Στις 10 Σεπτεμβρίου 1898 δολοφονήθηκε ενώ βρισκόταν στην παραλία της Γενεύης, η αυτοκράτειρα της Αυστρίας Ελισάβετ, γνωστή με το όνομα Σίσσυ, από τον Ιταλό αναρχικό Λουίτζι Λουκένι.
Ο Λουίτζι Λουκένι επιζητούσε μια συμβολική – θεαματική πράξη κατά της «καταπιεστικής άρχουσας τάξης» και στον δρόμο του βρήκε την Ελισάβετ.
Η Ελισάβετ υπήρξε Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας, γνωστή και ως Σίσσυ. Η τραγική ιστορία της ζωής της έγινε κοινό κτήμα όλου του κόσμου μέσα από την κινηματογραφική ταινία του Έρνστ Μάρισκα «Πριγκίπισσα Σίσσυ», που γυρίστηκε το 1955 με πρωταγωνίστρια την Ρόμι Σνάιντερ.
Η δούκισσα Ελισάβετ Μαρία Ευγενία γεννήθηκε στο Μόναχο στις 24 Δεκεμβρίου 1837. Ανήκε στον οίκο των Βίτελσμπαχ (όπως και ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας Όθων) και ήταν κόρη του δούκα της Βαυαρίας Μαξιμιλιανού Ιωσήφ και της πριγκίπισσας Λουδοβίκας της Βαυαρίας. Τον Αύγουστο του 1853 γνώρισε τον 23χρονο εξάδελφό της Φραγκίσκο Ιωσήφ, αυτοκράτορα ήδη της Αυστρίας, ο οποίος την ερωτεύτηκε. Στα 15 της, η Ελισάβετ ήταν η ωραιότερη πριγκίπισσα της Ευρώπης. Ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Απριλίου 1854, το ζευγάρι τέλεσε τους γάμους του στην Βιέννη.
Λίγο μετά τον γάμο της, όμως, η Σίσσυ άρχισε να παρουσιάζει νευρικές διαταραχές, κληρονομιά από τους προγόνους της, τους Βίτελσμπαχ. Ένας από τους τόπους που κατέφευγε για να βρίσκει την ψυχική της ισορροπία ήταν η Κέρκυρα. Κατά τις επισκέψεις της στο νησί διέμενε στο «Αχίλλειο», το οποίο η ίδια έχτισε το 1890. Εκεί μελετούσε με πάθος τον Όμηρο στο αρχαίο κείμενο και γενικά λάτρευε τα δημιουργήματα της τέχνης. Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, που την γνώρισε προσωπικά (ήταν ο συνοδός της, όταν ήθελε να μιλήσει ελληνικά), περιγράφει τη ζωή της με λυρικό τρόπο στη μυθιστορηματική βιογραφία «Το βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ», που κυκλοφόρησε πρώτα στην Βιέννη το 1898 και το 1907 στην Ελλάδα.
Η Ελισάβετ ως αυτοκράτειρα της Αυστρίας ήταν αγαπητή στους υπηκόους της, αλλά συχνά προκαλούσε την αντιπάθεια της υψηλής κοινωνίας της Βιέννης με την περιφρόνηση που έδειχνε στους αυλικούς κανόνες του αυλικού πρωτοκόλλου. Οι Ούγγροι την λάτρευαν, κυρίως για την επίτευξη του Αυστροουγγρικού Συμβιβασμού (Ausgleich) του 1867, χρονιά που στέφθηκε και βασίλισσα της Ουγγαρίας.
Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της στο Γκέντερλε στα βόρεια της Βουδαπέστης, ο ενθουσιασμός της όμως για την Ουγγαρία ήταν πρόκληση για τους γερμανικής κατοίκους της αυτοκρατορίας των Αψβούργων.
Η αυτοκτονία του 30χρονου μοναχογιού της αρχιδούκα Ροδόλφου, στο Μάγιερλινγκ το 1889, ήταν για την Ελισάβετ ένα πλήγμα, από το οποίο δεν συνήλθε ποτέ.