Οι καλύτεροι άνθρωποι, πάνε πρώτοι …
Ο θάνατος, είναι μια πικρή πιρουέτα που δε θυμούνται οι νεκροί, αλλά οι ζωντανοί.
Δε θα τολμούσα να γράψω και να πω, ότι καταλαβαίνω τον πόνο της μητέρας του και των άλλων συγγενών του.
Δυστυχώς, πληροφορήθηκα το θάνατο του Αποστόλη Φορτούνη, αφού είχε παρέλθει ο χρόνος της εκδημίας του.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τα αγαπημένα τους πρόσωπα σταματούν να τα θυμούνται. Ήταν ένα ήπιο, συμπαθέστατο και καλοσυνάτο άτομο, που τον σέβονταν και τον αγαπούσαν (όλοι) οι μαθητές του, αλλά και οι συνάδελφοί του.
Αγωνίστηκε, επί σειρά ετών, για τα δικαιώματα των δασκάλων, στις επάλξεις του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καλαμπάκας, χωρίς φανατισμό αλλά με σεβασμό.
Προσωπικά, τον θυμάμαι στο 3ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης, να καταθέτει καθημερινά ” ψυχή τε και σώματι ” … μοχθώντας και επενδύοντας πάνω στα παιδιά!
Στη βιβλιοθήκη της οικίας μου, υπάρχουν ακόμη, δικές του χειρόγραφες (κι όχι μόνο) σχολικές εργασίες και ασκήσεις, που λίγο πριν την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, μου είχε προσφέρει απλόχερα.
Τα τελευταία χρόνια, αντιμετώπιζε με αντοχή κι υπομονή μία περιπέτεια υγείας.
Τιμή μου, που γνώρισα τον Αποστόλη. Ήταν μία ήρεμη δύναμη στη διδασκαλική (μας) οικογένεια. Τον γνωρίζαμε, τον εκτιμήσαμε και τον θαυμάσαμε.
Συνάδελφε, από δω και πέρα θα ταξιδεύεις στις θάλασσες της αιωνιότητας και θα διδάσκεις στα ουράνια… Κάποτε, θα ανταμώσουμε, πάλι.
Καλή ανάπαυση να έχει η ψυχή σου.
Θα παραμείνεις για πάντα στις αναμνήσεις μας.
Υ.Γ.: Δε μπορώ να ξεχάσω τα καθημερινά του κεράσματα (καραμέλες) προς όλους, μικρούς και μεγάλους, όσους περνοδιάβαιναν το κατώφλι της αίθουσας διδασκαλίας του…
10 Νοέμβρη 2024
Χρήστος Α. Πίσσας
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
