Του Χρήστου Πίσσα
Τελευταία, πολλά παράξενα, τα περισσότερα αρνητικά -για να μην πω όλα και φανώ απαισιόδοξoς- συμβαίνουν.
Γεγονότα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, που όμως έχουν τις περισσότερες φορές, την ίδια σκοτεινή αφετηρία.
Κάποιοι, σκηνοθετούν το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας…
Και με όλα αυτά που συμβαίνουν, θέλουν να μας πείσουν πως όλα είναι χαμένα.
Πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά μόνο αυτός της διαφθοράς, του συμβιβασμού και του πνευματικού ραγιαδισμού.
Θέλουν να ξεχάσουμε πως έχουμε επιλογή.
Να μάθουμε να σκεφτόμαστε, όπως αυτοί.
Να περιμένουμε όσα μας ετοιμάζουν κι αμάσητα να τα καταπίνουμε.
Όσο για το γιατί, αυτό είναι πασιφανές.
Όσο περισσότερο αποδεχόμαστε τη ροή των πραγμάτων, τόσο γινόμαστε μέρος της.
Μέρος του προβλήματος.
Απαθείς, ευπροσάρμοστοι, άνευροι, γενικά εύκολα διαχειρίσιμοι.
Κι εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα κι όλοι μοιάζουν να περιμένουν πια τα πάντα…
Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις διαφαίνονται στον ορίζοντα.
Κάποιοι από εμάς, που ακόμα και σήμερα έπειτα από τόσα και τόσα ανυπέρβλητα εμπόδια, έπειτα από τόσο σκοτάδι δεν έχουμε αποδεχτεί την αρρωστημένη αυτή κατάσταση.
Που κάθε φορά που μαθαίνουμε για ένα καινούριο σκάνδαλο, για μια καινούρια απάτη, για έναν ακόμα ανίερο συμβιβασμό, ξαφνιαζόμαστε. Σαν τα μάτια μας να προτιμάνε το φως και να ενοχλούνται από το σκοτάδι.
Σαν το σκοτάδι που κατακλύζει την καθημερινότητα μας, για κάποιους από εμάς, -παρ’ όλη την μεθοδευμένη προσπάθεια να το αποδεχτούμε – να παραμένει ξένο.
Αν κάτι τέτοιο σας συμβαίνει, τότε να είστε ευτυχείς.
Μπορεί αυτή σας την προσκόλληση στο καλό, να την πληρώνεται με ποικίλους τρόπους.
Να σας απομονώνουν, να σας ειρωνεύονται , να σας λοιδορούν.
Μην πτοείστε (θυμηθείτε τι έλεγε και ο Γκάντι… “Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς”.)
Αυτό σημαίνει, πως δεν είστε μέρος αυτής της εκμαυλισμένης κοινωνίας, αυτού του φαύλου κύκλου σκότους.
Κι αυτό με τη σειρά του, σηματοδοτεί την ελπίδα.
Την ελπίδα, πως όλα δεν έχουν χαθεί.
Και πως ενώ όλοι, μας θεωρούν χαμένους, ήδη υποταγμένους ίσκιους αυτού που κάποτε ήμασταν, όλα παραμένουν στα χέρια μας.
Κι η ώρα πλησιάζει που θα πάψει ο κόσμος να μας ξαφνιάζει, πλησιάζει η στιγμή που θα ξαφνιάσουμε εμείς τον κόσμο, θα γυρίσει ο τροχός της ιστορίας και το καλό και πάλι θα νικήσει…!