Η 17η Νοεμβρίου 1973 είναι σημαντικό πολιτικό γεγονός της νεότερης ιστορίας του τόπου μας. Εκφράζει τον πόθο του ελληνικού λαού – και ιδιαίτερα της ελληνικής νεολαίας – για ελευθερία και δημοκρατία. Εκφράζει τους λαϊκούς αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Αποτελεί την τομή ανάμεσα στις δυνάμεις της υποτέλειας και της εξάρτησης αφενός και στις δυνάμεις της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας αφετέρου.
Οι αξίες της και τα οράματά της 17ης Νοεμβρίου 1973 είναι σημεία βαθιάς λαϊκής επίγνωσης, είναι σηματωροί των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων. Δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα των συλλογικών κινημάτων και το νόημα της κοινωνικής προόδου. Προσανατολίζουν τις συλλογικές μας προσπάθειες και νοηματοδοτούν το περιεχόμενο των αγώνων.
Σίγουρα δεν μπορούμε να φετιχοποιήσουμε την 17η Νοεμβρίου 1973, αλλά ούτε και να της αποδώσουμε έναν επετειακό χαρακτήρα αποκομμένο από τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Η δυναμική της αξία έγκειται στο αν τα προτάγματά της και οι αναλύσεις της συνδέονται με την τωρινή συγκυρία. Και εδώ κανένας δεν μπορεί να είναι πλέον αφελής. Μπορεί το φαίνεσθαι της εξάρτησης σήμερα της χώρας μας να είναι διαφορετικό και μακριά από τις στρατιωτικές δομές εκείνης της εποχής, αλλά δεν παύει να έχουμε μια βαθιά εξάρτηση που δεν λειτουργεί απλά και μόνο ως μια οικονομική θηλιά αλλά και ως στοιχείο χειραγώγησής του κοινωνικού μας μέλλοντος.
Γι’ αυτό, έχουν νόημα και αξία τα συνθήματα του Πολυτεχνείου για «Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία». Γι’ αυτό είναι πολιτική μας ευθύνη να ερμηνεύουμε και να επανερμηνεύουμε το μήνυμα της 17ης Νοεμβρίου 1973 υπό το φως των σημερινών εξελίξεων και των τωρινών και αυριανών κοινωνικών προτεραιοτήτων. Ποιος μπορεί να αγνοήσει τα βασικά σημάδια των καιρών μας και να μην νιώθει την ανάγκη για να τα συνδέσει με τα νοήματα του Πολυτεχνείου;
Ποιος μπορεί να κατανοήσει το σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι χωρίς εκείνα τα εργαλεία ανάλυσης που οδήγησαν στην ιστορική εξέγερση της ελληνικής νεολαίας και που στη συνέχεια αποτέλεσαν σημαντικό τροφοδότη για τις πολιτικές διεργασίες της μεταπολίτευσης; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι, αν δεν στηριχτούμε στις μεγάλες διδαχές του συνθήματος «Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία», θα δημιουργήσουμε το δικό μας φωτεινό μέλλον;