Οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν φοβήθηκαν ποτέ τις λέξεις. Εξάλλου, η αλήθεια δεν βρίσκεται στις λέξεις αλλά στα πράγματα. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος χαρακτηρίζει τον Θεό ως καλλιτέχνη και θα πει ‘’ὡς καλλιτέχνης και πλέκειν σοφῶς κτίσιν’’.
Η κτίση αυτή συμμετέχει στο σχέδιο του Θεού. Δεν υφίσταται απλά ως ένα δημιούργημα. Αγιάζεται. Μετέχει της αγιοπνευματικής χάριτος του Θεού. Δεν αντιμετωπίζεται με τρόπο μονοφυσιτικό. Δεν είναι μόνο το πνευματικό κομμάτι. Είναι και το υλικό. Δεν πλαστήκαμε ζώντας στην απουσία της κτίσης, της φύσης ολάκερης, της ανθρωπινότητας των μελών της. Βέβαια ανάμεσα στον Θεό και στην κτίση υπάρχει χάσμα τεράστιο. Θα το πει καλύτερα ο άγιος Μάξιμος Ομολογητής, πως δηλαδή ο Θεός δεν ορίζεται και περιορίζεται από τίποτε άλλο, αλλά αόριστος ο ίδιος αποτελεί όριο και ορισμό των πάντων. Επειδή στην κοσμολογία του αγίου Μαξίμου η έννοια της κινήσεως διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για τη θεώρηση του κόσμου, η κίνηση και το είναι των όντων προϋποθέτουν μία άναρχη αιτία. Αυτό βρίσκεται πολύ κοντά στην αριστοτελική θέση καθότι ‘’ἅπαν τὸ κινούμενον ἀνάγκῃ ὑπό τινος κινεῖσθαι’’.
Ο Θεός δεν δημιούργησε από απωθημένο την φύση, όπως και δεν ενανθρώπισε από απωθημένο. Η δημιουργία του ανθρώπου συνδέεται με την δημιουργία της φύσης. Στη δημιουργία του ανθρώπου διαβάζουμε: ‘’καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς’’ (Γεν. 1,28). Ο άνθρωπος καλείται από τον Θεό να γίνει διαχειριστής των πραγμάτων, της κτίσης. Σήμερα, δυστυχώς αυτό απέχει πολύ από τον αρχικό σκοπό της δημιουργίας. Ο άνθρωπος καταδυναστεύει τη φύση. Και κάτι πιο τραγικό• αδυνατεί να αντιληφθεί πως το ζήτημα στη βάση του είναι πνευματικό.
Η φύση λοιπόν συμμετέχει σε κάθε έκφανση της θεϊκής αποκαλύψεως. Καταπώς σημειώνει ο Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας ‘’η λειτουργία είναι η πλέον θετική και στην πράξη αποδοχή του κόσμου και της δημιουργίας’’. Είναι χαρακτηριστικό ότι ‘’ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, ὁρῶν τὸν Ἀόρατον ὁραθέντα, τὸν Κτίστην σαρκωθέντα, τὸν Δεσπότην ἐν δούλου μορφῇ’’. Στράφηκε προς τα πίσω ο ποταμός Ιορδάνης όταν ο Χριστός εισήλθε σ’ αυτόν για να βαπτισθεί. Σε άλλο σημείο των ευχών του Μεγάλου Αγιασμού διαβάζουμε σχετικά με τη συμμετοχή της κτίσης στη Βάπτιση του Κυρίου: ‘’ Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν, Θεὸν ἐν σαρκὶ καθορῶντα, καὶ νεφέλαι φωνὴν ἔδωκαν, θαυμάζουσαι τὸν παραγενόμενον, φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ’’.
Το μυστήριο της Βάπτισης του Κυρίου προσεγγίζεται με ταπείνωση. Όπως συμβαίνει εξάλλου και με κάθε μυστήριο μέσα στην Εκκλησία. Κλίνουμε την κεφαλή μας για να δεχτούμε ευλαβικά τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο Χριστός δεν ήταν υποχρεωμένος να ενσαρκωθεί, όπως δεν ήταν υποχρεωμένος να βαπτιστεί και να σταυρωθεί. Όλα τα θεία γεγονότα των ημερών που διανύουμε έχουν μέσα τους ταπείνωση. Ένας Θεός που προτιμάει να ‘’χάσει’’ την αξιοπρέπεια του, τη θεϊκή του βεβαιότητα και να γίνει άνθρωπος για τον άνθρωπο. Δεν έγινε για τον Εαυτό του. Μήτε για τον Εαυτό του βαπτίστηκε. Ανοίγει νέες πραγματώσεις με το ξετύλιγμα του σχεδίου της θείας αποκάλυψης. Πραγματώσεις αγιασμού και σωτηρίας.
Εν κατακλείδι, ίσως χρειάζεται στις μέρες μας να ενσκήψουμε περισσότερο στην κατάσταση του φωτισμού. Η φώτιση δεν είναι ευχή και δεν χρειάζεται να παραμένει ευχή. Είναι κατάσταση. Κατάσταση μαρτυρίας μιας άλλης αυθεντικής βιωτής που συμπλέκεται ως σύνδεσμος αλληλοπεριχώρησης του θείου και ανθρώπινου. Η ανθρωπότητα από εδώ και πέρα θα έχει να αντιμετωπίζει ισχυρές προκλήσεις. Δεν έχουμε ανάγκη από μία κάποια καλή συνταγή, αλλά από μία αγία συνταγή. Κι αυτή βρίσκεται ανόθευτη μέσα στην Εκκλησία. Έχει αγιοπνευματικό χαρακτήρα και θα αναμετρηθεί με το πνεύμα του κόσμου τούτου. Είναι πράγματι ανάγκη για έναν εθισμό στο πνεύμα της χριστιανικής ανθρωπολογίας για να καταφέρουμε να δραπετεύσουμε από τα δελέατα της νέας εποχής που μόνο Χριστό δεν θέλει. Ας παραμείνουμε ακοινώνητοι του πνεύματος αυτού και εξ εθισμού προσηλωμένοι στο βίωμα της θείας φώτισης.
Πρεσβύτερος Ηρακλής Φίλιος (Θεολόγος, Βαλκανιολόγος)
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Διάβας – Ι.Μ. Σταγών & Μετεώρων