Του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑ
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα δύο μεγάλων Εορτών της Χριστιανοσύνης, των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων. Η Εκκλησία μεταξύ άλλων εξαγγέλλει και το μήνυμα: «Ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται» (Γαλ.3,11) Το εξαγγέλλει και κατά τη Θεία Λειτουργία του Σαββάτου πριν από τα Χριστούγεννα. Δηλαδή λίγες μέρες πριν από την ενανθρώπηση του Σωτήρα Ιησού Χριστού, που ήλθε στον πλανήτη μας και έλαβε ανθρώπινη σάρκα, για να προσφέρει στην ανθρωπότητα τη λύτρωση και τη σωτηρία.
Στην προχριστιανική εποχή, δηλαδή στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης, ίσχυε ο Νόμος, ο γνωστός ως Δεκάλογος, που δόθηκε στο όρος Σινά από το Θεό στον προφήτη Μωϋσή, τον πνευματικό ηγέτη των Ισραηλιτών. Τον έδωσε σε μορφή δύο πλακών, για να τον παρουσιάσει (γνωστοποιήσει) στους ενδιαφερομένους, να τον διαβάσουν, ώστε να τον γνωρίζουν και να τον εφαρμόζουν στη ζωή τους.
Ο Θεός βέβαια δεν προτάσσει το νόμο. Δεν του αναγνωρίζει πρωταρχική σημασία. Χρειαζόταν οπωσδήποτε στα προ Χριστού χρόνια. Εξυπηρετούσε την καλύτερη επικοινωνία και συμπεριφορά του ανθρώπου με το Θεό και την προσέγγισή Του. Με την αδικαιολόγητη και ασυγχώρητη πτώση των Πρωτοπλάστων, την απομάκρυνσή τους από τον παράδεισο και την αποξένωσή τους από τον Θεό Πατέρα (και όχι μόνον των δύο ατόμων αλλά ολόκληρου του ανθρώπινου γένους), τον Δημιουργό ενδιέφερε η αποκατάσταση, δηλαδή η λύτρωση και η σωτηρία του εκπεσόντος ανθρώπου. Τον είχε πλάσει (μόνο τον άνθρωπο) «κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού» και με την ανυπακοή του ο άνθρωπος έχασε τα πάντα.
Μόνος του δεν μπορούσε να καταφέρει την αποκατάσταση του. Αλλος παράγων ή Φορέας επίγειος οποιασδήποτε υλικής αξίας δεν είχε τέτοια δυνατότητα. Η υπόθεση αυτή έμενε σε εκκρεμότητα επ’ αόριστο και έμενε μόνη λύση η ενεργοποίηση του Θεού. Εκείνος δεν αδιαφόρησε αλλά έδειχνε συνεχώς ενδιαφέρον και «σχεδίαζε» το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου.
Τούτο πραγματοποιήθηκε όταν «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», δηλαδή αυτός που είχε ορίσει η πανσοφία και η ανέκφραστη αγάπη του Θεού. Τότε “εξαπέστειλε ο Θεός (στον κόσμο) τον Υιόν Αυτού, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό Νόμον (εκείνους που ήσαν υπό την κατάρα του μωσαϊκού νόμου) εξαγοράσει” και οι άνθρωποι λάβαμε την υιοθεσία (Γαλ. δ, 4-50), που μας είχε υποσχεθεί ο Θεός, δηλαδή τη δυνατότητα να ξαναγίνουμε παιδιά Του. Ο ιερός υμνογράφος όντας σε έξαρση από το γεγονός ψάλλει: «Ο ουρανός και η γη σήμερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε. Σήμερον οράται σαρκί, ο φύσει αόρατος δια τον άνθρωπον» (ύμνος).
Η αποκατάστασή μας στην αιωνιότητα, η σωτηρία μας, δεν είναι καρπός και επίτευγμα του ανθρώπου, αλλά ευλογία και δωρεά του Θεού, που απορρέει από τη σταυρική θυσία του Χριστού και προσφέρεται σε ανθρώπους που πιστεύουν στο Θεό. Μπορούμε λοιπόν στη λατρεία να ομολογούμε με στίχους ύμνων: «Ο σαρκωθείς εκ Πνεύματος Αγίου, και εκ της αειπαρθένου Μαρίας ενανθρωπήσας, φως ημίν έλαμψας, Χριστέ ο Θεός, τη ση παρουσία»
Οπως ακόμη: «Σήμερον ο χρόνιος ελύθη δεσμός της καταδίκης του Αδαμ. Ο όφις κατηργήθη. Ην (Εκείνην που) ηπάτησε (πρώτα), νυν εθεάσατο του Δημιουργού γενομένην Μητέρα» Και να επισφραγίσουμε τις σκέψεις μας: «Χορευέτω πάσα η κτίσις και σκιρτάτω. Παραγέγονε (ήλθε ο) Χριστός, σώσαι τας ψυχάς ημών» (ύμνοι Χριστουγέννων).
*Ο Αρχιμ. Γεώργιος Στέφας είναι πρώην Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Σταγών και Μετεώρων.
ΑΡΧΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ”
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!