Η κατάρρευση τμήματος της γέφυρας της Διάβας το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου μας άφησε άφωνους να παρακολουθούμε την καταστροφή ενός έργου που σηματοδότησε την αλλαγή του τρόπου ζωής των κατοίκων του χωριού αλλά και χωριών της γύρω περιοχής και να νιώθουμε βαθιά ευγνωμοσύνη για την τύχη όσων βρέθηκαν εκεί την στιγμή της κατάρρευσης και όσων θα μπορούσαν να βρίσκονται εκεί, δηλαδή όλων μας.
Παράλληλα, η πτώση της γέφυρας είναι σαν να απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση σε κάθε πολίτη αυτού του τόπου να πάρει θέση.
Να σκεφτεί δηλαδή αν περιμένει από την εξουσία να κάνει το καθήκον της, που είναι να υπηρετεί τους πολίτες, αν ταυτίζεται με αυτή ή την κρίνει κάθε στιγμή , πως κρίνει τα έργα και τις ημέρες της, αν σωστά έπραξε που εμπιστεύθηκε την Διοίκηση στα χέρια αυτών που διοικούν και από την άλλη πλευρά οι Διοικούντες να αποδείξουν ότι μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι από τις περισσότερες τοποθετήσεις όσων πήραν τον λόγο και μίλησαν δημόσια έγινε ξεκάθαρο πως η όλη συζήτηση «δεν γίνεται προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες» αλλά «προκειμένου να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον».
Η άποψή μας είναι εντελώς διαφορετική και είναι η εξής:
Αν υπάρχουν ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν -ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ- και στη συνέχεια να αποδοθούν.
Αν όχι χθες, ΣΗΜΕΡΑ, να απαντηθούν ερωτήματα όπως:
-ποια είναι τα αρμόδια Όργανα και ποιες οι αρμόδιες Υπηρεσίες οι οποίες όφειλαν να ελέγχουν την κατάσταση της γέφυρας;
-γνώριζαν τα αρμόδια Όργανα και οι αρμόδιες Υπηρεσίες ότι υπήρχε πρόβλημα στην γέφυρα;
-αν ναι, ποιόν είχαν ενημερώσει; Είχαν ενημερώσει την Περιφερειακή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
-προέβησαν στις απαιτούμενες ενέργειες ώστε να αποφευχθεί το συγκεκριμένο συμβάν και αν όχι γιατί;
Αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν.
Και κυρίως να απαντηθεί το βασανιστικό ερώτημα:
Υπάρχει ηθική ευθύνη σ’ αυτόν τον τόπο;