Είναι γεγονός πως οι δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη έρχονται κάτω από πολύ ιδιαίτερες συνθήκες.
Ωστόσο, είναι βέβαιο το εκλογικό σώμα επιθυμεί διακαώς να δει το παλαιό έμψυχο πολιτικό δυναμικό να πηγαίνει σπίτι του και να αντικαθίσταται με νέο αίμα.
Αλλά πόσο εφικτό είναι αυτό; Φοβάμαι πως και αυτή η πιθανότητα είναι γεμάτη παγίδες για να μην πω ναρκοθετημένη εξ’ αρχής.
Έχει γεμίσει ο κόσμος νέο πολιτικό δυναμικό, όχι απαραίτητα ηλικιακά, που κανένας δεν ξέρει που και πως ξεφύτρωσαν.
Μπορείτε άνετα να τους δείτε να απαγγέλουν το ποίημα τους, ότι αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πολιτική ακούγοντας μια βαθειά φωνή μέσα τους, αυτή του καθήκοντος, που τους καλούσε να αναλάβουν δράση ώστε να μας σώσουν.
Πολλές επιλογές είναι χαμηλής ποιότητας, με ανύπαρκτη ή έστω υποτυπώδη γνώση βασικών κανόνων πολιτικής, με ελάχιστη γνώση των βαθύτατων προβλημάτων, κάτι που φαίνεται και από την ανυπαρξία επιχειρημάτων πέραν του γνωστού ποιήματος.
Το χειρότερο, ίσως και το πιο επικίνδυνο, είναι ότι η κακή αυτή ποιότητα, δημιουργεί μια νέα γενιά εύκολα χειραγωγήσιμου πολιτικού δυναμικού.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να προετοιμαζόμαστε, θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά. Πολύ φοβάμαι ότι σε πολλές περιπτώσεις θα αναφωνήσουμε «Μουλάρι ο Αστραχάν».
Προσοχή λοιπόν στα πρόσωπα που ψηφίζουμε.