Στις 17 Ιουλίου 1790 πέθανε στο Εδιμβούργο έπειτα από επώδυνη ασθένεια, ο Άνταμ Σμιθ, σκωτσέζος φιλόσοφος και οικονομολόγος, που έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης οικονομικής θεωρίας.
Ο Άνταμ Σμιθ θεωρείται ιδρυτής της σύγχρονης επιστήμης της πολιτικής οικονομίας και θεμελιωτής του οικονομικού φιλελευθερισμού. Το διασημότερο έργο του, «Ο πλούτος των εθνών» υποστηρίζει την ελευθερία του εμπορίου και των αγορών και την αποδέσμευσή τους από τον κρατικό παρεμβατισμό και τα προστατευτικά μέτρα. Διακόσια πενήντα περίπου χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου αυτού, στις 9 Μαρτίου 1776, ο Άνταμ Σμιθ θεωρείται από υποστηρικτές και επικριτές αξεπέραστος, παραμένοντας επίκαιρος μέχρι και σήμερα.
Ο περίφημος οικονομολόγος ήρθε στον κόσμο στο Kirkcaldy της Σκοτίας το 1723, με τον δικηγόρο πατέρα του να πεθαίνει δύο μήνες μετά τη γέννησή του. Για την παιδική του ηλικία ελάχιστα είναι γνωστά.
Ο Σμιθ φοίτησε στο σχολείο από το 1729 έως το 1737, όπου διδάχθηκε λατινικά, μαθηματικά και ιστορία, ενώ στα 14 του έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Από κει πήρε το πτυχίο του στην Ηθική φιλοσοφία και το 1740 και μετακόμισε στην Οξφόρδη για να επεκτείνει τις ακαδημαϊκές του γνώσεις.
Παρά το γεγονός ότι βρήκε το ακαδημαϊκό περιβάλλον του περίφημου πανεπιστημίου ασφυκτικό, οι τεράστιες βιβλιοθήκες τού έδωσαν στον Σμιθ τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με το πνεύμα πολλών προγενέστερων διανοητών. Ο ίδιος εγκατέλειψε μάλιστα την Οξφόρδη το 1746, πολύ πριν τελειώσει η υποτροφία που είχε κερδίσει.
Το 1748, ο Άνταμ Σμιθ έδωσε έναν κύκλο διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, που στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία και συνεχίστηκαν και τις επόμενες χρονιές. Μία από αυτές παρακολούθησε το 1750 και ο περίφημος σκοτσέζος φιλόσοφος Ντέιβιντ Χιουμ, η αιχμή του δόρατος του Σκοτσέζικου Διαφωτισμού, με τις πνευματικές συγγένειες των δύο ανδρών να τους φέρνουν πολύ κοντά και σύντομα να συνδέονται πλέον με βαθιά φιλία. Η σχέση που ανέπτυξαν κατέληξε στον διορισμό του Άνταμ Σμιθ σε ακαδημαϊκή θέση στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης το 1751.
Το 1752 έγινε μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας της Γλασκώβης και την επόμενη χρονιά τακτικό μέλος του πανεπιστημίου στην έδρα της Ηθικής Φιλοσοφίας. Για τα επόμενα 13 χρόνια εργάστηκε ως ακαδημαϊκός, περίοδο που ο ίδιος χαρακτήρισε ως «μακράν την πιο χρήσιμη και γι’ αυτό μακράν την πιο ευτυχισμένη και πιο έντιμη της ζωής μου»…
Το 1759, ο Σμιθ δημοσίευσε τη «Θεωρία των Ηθικών Συναισθημάτων», ένα δοκίμιο ηθικής φιλοσοφίας που συνεχίζει να αποτελεί μνημειώδη συνεισφορά. Το βιβλίο θα τον μετατρέψει σε ακαδημαϊκή φίρμα πανευρωπαϊκού κύρους, με γόνους αριστοκρατικών οικογενειών της Ευρώπης να εγκαταλείπουν την εκπαίδευσή τους και να μετακομίζουν στη Γλασκώβη για να μαθητεύσουν δίπλα του.
Την ίδια σχεδόν εποχή αρχίζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την οικονομία, θέτοντας την ηθική φιλοσοφία πλέον σε δεύτερη μοίρα. Συνέλαβε την ιδέα ότι ο πραγματικός πλούτος μιας χώρας είναι το εργατικό της δυναμικό και όχι τα αποθέματα σε χρυσό ή πολύτιμα μέταλλα, που ήταν η κοινή πεποίθηση της εποχής. Έθεσε έτσι τις βάσεις του μερκαντιλισμού (εμποροκρατίας), της οικονομικής θεωρίας που θα κυριαρχήσει έκτοτε στις πολιτικές των χωρών της Δυτικής Ευρώπης με τον περίφημο νόμο της ελεύθερης αγοράς.
Το 1762, το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης του απένειμε τον τίτλο του διδάκτορα, με τον ίδιο να είναι πλέον το μεγάλο αστέρι του εκπαιδευτικού ιδρύματος και πόλος έλξης σπουδαστών. Στα τέλη ωστόσο του 1763 παραιτείται από τα καθήκοντά του για να γίνει προσωπικός δάσκαλος του νεαρού Henry Scott, του δούκα του Buccleuch. Επειδή μάλιστα εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή χρονιά στη μέση, προσφέρθηκε ιπποτικά να επιστρέψει τα δίδακτρα στους μαθητές του, εκείνοι ωστόσο αρνήθηκαν.
Το Παρίσι, αποτέλεσε σταθμό στην προσωπική και διανοητική ζωή του: εκεί έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τους εγκυκλοπαιδιστές Ελβέτιο και Ντ’ Αλαμπέρ, αλλά και τον Βενιαμίν Φραγκλίνο και άλλα διαπρεπή πνεύματα του καιρού, όπως τους γάλλους φυσιοκράτες.
Το 1778, ο Σμιθ διορίστηκε στη θέση του επιτρόπου των τελωνείων της Σκοτίας. Πέντε χρόνια αργότερα, όντας ήδη μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας του Εδιμβούργου, έγινε ένα από τα ιδρυτικά πρόσωπα της Βασιλικής Εταιρείας του Εδιμβούργου, ενώ από το 1787-1789 έλαβε την τιμητική θέση του πρύτανη στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!