Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗΣ
Όλα τα Ευαγγέλια ολοκληρώνουν την αφήγηση µε την Ανάσταση, την οποία περιγράφουν µε διαφορετικό τρόπο και διαφορετικούς αυτόπτες µάρτυρες. Το µόνο κοινό πρόσωπο στο οποίο συµπίπτουν οι αφηγήσεις των Ευαγγελιστών, ότι πήγε χαράµατα στον τάφο και τον βρήκε κενό, ενώ Αγγελος Κυρίου καθόταν στην πέτρα, ήταν η Μαρία Μαγδαληνή. Καθώς µιλούσε µε τον Αγγελο, στράφηκε και είδε τον Ιησού, τον οποίο δεν τον γνώρισε, νόµισε πως είναι ο κηπουρός. Τον γνώρισε µόλις Εκείνος επρόφερε το όνοµά της, Μαρία. Εκείνη αναφώνησε, ραββουνί (διδάσκαλε) και φαίνεται ότι πήγε να προσπέσει στα πόδια Του, να τ’ αγκαλιάσει και να προσκυνήσει. Και Εκείνος της είπε: «µη µου άπτου».
Αυτά από την αφήγηση του Ιωάvvn. Στις αφηγήσεις των τριών άλλων Ευαγγελιστών και τα πρόσωπα και τα περιστατικά είναι διαφορετικά. Και στους τέσσερις όµως Ευαγγελιστές η αφήγηση αυτού του τελευταίου και κορυφαίου περιστατικού χάνει τη δραµατική ένταση, παρ’ όλο που συµβαίνουν πολλά και θαυµαστά. Μοιάζει περισσότερο µε βεβιασµένο «χάπι εντ», παρά µε κορύφωση του θείου δράµατος και λύτρωση.
Η «Βασιλεία των Ουρανών» και η ανάσταση των νεκρών, σε συνδυασµό, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της διδασκαλίας του Ιησού. Χωρίς αυτά τα µηνύµατα, η διδασκαλία θα ήταν µια ηθική διδασκαλία, όπως και πολλές άλλες πριν από αυτήν. Τι ακριβώς εννοούσε µε τα δύο µηνύµατα δεν προκύπτει µε σαφήνεια (και δεν ήταν φυσικά δυνατόν να προκύψει) από την ευαγγελική αφήγηση. Δεν διευκρινίζεται αν η Βασιλεία των Ουρανών είναι η παρέµβαση του Θεού στην ιστορία και µαζί το πραγµατικό τέλος της (και όχι εκείνο που εννοεί ο Φουκογιάµα), παρεµβάσεις συxvές και θεµιτές στην εβραϊκή παράδοση. Ή αν είναι η υπάρχουσα στους ουρανούς Βασιλεία του Θεού, όπου και η µετάβαση µετά την ανάσταση των νεκρών.
Ο ίδιος ο Ιησούς ανακρινόµενος από τον Πιλάτο, στην κατά Ιωάvvnν αφήγηση, λέει ότι «η βασιλεία η εµή ουκ έστιν εκ του κόσµου τούτου».
Εξίσου αδιευκρίνιστη είναι και η έννοια τnς ανάστασης των νεκρών. Αν είναι η ανάσταση του σώματος ή μόνο της ψυχής. Ο Παύλος διευκρινίζει στις επιστολές του ότι πρόκειται μόνο για πνευματική ανάσταση, όχι της σάρκας (που φαίνεται ότι ποθούσαν όλοι οι πρώτοι πιστοί). Ο Ιησούς όμως λέει στη Μαρία Μαγδαληνή «μη μου άπτου» που σημαίνει ότι είχε υλική υπόσταση, ωστόσο μη αναγνωρίσιμη. Και στο δρόμο προς Εμαούς, όταν εμφανίζεται σε μη κατονομαζόμενο οπαδό και στον άγνωστο Κλεόπα, έχει αδιευκρίνιστη και μη αναγνωρίσιμη υπόσταση, αλλά κάθεται μαζί τους, κόβει με το χέρι ψωμί και τρώει και τότε ακριβώς είναι που αποκαλύπτει την ταυτότητά του.
Για όλα αυτά έχουν γίνει εμβριθείς μελέτες και έχουν γραφεί πολλοί τόμοι. Οι πιστοί, όμως, που πηγαίνουν στην εκκλησία και, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, παρακολουθούν τη λατρευτική τελετουργία, έχουν ήδη αποδεχθεί αθεολόγητα το Μυστήριο, που ήταν πάvτoτε Μυστήριο και τέτοιο παραμένει στον αιώνα τον άπαvτα. Χωρίς ερμηνείες και διευκριvίσεις. Αυτή φαίνεται πως είναι η πιο καθαρή και άδολη μορφή πίστης.
Πράγματι, η Βασιλεία των Ουρανών και η ανάσταση των νεκρών είναι, πριν από όλες τις ερμηνείες, μια εισβολή του ονείρου και της «ουτοπίας» στην ανθρώπινη αντίληψη για τον κόσμο. Και τα δύο μηνύματα ο Ιησούς τα βρήκε στην εβραϊκή παράδοση. Το πρώτο, η Βασιλεία των Ουρανών, ερχόταν από την Περσία. Το δεύτερο, η αθανασία της ψυχής, πολύ κοντά στην ανάσταση των νεκρών κατά την εκδοχή του Παύλου, από την ελληνική φιλοσοφία.
Ο Ιησούς εξαγγέλλει τα δύο μηνύματα ως «ουτοπία» για να την παραβάλει με τη σύγχρονή του πραγματικότητα, αλλά και με κάθε πραγματικότητα της Ιστορίας. Και ενώ είναι δύο μηνύματα που δεν υπoτάσσovται σε κανένα κοσμικό κριτήριο, απευθύνονται άμεσα στην κοσμική προσδοκία της ανταμοιβής για πράξεις σύμφωνες με τη διδασκαλία του Ιησού. Είναι υπόσχεση ανταμοιβής προς τους πιστούς που Τον ακολουθούν ή θα Τον ακολουθήσουν.
Ως «ουτοπία», η Βασιλεία των Ουρανών και η ανάσταση των νεκρών, αρνείται «επαναστατικά» τη θλιβερή και βασανιστική καθημερινότητα και ανατρέπει όλες τις αξίες της. Ως υπόσχεση μελλοvτικής ανταμοιβής, αποκαθιστά μια νέα τάξη αξιών και κανόνων του βίου. Δύο στόχοι αντιφατικοί, που όμως ο ένας συμπλήρωσε τον άλλον για την οικοδόμηση της Εκκλησίας.
Σας εύχομαι καλή Ανάσταση.