30 Ιανουαρίου. O Συναξαριστής της Ορθόδοξης Εκκλησίας γράφει: «Μνήμη των Αγίων Πατέρων και Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου». Και το ημερολόγιο σημειώνει: «Σχολική αργία. Προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας». Ορθοδοξία και Παιδεία πανηγυρίζουν «τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος…». Σε μιά εποχή που θεσμοί, Πίστη και Γνώση δοκιμάζονται τόσο, που γίνεται συστηματική προσπάθεια αποδόμησης της ουσίας της εορτής τους, και αποσιωπάται η συμβολή τους στα γράμματα, τον πολιτισμό και την παιδεία, είναι χρέος και τιμή μας να αναζητήσουμε το διαχρονικό τους μήνυμα, την επίκαιρη διδασκαλία τους, τη βαθιά τους γνώση, για να φωτίσει τη σκέψη μας, να εμπνεύσει το λόγο μας και να ενθουσιάσει την ψυχή μας.
Ποιά είναι, αλήθεια, στην έποχή μας η σημασία της μνήμης των Τριών Ιεραρχών;
Οι Τρεις Ιεραρχες έζησαν, δίδαξαν και αγίασαν σε μιά εποχή (4ος αι. μ.Χ.) που παρουσιάζει πολλά κοινά με τη σημερινή. Ήρθαν αντιμέτωποι με τα κοινωνικά, ηθικά και πολιτιστικά διλήμματα και αδιέξοδα της εποχής τους και κατόρθωσαν, εμφορούμενοι από τα χριστιανικά ιδανικά και μετέχοντας της ελληνικής παιδείας, να ορθώσουν το ανάστημά τους, απέναντι σε όλες τις προκλήσεις και να αναδειχθούν νικητές, διαχρονικοί και επίκαιροι παρά ποτέ.
Απαράμιλλη η συμβολή τους στη θεολογία, στην ορθή διατύπωση και ακρίβεια του δόγματος, των θεόπνευστων αληθειών και υψηλών εννοιών. Δεινοί ρήτορες, άριστοι χειριστές του λόγου, πείθουν, εμπνέουν, παρακινούν, ελέγχουν παιδαγωγικά. «Θεόν φράσαι μεν αδύνατον… νοήσαι δε αδυνατώτερον» (Γρηγόριος Θεολόγος). Είναι αδύνατο βέβαια να εκφράσει με λόγια κανείς τον Θεό, αλλά είναι ακόμη πιο αδύνατο να Τον κατανοήσει.
Η διδασκαλία τους και οι απόψεις τους πάνω σε θέματα της εποχής τους, που απασχολούν και σήμερα την ανθρωπότητα, έχουν για το σύγχρονο άνθρωπο μεγάλη παιδευτική άξια. Οι παιδαγωγικές τους θέσεις δεν έχουν απλώς διαχρονικότητα, αλλά αποτελούν θεμελιώδεις αρχές αγωγής.
Πανεπιστήμονες, με ευρύτητα νου, θεωρούν τη γνώση μέσο και όχι σκοπό. Δεν προσκολλήθηκαν στη γνώση, ούτε την απαξίωσαν, αλλά την είδαν χρηστικά, για το καλό του ανθρώπου, ως πορεία δυναμικά ανοδική, προς το «καθ’ ομοίωσιν».
Η ζωή τους όλη, ένας συνεχής αγώνας για μιά Παιδεία που στρέφει τον άνθρωπο προς τον Θεό, προς το σεβασμό του ανθρωπίνου προσώπου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προς την αυτοθυσία και την προσφορά. «Η πραγματική παιδεία είναι αγωγή ωφέλιμη για την ψυχή, που την καθαρίζει από ελαττώματα, πολλές φορές με κόπο και πόνο» (Μ. Βασίλειος).
Είναι αυτοί που συνδέουν ιδανικά και απόλυτα τη χριστιανική με την ελληνική παιδεία. Χωρίς να αντιταχθούν στο αρχαιοελληνικό πνεύμα, προσέλαβαν όλα τα θετικά, αξιοποίησαν κατά τον καλύτερο τρόπο την ελληνική φιλοσοφική σκέψη, χωρίς όμως να αλλοιώσουν τη χριστιανική αλήθεια.
Στη ζωή τους έκαναν πράξη όσα διακήρυξαν. Ταύτισαν την Ορθοδοξία με την ορθοπραξία. Διδάσκουν και προβάλλουν το διαχρονικό πρότυπο ανθρώπου, αυτό του Αγίου. Λαμπρά παραδείγματα ηθικής καθαρότητας, έμπρακτης αγάπης και αλληλεγγύης. Και οι τρείς αντιδρούν σε μιά επιφανειακή πνευματικότητα, σε έναν ακίνδυνο, υποκριτικά βολεμένο Χριστιανισμό. «Δεν θα υπήρχε ανάγκη για λόγια… αν επιδεικνύαμε έργα.
Κανείς δεν θα ήταν άθεος, αν εμείς είμαστε χριστιανοί όπως πρέπει» (Ιω. Χρυσόστομος).
Αξιοσημείωτη η φιλανθρωπική τους δράση. Και μόνο η Βασιλειάδα το αποδεικνύει. Πρότυπα ακτημοσύνης, στέκονται άγρυπνα στο πλευρό των αδυνάτων, των κατατρεγμένων, των πτωχών, διακονούν οι ίδιοι, αντιστέκονται στην αλαζονική, σπάταλη εξουσία και διώκονται αδιαμαρτύρητα γι’ αυτό.
Η 30η Ιανουαρίου δεν είναι ημέρα αργίας, είναι ημέρα εορτής των Τριών Ιεραρχών! Ημέρα τιμής, ευγνωμοσύνης, αφορμή έμπνευσης από το ήθος, την πνευματική καλλιέργεια, την αγιότητα του βίου Τους. «Όσοι δάσκαλοι, όσοι μαθητές, όσοι πιστοί… ας συνεορτάσουμε!