Μπορεί με την πένα της να δώσει μια σύγχρονη πνοή και ένα ελκυστικότερο ρυθμό, αποβάλλοντας τη σκόνη και τα κατάλοιπα του χρόνου. Δουλεύει με αγάπη και την παραμικρή λεπτομέρεια στη γραφή.
Είναι ένας άνθρωπος αξιοθαύμαστος, με βαθιά καλλιέργεια, γνώση και ευαισθησία. Το μυαλό της κατακλύζεται από εικόνες. Η Μαίρη Κόντζογλου είναι συγγραφέας με κληροδοτημένο ήθος και διαίσθηση, λογοτεχνικά εύστοχη, πάντα με πλήρη κατανόηση του κειμένου. Με συγγραφικό προορισμό, επιμονή, διορατικότητα. Η συγγραφή είναι για εκείνη συντροφιά, παρηγοριά, ανάγκη.
Είναι ρομαντική, ευαίσθητη, φύση συναισθηματική και αυθεντικά λυρική, άνθρωπος της ελεύθερης φαντασίας και της ονειροπόλησης.
Ανιχνεύει, οδοιπορεί και πορεύεται με άξονα τα όνειρά της. Ο δρόμος ανοίγεται μπροστά της.
Εν τούτοις δεν τον σκέπτεται γιατί βάζει όλη της δύναμη στο επόμενο βήμα, στην επόμενη ανάσα, στο επόμενο σχέδιο. Και τότε είναι που ανοίγουν διάπλατα στη ζωή της τα δυο γερά θυρόφυλλα της χαράς και την υποδέχονται.
Η ΣΥΝΕΝΤΥΕΞΗ
Μπαίνετε συγγραφικά στο είναι ενός ήρωα, κυρία Κόντζογλου;
Το προσπαθώ. Και μάλιστα, φοβούμενη μήπως τον αδικήσω και δεν εξηγήσω όλους τους λόγους, για τους οποίους είναι έτσι (για παράδειγμα άδικος ή εγωιστής), φροντίζω να εμβαθύνω όσο μπορώ στην ψυχή, στους λογισμούς αλλά και στο παρελθόν του. Κυρίως στα παιδικά χρόνια, που όλους μας έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα.
Αν όμως αυτή η διείσδυση και απόδοση είναι επιτυχής, όσο ικανοποιημένη κι αν είμαι εγώ από τον τρόπο που το συνέθεσα –αν δεν ήμουν δεν θα έφτανε στα μάτια του αναγνώστη, θα το κατέστρεφα μόνη μου–, αποδεικνύεται από το αν και το πώς το εκλαμβάνει ο μέσος αναγνώστης. Του συγκεκριμένου βιβλίου βέβαια, διότι δεν έχουν όλα τα βιβλία τους ίδιους αναγνώστες.
Τι μπορεί να προσφέρει η Λογοτεχνία ειδικά σήμερα;
Δεν θα πω το αυτονόητο «να μας κάνει να ξεχάσουμε και να ταξιδέψουμε», που φυσικά και είναι αληθινό.
Όμως η λογοτεχνία από πάντα, αιώνες τώρα, κατά συνέπεια και σήμερα, ειδικά σήμερα, που πρέπει να θυμόμαστε και όχι να ξεχνάμε…, η λογοτεχνία αγγίζοντας και αναλύοντας κοινωνικά και ατομικά θέματα, διέχεε γνώση, περνούσε μηνύματα και επέφερε στον αναγνώστη την «κάθαρση», δηλαδή τον έκανε να βγαίνει, μέσα από την ανάγνωση ενός λογοτεχνικού έργου, καλύτερος άνθρωπος. Αυτό λοιπόν πιστεύω πως είναι επιτακτική ανάγκη να προσφέρει η λογοτεχνία, ειδικά σήμερα.
Η προσωπικότητα του συγγραφέα πρέπει κατά τη γνώμη σας να είναι ανθρώπινα παρούσα στο βιβλίο;
Δεν θα πω αν πρέπει να είναι ή όχι. Μόνο θα πω ότι είναι αδύνατον η προσωπικότητα του συγγραφέα να μην «αντανακλά» μέσα στο έργο του, εφ’ όσον τις δικές του σκέψεις και τα δικά του συναισθηματικά «διαθέσιμα», δανείζει στους ήρωές του.
Η κρίση, στη δίνη της οποίας βρισκόμαστε, έχει πολλές προεκτάσεις. Αυτό σας δίνει ερεθίσματα;
Ναι, κυρία Δούλη. Ο άνθρωπος που ζει, δρα και δημιουργεί στο «σήμερα», είναι αδύνατον να αγνοήσει την υπάρχουσα πνευματική και οικονομική κρίση και την κρίση όλων των συστημάτων που βασανίζει όλους μας, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Το βιβλίο «Χίλιες ζωές απόψε» το έγραψα διότι θεωρούσα υποχρέωσή μου να μιλήσω για τη σημερινή κατάσταση. Και επειδή εγώ δεν είμαι πολιτικό πρόσωπο, έκανα ό,τι ξέρω να κάνω, δηλαδή έγραψα ένα μυθιστόρημα, το οποίο το τοποθέτησα στο σήμερα –πιο σήμερα, δεν γίνεται!– και μίλησα για τα αποτελέσματα της κρίσης (ή τα αίτιά της…) πάνω στους ανθρώπους.
Στην ιστορία τού εν λόγω βιβλίου κυριαρχεί η απουσία, η μυστικότητα και ο έρωτας. Πιστεύετε ότι ο έρωτας μπορεί να καλύψει τον πόνο κάθε απουσίας;
Στο «Χίλιες ζωές απόψε» η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα, όχι ατμόσφαιρα μυστηρίου όμως. Όποιος εισέρχεται στον τόπο που εξελίσσεται η ιστορία είναι σα να λαμβάνει μέρος σε μια τελετή μύησης, σα να κοινωνεί των άχραντων μυστηρίων της λογοτεχνίας, όπως η αλήθεια, η ζωή, ο έρωτας, η ειλικρίνεια, οι σχέσεις, η προδοσία, η αγάπη, ο πόνος κλπ.
Ο έρωτας είναι ένα πανίσχυρο, ένα μεγαλειώδες συναίσθημα. Δεν είναι όμως ανίκητος. Θα μπορούσα να το αναλύσω, αλλά θα μας έπαιρνε ώρα.
Ο έρωτας αναζωογονεί τον άνθρωπο, εσάς σας βοηθάει στο να γράψετε ένα μυθιστόρημα;
Απόλυτα! Αν δεν ερωτευθώ το θέμα μου, δεν πρόκειται να το αναπτύξω ποτέ, για να το κάνω βιβλίο. Επίσης, ερωτεύομαι παράφορα τους ήρωές μου, άσχετα με το αν είναι γυναίκες ή άνδρες. Ο Λεωνίδας, ας πούμε, του «Χίλιες ζωές απόψε», κατά το στάδιο της συγγραφής υπήρξε ένας μεγάλος έρωτας…
Σε ποια φάση της ζωής σας συνειδητοποιήσατε ότι σας αρέσει η συγγραφή βιβλίων;
Στη φάση που είχα κάνει ένα μεγάλο και πετυχημένο επαγγελματικό κύκλο και είχα καταλήξει ότι όλα αυτά ήταν σχετικά ανούσια και δεν γέμιζαν πια την καρδιά μου. Επίσης, τα παιδιά μου είχαν μεγαλώσει, άρα είχα χρόνο να ψάξω τις αναμνήσεις μου, να ανασύρω συναισθήματα, σκέψεις, γνώσεις, αρώματα και να βάλω σαν προτεραιότητα στη ζωή μου, εμένα την ίδια. Τέλος, είχα μια καλή «προίκα» από την, επί τριανταπέντε χρόνια, ενασχόλησή μου με τη λογοτεχνία ως αναγνώστρια.
Ποια είναι τα συναισθήματα που νιώθετε όταν ένα βιβλίο σας αγκαλιάζετε από τους αναγνώστες;
Πληρότητα, κυρία Δούλη. Εξ αυτής και ηρεμία.
Δέχεστε την αρνητική κριτική, κυρία Κόντζογλου;
Από τη στιγμή που εκτίθεσαι δημοσιεύοντας ένα έργο, είναι σίγουρο πως θα υπάρξει και αρνητική κριτική.
Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα αν τη δέχομαι ή όχι. Μια αρνητική κριτική είναι εκεί και υπάρχει, όπως και μια θετική.
Θα γράφατε ποτέ τη δική σας ζωή σαν μυθιστόρημα; Αν ναι, θα γράφατε την πραγματική κατάληξη των γεγονότων ή θα δίνατε τη ροή που θα θέλατε εσείς να είχαν τα γεγονότα της ζωής σας τελικά;
Δεν τό’ χω σκεφθεί, δεν βρίσκω πως η ζωή μου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για να γίνει βιβλίο. Αν υποθέσουμε όμως πως θα μου είχαν τελειώσει τα θέματα και η έμπνευση, και έπρεπε για οποιονδήποτε λόγο να γράψω τη ζωή μου, είμαι σχεδόν βέβαιη πως θα έδινα άλλη τροπή στα γεγονότα. Για να έχω τη χαρά να ζήσω και κάτι άλλο. Διότι οτιδήποτε γράφω το ζω, λες και είναι πραγματικότητα και με όλες μου τις αισθήσεις.
Θα γράφατε ένα βιβλίο με μια ιστορία που θα σας έλεγε ένας/μια αναγνώστης/αναγνώστρια;
Ίσως… Αν θα μπορούσε να με εμπνεύσει. Και αν ήμουν σίγουρη ότι θα μου άφηναν την ελευθερία να την τροποποιήσω και να τη φέρω στα νερά μου. Διότι όταν γράφω δεν θέλω ουδεμία δέσμευση.
«Χίλιες ζωές απόψε». Εσείς με ποιο βιβλίο ξενυχτήσατε πολύ;
Με χίλια! Είναι πολλά τα βιβλία που λάτρεψα και συνέχεια ανακαλύπτω, σαν αναγνώστρια, υπέροχα βιβλία. Αν μου ζητάτε μόνο ένα, θα κάνω μια πονηριά και θα πω την τριλογία «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα, τότε, στο τέλος τής εφηβείας μου. Από τότε και μετά υπήρξαν –και είμαι σίγουρη πως θα υπάρξουν και στο μέλλον– εκατοντάδες άλλα. Πρόσφατα με ξενύχτισε ένα γαλλικό βιβλίο, «Η κομψότητα του σκαντζόχοιρου» της Μ. Μπαρμπερί, που θεωρώ πως είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.
Πώς θα περιγράφατε την ανάγκη σας να γράψετε ένα καινούργιο βιβλίο; Σαν δίψα που δεν σβήνει ή σαν φωτιά που σιγοκαίει την ψυχή σας;
Σαν ένα λαμπερό αστέρι σε καλοκαιρινό ουρανό που, αναβοσβήνοντας, μου δίνει σύνθημα: «Ξεκίνα! Ξεκίνα! Σε βλέπω…»
Προτιμάτε να γράφετε βιβλία με εντονότερο το κοινωνικό ή το ρομαντικό στοιχείο;
Μου αρέσει να διαβάζω και να γράφω βιβλία με κοινωνικούς υπαινιγμούς, όχι απαραίτητα έντονους. Ο ρομαντισμός, αφού είναι και στοιχείο τού χαρακτήρα μου, θεωρώ πως διαποτίζει τα έργα μου, αλλά… πως να το πω; Να, όπως το ελαφρύ, πετυχημένο σιρόπιασμα ενός γλυκού.
Οπωσδήποτε όμως το στοιχείο που χαρακτηρίζει τα βιβλία μου δεν θα έλεγα πως είναι ο ρομαντισμός.
Τι σηματοδοτεί την επιτυχία για εσάς;
Αποκλειστικά η αγάπη του κόσμου για το έργο μου.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Το Μέλι το Θαλασσινό, Περπάτα με τον Άγγελό σου, και η τριλογία ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (Στους Ήλιους του Έρωτα, Στα Φεγγάρια της Αλήθειας, Στη Γη της Αγάπης).
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Μετέωρα” στις 26 Απριλίου 2013.
{loadposition mypos1}
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!