Ο Χριστός αιώνες τώρα σταυρώνεται κάθε μέρα.
Πόση υπερηφάνεια μπορείς ως άνθρωπος να νιώσεις μέσα από αυτή την πραγματικότητα; Πόση άραγε;
Είμαστε περίγελος! Η μόνη δύναμη που μας έχει απομείνει, ως κράτος, είναι η ανθρωπιά μας . Όλα τα άλλα τα έχουμε χάσει…
Η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, δεν μπορεί να κρύβεται από την δυστυχία!
Εγώ ο ίδιος την περίοδο 1993 -94 στο Αμβούργο της Γερμανίας, νοίκιαζα δωμάτια σε πρόσφυγες από Βοσνία και Αφρική. Κανένας γείτονας δεν είπε ποτέ τίποτα, παρόλο που ήμουν μετανάστης. Βέβαια, εδώ υπάρχει μία σημαντική διαφορά με την οποία, μπορώ να δώσω ένα μικρό δίκαιο, στις αντιδράσεις του κόσμου. Εκεί υπήρχε και υπάρχει κράτος με οργάνωση και νόμους . Εδώ δεν υπάρχει τίποτα…
Όσο για τα επιχειρήματα της διαφορετικότητας, κάτω από τους βράχους των Μετεώρων ,το χάσιμο χρημάτων από τον τουρισμό και άλλα τέτοια,εξευτελίζουν την έννοια της λέξης “επιχειρήματα”. Δεν έχει καταλάβει κανείς ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι μία πραγματικότητα;
Ε, τότε ας φράξουμε με συρματόπλεγμα τα όρια του δήμου μας και ας κοιμηθούμε ήσυχοι και ήσυχες ! Αυτό κάνουν και οι βόρειοι γείτονές μας…
Για μελετήστε όμως την ανθρώπινη ιστορία και θα καταλάβετε που οδηγεί αυτό. Έχει περάσει από το μυαλό μας η σκέψη ότι μπορεί εμείς σε μερικούς μήνες να είμαστε στη θέση τους; Με τι μούτρα τότε θα ζητάμε λίγη “ανθρωπιά”;
Δεν υπάρχει “δύναμη” να σταματήσει έναν απελπισμένο άνθρωπο, στο δρόμο της σωτηρίας των παιδιών του και μάλιστα όταν ήδη τα χάνει τα παιδιά του στο δρόμο αυτό…