H τόλμη είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της γραφής της αλλά και του βλέμματός της, αφού μια μυστική λάμψη τρεμοπαίζει σ’ αυτό. Τολμά στο πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα να καταπιαστεί με το λεπτό θέμα των συναισθημάτων, θαρρείς και μέσα στην ψυχή της κρύβονται χαρούμενα μυστικά, που θέλει να τα μοιραστεί απλόχερα μαζί μας.
Η Ειρήνη Μακρή – Αδάμου δουλεύει με ζήλο, προγραμματισμό και συνέπεια, για να κατακτήσει το καλλιτεχνικό της όνειρο. Δεν πτοείται εύκολα, αλλά ούτε και καυχιέται.
Είναι μία νέα συγγραφέας που έχει το χάρισμα να κουβαλά αναλλοίωτη μέσα στον φθοροποιό χρόνο, μια έκθαμβη, ανόθευτη ματιά, όπως των παιδιών όταν ακούν παραμύθια. Ακόμη, έχει το θάρρος και τις αντοχές να ψάχνει και ν’ ανακαλύπτει εξαρχής τη συγγραφή ως θέμα, ως διατύπωση και ως δημιουργία.
Η Ειρήνη αισιοδοξεί, οραματίζεται, σχεδιάζει, και αφήνει στο παρελθόν αυτά που έχουν μείνει στο παρελθόν. Αγαπά πολύ τα παιδιά, κι όταν γράφει γι’ αυτά γίνεται αυτομάτως και η ίδια παιδί.
Και όπως χαρακτηριστικά λέει, «οι απολαβές μου από τον ‘παιδικό ρόλο’, είναι ποικίλες, διότι εισέρχομαι στην ψυχοσύνθεσή των παιδιών, στην αθωότητά τους και στην αστείρευτη χαρά που νιώθουν ακόμη και για το πιο ασήμαντο πράγμα»!
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Τί ήταν αυτό που σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, κυρία Μακρή;
Καταρχάς αγαπώ πολύ τα παιδιά. Επίσης, γράφοντας γι’ αυτά, αυτομάτως γίνομαι κι εγώ παιδί. Και οι απολαβές μου από τον «παιδικό ρόλο», αν θέλετε, είναι ποικίλες: εισέρχομαι στην ψυχοσύνθεσή τους, στην αθωότητά τους και στην αστείρευτη χαρά που νιώθουν ακόμα και για το πιο ασήμαντο πράγμα!
Η γραφή σας, αισθητικά ποιοτική, ανταποκρίνεται στην ψυχοσύνθεση και στις απαιτήσεις των παιδιών. Πόσο δύσκολο είναι να γράφει κανείς ιστορίες για παιδιά;
Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά είναι το πιο αυστηρό και απαιτητικό κοινό, αλλά και οι πιο δίκαιοι κριτές. Σαφώς και είναι δύσκολο να γράφει κανείς για παιδιά, διότι επιβάλλεται να «φιλτράρεται» η κάθε σκέψη που αναγάγεται σε λέξη, για να μην γίνει η ιστορία αποστολέας λανθασμένων μηνυμάτων.
«Ένα παιδί χωρίς συναισθήματα» είναι ο τίτλος του πρώτου σας βιβλίου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τα Μετέωρα». Στο βιβλίο αυτό καταπιάνεστε με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που αφορά στα συναισθήματα. Θέλετε να μας πείτε πώς προέκυψε αυτή η ιστορία;
Το έναυσμα αυτής της ιστορίας προέκυψε, όταν σε κάποια απώλεια συγγενικού μου προσώπου ήμουν βαθιά θλιμμένη και έκλαιγα πολύ. Επειδή λοιπόν τα παιδιά μου δεν με είχαν ξαναδεί σε τόσο έντονη συναισθηματική φόρτιση, δικαίως αναρωτήθηκαν: «Μαμά, πώς μπορείς και κλαις τόσο πολύ»; Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε ο Βλάσης, για να μάθει στα παιδιά τα συναισθήματα και τον τρόπο φυσικά να τα διαχειρίζονται!
Το βιβλίο σας είναι καλαίσθητο και η υπέροχη εικονογράφηση της Φανής Καραγγέλη συνοδεύει με πολύ όμορφο τρόπο τις περιπέτειες του Βλάση αλλά και των υπόλοιπων ηρώων του παραμυθιού. Πώς καταφέρατε και πλέξατε προβληματισμούς, ανησυχίες αλλά και προτάσεις μέσα σε αυτό το παραμύθι;
Από μικρό παιδί, κυρία Δούλη, θυμάμαι τον εαυτό μου να κλείνομαι στο δωμάτιό μου και να γράφω, να γράφω με τις ώρες! Λες και κάποιος μου ψιθύριζε συνεχώς στο αυτί όλες αυτές τις ιδέες! Από τη στιγμή λοιπόν που γεννήθηκε ο Βλάσης, όλη η πλοκή του παραμυθιού ολοκληρώθηκε αβίαστα και μαγικά!
Συνήθως τα παραμύθια μαθαίνουν στα παιδιά να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και αφήνουν στο τέλος την αίσθηση ότι το καλό νικά πάντα. Πιστεύετε ότι είναι ικανό ένα παραμύθι να διαμορφώσει έναν καλό ή έναν κακό χαρακτήρα;
Σαφώς και ένα παραμύθι περνάει πλείστα όσα μηνύματα στα παιδιά και διεγείρει τη φαντασία τους. Ως εκ τούτου, ο σκοπός του παραμυθιού δεν είναι να πείσει τα παιδιά ότι οι δράκοι είναι υπαρκτοί, αλλά ότι μπορούν να ηττηθούν. Εικάζω όμως ότι δεν υφίσταται παραμύθι με αρνητικό περιεχόμενο, για να διαμορφώσει κακό χαρακτήρα στον αναγνώστη.
Κατά τη γνώμη σας τι είναι αυτό που σ’ όποιο μέρος της γης και αν ζούμε, όποια γλώσσα και αν μιλάμε, σ’ όποια φυλή και έθνος κι αν ανήκουμε, μας κάνει ευτυχισμένους, όταν το έχουμε; Ποιος είναι τελικά ο πραγματικός θησαυρός της ζωής;
Κατά τη γνώμη μου αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους είναι πολλά, αλλά κανένα τους δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται. Είναι το πολυτιμότερο αγαθό η υγεία, η αγάπη σε οποιαδήποτε μορφή της, η ειρήνη, η οικογενειακή ευτυχία και θαλπωρή και τόσα άλλα! Τέλος, ο πραγματικός θησαυρός της ζωής είναι η μητρότητα. Να ανατρέφεις και να γαλουχείς τους απογόνους σου ορθά, σωματικά και ψυχικά, οι οποίοι θα διαιωνίσουν το είδος σου.
Στο «Ένα παιδί χωρίς συναισθήματα» με τρυφερό λόγο αναφέρεστε στην επίδραση των συναισθημάτων που μπορούν να πλημμυρίσουν την ψυχή ενός παιδιού. Πόσο νόημα και πόση αξία μπορούν να δώσουν τα συναισθήματα στα παιδιά;
Σκεφτείτε πόσο κενή και ανούσια θα ήταν η ζωή μας, κυρία Δούλη, αν έλειπαν από αυτήν τα συναισθήματα. Πόσο μάλλον, όταν αφορά στην τόσο ευαίσθητη και ευάλωτη ψυχή ενός παιδιού! Τα συναισθήματα δίνουν νόημα και αξία στη ζωή μας, στην ίδια την ύπαρξή μας, έτσι ώστε να απολαμβάνουμε και να εκτιμάμε την παραμικρή στιγμή.
Κυρία Μακρή, είστε μητέρα δύο μικρών αγοριών. Πόσο εύκολο είναι για έναν γονέα να «διδάξει» στο παιδί το αληθινό νόημα της ζωής;
Άραγε εμείς οι γονείς γνωρίζουμε ποιο είναι το αληθινό νόημα της ζωής, ούτως ώστε να το μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας; Και μάλιστα, ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να το γνωρίσουν και να το αντιληφθούν; Όπως συμπεραίνετε και εσείς, είναι τρομερά δύσκολο, πλην όμως όχι ακατόρθωτο.
Από την προσωπική σας εμπειρία και τη μέχρι τώρα επαφή σας με τα παιδιά, τί πιστεύετε ότι είναι αυτό που αναζητά ένα παιδί σε μια ιστορία;
Τα παιδιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την περιέργεια και την ανησυχία, και επιζητούν να γνωρίσουν τη ζωή πρόωρα μέσα από το παραμύθι. Αναζητούν δράση, πλοκή και ήττα του κακού, καθώς στο τέλος της κάθε ιστορίας όλα τα παιδιά αναμένουν και επιθυμούν μία ευτυχισμένη κατάληξη. Δεν μπορούν ακόμα να αντιληφθούν την σκληρότητα και την αδικία της ζωής.
Τι σημαίνει «γράφω» για εσάς, κυρία Μακρή; Είναι μια δραστηριότητα προσωπικής εκτόνωσης ή μια δραστηριότητα που έχει άμεσους αποδέκτες;
Είναι επιτακτική ανάγκη να εξωτερικεύσω και να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου μεταφέροντάς τες σε ένα άψυχο χαρτί, δίνοντας έτσι σε αυτό πνοή και στους χαρακτήρες μου σάρκα και οστά!
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Σε αυτό το σημείο, κυρία Δούλη, επιτρέψτε μου να μην σας αποκαλύψω ακόμα τα άμεσα σχέδιά μου, διότι επιθυμώ να σας εκπλήξω ευχάριστα. Ας παραμείνουμε στη μαγεία του παραμυθιού.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Γεννήθηκε και ζει στην όμορφη πόλη της Καλαμπάκας. Έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων. Είναι σύζυγος του Συμβολαιογράφου Νικολάου Δ. Αδάμου, με τον οποίο απέκτησαν δύο αγόρια, τον Παύλο και τον Αλέξανδρο.
Το παραμύθι «Ένα παιδί χωρίς συναισθήματα» αποτελεί το πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τα Μετέωρα». Η Ειρήνη Μακρή-Αδάμου ευελπιστεί ν’ αγγίξει τις καρδιές μας, για να της δώσουμε έτσι τη δύναμη να συνεχίσει.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Μετέωρα” στις 16 Δεκεμβρίου 2016.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!