Υπάρχουν στο λογοτεχνικό στερέωμα συγγραφείς γενναιόδωροι, που σε κατακτούν από την πρώτη αράδα, και τελειώνοντας το βιβλίο τους σε αφήνουν με τη χαρά του ταξιδιώτη που φτάνει στον αγαπημένο του προορισμό.
Ο Ανδρέας Κονάνος –αν και Θεολόγος– έχει τη στόφα συγγραφέα, κι όταν αρχίζεις να διαβάζεις τα βιβλία του, όλα τα άλλα ησυχάζουν στο μυαλό σου.
Διαθέτει το χάρισμα μιας ξεχωριστής προσωπικότητας στη γραφή, αλλά εκείνο που τον αναδεικνύει στην τέχνη του είναι η ευγένεια του χαρακτήρα του και η εργατικότητά του.
Είναι ένας άνθρωπος με πολλή ελευθερία μέσα του, ο οποίος, όταν δουλεύει, σκαλίζει βαθιά μέσα στις μνήμες, τις εμπειρίες και τη ζωή, και βρίσκει πάντα τον τρόπο να πείθει και να γοητεύει τον αναγνώστη.
«Αρνούμαστε να έρθουμε σε επαφή με την αλήθεια μας, να αντικρίσουμε με ειλικρίνεια τα τραύματα και τις πληγές μας», λέει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, και ο ίδιος αναμφίβολα με οτιδήποτε καταπιάνεται επιδιώκει να μαθαίνει κάτι καινούργιο, κάτι για τον ίδιο, κάτι για τη ζωή, κάτι για την ιστορία…
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Το καινούριο σας βιβλίο έχει τίτλο «Βάλσαμο- Λίγη ακούφιση στον πόνο σου» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Πρόκειται για ένα αξιόλογο έργο που μέσα από συμβουλές, φράσεις, ασκήσεις και στρατηγικές μάς βοηθά να ανακαλύψουμε το πραγματικό νόημα της ζωής, να ζήσουμε όμορφα. Το βιβλίο απευθύνεται σε όλο το αναγνωστικό κοινό ή σ’ αυτό που έχει κάνει ήδη ένα βήμα προς την αυτοεκτίμηση και την αυτοβελτίωση, κύριε Κονάνο;
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όποιον έχει μέσα του τη φλόγα της ζωής και της εξέλιξης. Σε όποιον θέλει να προοδεύει και να χαίρεται, να βγει απ’ τη ρουτίνα και τη μιζέρια της πλήξης του. Είναι για ανθρώπους αφυπνισμένους, ή έστω υποψιασμένους ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη ζωή τους. Είναι γι’ αυτούς που νιώθουν ότι οι αλλαγές ξεκινούν από μέσα μας και όχι από έξω. Αν αλλάξω εγώ, αλλάζει ο κόσμος όλος.
Υπήρξαν δυσκολίες, όταν γράφατε το συγκεκριμένο βιβλίο;
Η μόνη δυσκολία στη ζωή είναι να είσαι αληθινός. Αυτή είναι η πρώτη και βασική δυσκολία και αντίσταση της ψυχής μας. Αρνούμαστε να έρθουμε σε επαφή με την αλήθεια μας, να παραδεχτούμε τα συναισθήματά μας, να δούμε κατάματα τις επιθυμίες, να αντικρίσουμε με ειλικρίνεια τα τραύματα και τις πληγές μας. Όταν αυτό το πετύχεις, όλα τα άλλα είναι πανεύκολα. Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από την καρδιά μου. Γι’ αυτό, και γράφτηκε εύκολα. Διότι η καρδιά δεν λέει ψέματα, δεν σε προδίδει, δεν κάνει κύκλους. Ό, τι βγαίνει απ’ την καρδιά είναι ξεκούραστο, αγγίζει εύκολα και τις άλλες καρδιές, ανακουφίζει και χαλαρώνει.
Ένα από τα όνειρά σας είναι να βοηθήσετε ανθρώπους σε όλον τον κόσμο να βρουν τον σκοπό τους. Εσάς ποιος σας έχει βοηθήσει, για να βρείτε το δικό σας σκοπό;
Όνειρό μου είναι να ζω όσο πιο αυθεντικά κι αληθινά μπορώ. Δεν λέω πως είναι εύκολο, ούτε ότι το πετυχαίνω πάντα. Μα, ξέρω ότι αυτό με γεμίζει πληρότητα και χαρά. Πώς γίνεται αυτό; Όταν έρχομαι σε επαφή με το κέντρο και τον πυρήνα μου. Ο πιο μεγάλος βοηθός σ’ αυτή την επιστροφή στο κέντρο μας είναι συνήθως μια μεγάλη χαρά, ένας μεγάλος πόνος, ή το φλερτ όλων αυτών των καταστάσεων, ένα κοκτέιλ από σκαμπανεβάσματα της ζωής. Όταν πιάνεις πάτο και δεν πάει παρακάτω, όταν κλαις από ευτυχία σε μια μεγάλη σου επιτυχία, όταν ουρλιάζεις από ενθουσιασμό, όταν νιώθεις μέσα σου κάτι πολύ μεγαλύτερό σου που σε τεντώνει και σε φτάνει στα όριά σου, και ακόμη παραπέρα. Αυτοί είναι οι δικοί μου «βοηθοί» στην ανακάλυψη του δικού μου σκοπού.
Υπάρχουν άνθρωποι που σας άλλαξαν τον τρόπο να βλέπετε τα πράγματα, άνθρωποι που σας άλλαξαν τη ζωή;
Ναι, σίγουρα. Άνθρωποι – σταθμοί στη ζωή μου. Απλοί και καθημερινοί τις περισσότερες φορές. Με χρέη, ασθένειες, χωρισμούς, μοναξιά και κατάθλιψη. Όλοι αυτοί με βοήθησαν και με βοηθούν πολύ. Όσοι με εμπιστεύτηκαν στον πόνο και την αδυναμία τους και όσοι ήπιαν μαζί μου γιορτάζοντας την επιτυχία τους. Άνθρωποι του πνεύματος, καλλιεργημένοι, αφυπνισμένοι, άγιοι της διπλανής πόρτας, αλλά και των βουνών και των σπηλαίων. Όλοι έβαλαν και συνεχίζουν να βάζουν μια σφραγίδα μέσα μου και είμαι ευγνώμων για όλους αυτούς.
Τι εκτιμάτε σε έναν άνθρωπο;
Την ειλικρίνεια. Το φως που βγάζει, το φανερό και το κρυμμένο μεγαλείο του. Τη συνέπεια στα ραντεβού μας. Την αρχοντιά στα συναισθήματα. Τη γενναιοδωρία. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν ντρέπονται να δείξουν ευάλωτοι, που κλαίνε μπροστά μου, που αφήνουν την πληγή τους να φανεί, που δεν το παίζουν δήθεν και σπουδαίοι, μα είναι απλοί και καταδεκτικοί. Που πίνουν χωρίς να χάνουν τον έλεγχο, που δεν ξεχνούν τα γενέθλια όσων αγαπούν, που ανοίγουν την πόρτα στη γυναίκα τους, όχι από καθήκον, μα από έρωτα. Ναι, αυτοί οι άνθρωποι μου αρέσουν πιο πολύ: οι ερωτευμένοι.
Είναι αλήθεια ότι σήμερα ζούμε σε μια προσωπική απομόνωση, κλεισμένοι στον μικρόκοσμό μας, κι αυτό εσείς το ανακαλύπτετε καθημερινά μέσα από την επαφή σας με τους ανθρώπους. Γιατί σήμερα έχουν «μικρύνει» τόσο οι ψυχές που δεν είναι ικανές να ακούσουν τα λόγια των δικών μας ανθρώπων;
Οι άνθρωποι σήμερα νιώθουν αρκετά προδομένοι και ανασφαλείς. Φοβούνται, γι’ αυτό και δεν έχουν σιγουριά. Δεν ξέρουν αν το χαμόγελό σου είναι αληθινό ή αν από πίσω σου κρατάς μαχαίρι. Αγάπησαν, προδόθηκαν, κάηκαν και τσουρουφλίστηκαν. Και τώρα είναι καχύποπτοι, για να είναι πιο σίγουροι ότι δεν θα περάσουν ξανά τα ίδια. Οι φωνές κρύβουν φόβο. Οι απειλές φανερώνουν ανασφάλεια. Ο θόρυβος δείχνει δίψα για αληθινή επαφή. Οι άνθρωποι μέσα τους είναι καλοί. Όταν γίνεις δίπλα τους ήλιος, θα ξεκουμπώσουν το παλτό της άμυνάς τους και θα σου δείξουν την υπέροχη ανθρωπιά τους.
Το «Βάλσαμο» βοηθά τον αναγνώστη να ακονίσει τη σκέψη του και να έρθει αντιμέτωπος με τα «τείχη» του, πίσω από τα οποία οχυρώθηκε, για να αμυνθεί από υπαρκτούς και ανύπαρκτους εχθρούς. Πιο πολύ όμως νιώθω ότι θέλετε να αφυπνίσετε τους ανθρώπους. Ισχύει, κύριε Κονάνο;
Θέλω να μην πιέζω. Αυτό κυρίως. Δεν μου ζήτησε κανείς τίποτε. Κανείς δεν με έστειλε να σώσω κανέναν ή να παραστήσω το σωτήρα κανενός. Κάθε άνθρωπος θέλει τον χρόνο του. Θέλω να σέβομαι τις ανάγκες και επιθυμίες του συνομιλητή μου, να ακούω αυτά που δεν λέγονται εύκολα, να πηγαίνω πίσω από βιτρίνες και από φίλτρα, να αγγίζω μέσα σου πράγματα αρχαία, βιώματα πρωτόγονα, πρωτόγνωρα και υπέροχα. Όλα είναι ανθρώπινα και χρήσιμα στο ταξίδι της αυτογνωσίας μας. Τίποτε δεν είναι για φτύσιμο, αφού όλα βοήθησαν να φτάσεις εδώ που είσαι σήμερα. Θέλω να τιμώ το κάθε σκαλοπάτι της ζωής σου, τον κάθε σταθμό της διαδρομής σου. Όλα αυτά σίγουρα φέρνουν μια αφύπνιση. Μα, όλα αυτά γίνονται αυθόρμητα, και όχι στημμένα. Η αφύπνιση…προκύπτει. Χαρίζεται στους ειλικρινείς και φιλότιμους, σε όσους διψούν για κάτι ωραίο στη ζωή τους. Είναι ιερή η στιγμή που σπάει το τσόφλι και πετάγεται από μέσα το πουλάκι. Μια νέα ζωή, μια άνθιση μέσα σου. Ο προορισμός μας.
Πιστεύετε ότι οι επιλογές είναι αυτές που μετρούν σε μια πορεία ζωής και ότι, αν λειτουργεί κάποιος μόνο με όνειρα, καθυστερεί την εξέλιξή του;
Είμαστε πλάσματα υπέροχα. Η πορεία του καθενός μας μοναδική, απρόβλεπτη και ιερή. Μπορούμε να μιλήσουμε, να εκφραστούμε, να μοιραστούμε συναισθήματα, να γράψουμε τραγούδια, να πούμε παραμύθια, να ζωγραφίσουμε, να ονειρευτούμε. Η ζωή δεν μπαίνει σε κουτάκια, όλα γύρω μας είναι ρευστά. Θα το έχεις βιώσει κάποιες φορές: Επιλέγεις την πιο έξυπνη κίνηση, κι όλα τελικά σου πάνε στραβά. Ίσως όμως και να πάνε τέλεια! Άλλοτε ονειρεύεσαι, και μένεις στάσιμος. Κι άλλοτε, τα όνειρα σε εκτοξεύουν, χωρίς να ξέρεις το πώς και το γιατί. Μυστήριο η ζωή του καθενός. Πάντα ζητώ θεία καθοδήγηση, να σκέφτομαι σωστά, να έχω δύναμη και ανεβασμένη ενέργεια, να δρω με ισορροπία, να αναπνέω με αρμονία, να δημιουργώ με αγάπη, να ονειρεύομαι ξύπνιος, να απολαμβάνω το παρόν, να αρπάζω την κάθε ευκαιρία. Η άγνοιά μου απέραντη, μα και η χαρά μεγάλη. Και μέσα μου βαθιά, μια ησυχία, όχι τόσο ως απουσία θορύβου, μα ως πληρότητα, κι ένα «όλα καλά» μέσα στο χάος.
Αφουγκραζόσαστε τους ανθρώπους γύρω σας; Πιστεύετε ότι οι αναγνώστες μπορούν να διδάξουν τους συγγραφείς;
Τα περισσότερα βιβλία μου, ανήκουν στους ανθρώπους που μου εμπιστεύτηκαν τα διάφορα θέματά τους. Όλοι αυτοί είναι ο πλούτος μου και τους χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη. Όσα γράφω είναι αυτά που ζει, μα και όσα δεν ζει ο κόσμος. Τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες, τους καημούς και τα όνειρα, τις αποτυχίες, τον πόνο και το δάκρυ. Όλα αυτά, τα μαζεύω, τα ενώνω με τα δικά μου θέματα, τα μαγειρεύω, αλλάζω ονόματα, χρονολογίες και μέρη, και τα κάνω λόγο. Τα φιλτράρω μέσα απ’ την καρδιά μου, τα βάζω σε μια τάξη και γίνονται βιβλίο. Ο αληθινός συγγραφέας των βιβλίων μου, το ξέρω, δεν είμαι εγώ. Γι’ αυτό, και όσοι τα διαβάζουν, μου λένε συνήθως: «Ανδρέα, είναι σα να μιλάς σε μένα». Ναι, διότι πρώτα εσύ μίλησες σ εμένα!
Τι μπορεί να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε τη ματαιότητα του κυνηγιού ανούσιων πραγμάτων, χωρίς να χάνεται ουσιαστικός χρόνος;
Ίσως σε αφυπνίσει το ίδιο το κενό που νιώθεις μερικές φορές. Αυτός ο πνιγμός σ’ ένα σπίτι που τα έχει όλα. Αυτή η απόσταση μεταξύ της βαθιάς σου δίψας για πληρότητα και της ψυχικής σου πραγματικότητας. Οι εφιάλτες σου κάποια βράδια. Οι κρίσεις πανικού και τα χάπια δίπλα στο κομοδίνο. Οι ουσίες, το ποτό και οι καταχρήσεις. Όλα αυτά φωνάζουν και λένε «κατά βάθος πονάω και κλαίω». Μην αφήσεις αυτά που κάνεις, τα μικρά και τα ασήμαντα. Διότι, στην τελική, στον κόσμο αυτό, όλα είναι πεπερασμένα, φθαρτά κι «ανούσια». Πασπάλισέ τα όμως και λιγάκι με πράγματα «υπερούσια», κι όλα κομπλέ, συνεχίζεις κανονικά! Βάλε στον καφέ που πίνεις πιο πολλή αγάπη, κι αυτομάτως τον έκανες θεϊκό! Βγάλε στην απλή σου βόλτα περισσότερο συναίσθημα, ειλικρίνεια, μοίρασμα, νοιάξιμο κι ευγνωμοσύνη, και θα δεις ότι η ψυχή σου θα γεμίσει μια παράξενη πληρότητα, χορτασμό και αγαλλίαση, δηλαδή κάτι σαν θεραπεία και …ίαση! Όλα είναι ανούσια, μα μπορούν να γίνουν υπερούσια.
Μετά από μια δύσκολη και πιεστική μέρα καταλήγετε στο σπίτι σας και απομονώνεστε στις σκέψεις σας; Με ποιο τρόπο αποσυμπιέζεστε;
Αδειάζοντας τον νου μου. Διότι, δεν είμαι ο νους μου. Ο νους ζει με προβλήματα και θέλει διαρκώς να σκέφτεται. Η καρδιά όμως, ο πυρήνας μας, νιώθει καλά, έχει πληρότητα και γαλήνη. Εκεί προσπαθώ να μπαίνω σ’ αυτή την ηρεμία. Με ένα ωραίο φαγητό που θα φάω, νιώθοντας την κάθε μου μπουκιά, μια ταινία που θα πλατύνει την καρδιά μου, λίγη μουσική που θα με ταξιδέψει, μια καλή παρέα που θα μοιραστούμε ειλικρίνεια και συναισθήματα. Προσπαθώ να θυμάμαι αλήθειες που με ζωογονούν, να αναπνέω ήρεμα, να προσεύχομαι, να ζω στο τώρα και να συντονίζομαι με τη χαρά που βρίσκεται ήδη στον πυρήνα μου. Κι όταν ξαπλώνω, με παίρνει ο ύπνος, ενώ απαριθμώ νοερά τα πολλά δώρα στη ζωή μου και στην κάθε μου μέρα.
Συναντάτε ευτυχισμένους ανθρώπους σήμερα, κύριε Κονάνο;
Ναι, εσένα! Γιατί; Δεν είσαι; Είσαι! Γιατί να μην είσαι κι εσύ; Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος μέσα σου, παρόλα τα προβλήματα που έχεις γύρω σου! Όσους ευτυχισμένους έχω συναντήσει, μου είπαν ότι τα μυστικά τους είναι απλά πράματα: δεν γκρινιάζουν διαρκώς, σκέφτονται αισιόδοξα, ελπίζουν, εμπιστεύονται, πιστεύουν στην αγάπη, στο φως και στην προσφορά, εκτιμούν όσα έχουν, τρέφονται σωστά, κινούνται, συγχωρούν, έχουν δυο-τρεις καλούς φίλους, κάνουν έρωτα –αν μπορούν!–, δεν μένουν στις θεωρίες, μα προσπαθούν να κάνουν κάθε μέρα τη ζωή τους πιο όμορφη και να ανάβουν το μικρό φωτάκι της καρδιάς τους, να φωτίζεται η γη. Η πιο ωραία αποστολή μας σ’ αυτό τον κόσμο είναι να ζήσουμε χαρούμενα και δημιουργικά. Με ήρεμη δράση και ψυχοσωματική αρμονία. Όλα αυτά, τα βιώνουν πολλοί απλοί άνθρωποι γύρω μας! Γιατί όχι κι εσύ; Μια απόφαση είναι!
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
