση αναλογιών των λόγων του Πούτιν και της Πολιτικής Ορθότητας με το γνωστό σύνθημα του Υπουργείου Αλήθειας, από το έργο του Όργουελ “1984”.

“H Ελευθερία είναι σκλαβιά / Ο πόλεμος είναι Ειρήνη / Η άγνοια είναι Δύναμη”.