Με περισσή χαρά και ανακούφιση υποδεχθήκαμε προ ημερών την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για την επερχόμενη Σύνοδο της Κρήτης. Και η χαρά μας αυτή πολλαπλασιάστηκε με την δεύτερη κατά χρονική σειρά ανακοίνωση της Ιεράς Κοινότητος των Μονών του Αγίου Όρους.
Αυτές οι δύο ειδήσεις, έδωσαν μεγάλη ελπίδα σε όλους όσοι προβάλλουμε αντιρρήσεις και αμφιβολίες σχετικά με τη χρησιμότητα της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και κυρίως για όσα πρόκειται να αποφασισθούν σ’ αυτή. Αυτές οι δύο ειδήσεις αποτελούν μια ακόμη απόδειξη ότι όσα λέμε, όσα υποστηρίζουμε, όσα γράφουμε και πρεσβεύουμε – και πολλοί άλλοι μαζί με μας – δεν είναι προσωπικές γνώμες «φονταμενταλιστών» ή «υπερφανατικών» ορθοδόξων, αλλά η φανέρωση της γνήσιας ορθόδοξης συνείδησης, η αναγκαία στις μέρες μας ομολογία Χριστού.
Πρέπει, όμως, παρά τον ενθουσιασμό, να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, με το ίδιο πείσμα όπως και πρώτα. Ο πονηρός και τα όργανά του έχουν αποδυθεί με όλα τα διαθέσιμα μέσα σε έναν ανηλεή αγώνα κατασπίλωσης, συκοφάντησης, πολύ συχνά και εμμέσων ή και αμέσων απειλών. Γι αυτό και τώρα, περισσότερο από ποτέ, επιβάλλεται να κρατήσουμε γερά, να υψώσουμε τα λάβαρα, να ενημερωθούμε και να ενημερώσουμε, να προσευχηθούμε, να απαντήσουμε, να μη διστάσουμε, να μην αποκάμουμε, να μην απογοητευτούμε, να μην επαναπαυθούμε. Πρέπει να σταθούμε καλά, στο ύψος μας, με το Χριστό και τους αγίους στο νου και την καρδιά μας, με την αγία μας Ορθοδοξία, με την πίστη που μας κληροδότησαν οι πατέρες και οι αδελφοί μας στο διάβα του χρόνου ανόθευτη και αναλλοίωτη. Φτάνει η ώρα του μεγάλου αγώνα.
Κι αυτή την ώρα τη μεγάλη και κρίσιμη, ένα λόγο μόνο έχω να σας απευθύνω, αδελφοί:
Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου.