Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν διαφορετικές κατηγορίες πολιτών, αλλά όταν η ανομία μετατρέπεται σε προνόμιο και η νομιμότητα σε μειονέκτημα, τότε το πρόβλημα δεν είναι ατομικό, αλλά συλλογικό.
Κατηγορία Α: Οι «ανώτεροι» πολίτες
Αυτοί που, με γνωριμίες και χρήμα, παρακάμπτουν τη νομιμότητα. Χτίζουν παράνομα, επεκτείνουν κατασκευές χωρίς άδειες, καταλαμβάνουν δημόσιο χώρο με τραπεζοκαθίσματα πέρα από κάθε όριο. Όταν τους επιβάλλονται πρόστιμα, «κάποιος» τα σβήνει. Παίρνουν άδειες και έγγραφα με τρόπους που παραμένουν… ανεξήγητοι. Έχουν οικονομικές εκκρεμότητες που, ωστόσο, δεν εμποδίζουν τη συνεχή εύνοια που απολαμβάνουν.
Κατηγορία Β: Οι νομοταγείς που πλήρωσαν το τίμημα
Οι επαγγελματίες που τήρησαν τους κανόνες αλλά δεν άντεξαν τον άνισο ανταγωνισμό και έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους. Άνθρωποι με οικογένειες, εργαζόμενοι που βρέθηκαν στον δρόμο. Οφειλέτες που συνεχίζουν να ξεπληρώνουν τα χρέη τους, την ώρα που τα δικά τους πρόστιμα δεν σβήστηκαν ποτέ. Ιδιοκτήτες που αδυνατούν να εκμεταλλευτούν τις περιουσίες τους, καθώς η αυθαιρεσία των «προνομιούχων» έχει απαξιώσει την αξία τους.
Κατηγορία Γ: Οι αποκλεισμένοι πολίτες
Οι απλοί πολίτες που δεν μπορούν να καθίσουν σε παγκάκι, γιατί οι πλατείες έχουν καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα. Οι μητέρες που δεν μπορούν να περάσουν με τα καροτσάκια τους, τα άτομα με κινητικά προβλήματα που βρίσκουν τον δρόμο τους κλειστό από αυθαίρετες επεκτάσεις.
Και όταν, μετά από 25 χρόνια ανοχής, οι πολίτες των κατηγοριών Β και Γ λένε «ως εδώ» και διεκδικούν το αυτονόητο – να εφαρμοστεί ο νόμος – τότε οι «εκλεκτοί» της Κατηγορίας Α τους βαφτίζουν «ρουφιάνους».
Το ερώτημα είναι: Όταν η παρανομία γίνεται προνόμιο και η νομιμότητα διώκεται, ποιος είναι πραγματικά ο ρουφιάνος;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ
