Για εκείνον ο χρόνος φεύγει με μεγάλη ταχύτητα και παρασύρει μαζί του και την αίσθηση της ευτυχίας. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του είναι να συνεχίσουν να τον αγαπούν όσοι αγαπά.
Είναι από τη φύση του ένας στοχαστικός άνθρωπος σαν να έχει ζήσει πολλά χρόνια σε τούτη τη γη.
Πιστεύει ότι η ενασχόληση με τη γραφή δίνει την ευκαιρία συμμετοχής σε πολλά και ενδιαφέροντα είδη τέχνης και επίσης ότι είναι ένας τρόπος να μοιράζεσαι τις ιστορίες που γεννιούνται μέσα σου.
Θεωρεί πως η επιτυχία ενός βιβλίου είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων. Πέρα από την απόλαυση της ανάγνωσης, είναι το αόρατο καταστάλαγμα, η αίσθηση που αφήνει στον αναγνώστη.
Ο Νίκος Φαρούπος ανήκει σ’ εκείνη τη χούφτα των συγγραφέων που θεωρούν πως η λογοτεχνία είναι αγάπη. Αποδίδει στους ήρωές του τον σεβασμό και την τιμή που τους πρέπει. Τους αποδίδει το ήμερο, βαθύ ενδιαφέρον που αποδίδουμε στον εαυτό μας, στις καλύτερες στιγμές μας ως ανθρώπινα όντα.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Το τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο «Έγκλημα στην Αντίπαρο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος». Πόσο σημαντικός είναι ο χώρος και ο τόπος για την επιτυχία της ιστορίας ενός βιβλίου, κύριε Φαρούπο;
Η επιτυχία ενός βιβλίου είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων. Στο «Έγκλημα στην Αντίπαρο» ο χώρος και ο τόπος παίζουν ένα σημαντικό ρόλο, αφού συμβάλλουν αποφασιστικά στο «χτίσιμο» του κεντρικού ήρωα και των περιφερειακών χαρακτήρων. Η επιτυχία ενός βιβλίου, πέρα από την απόλαυση της ανάγνωσης, είναι το αόρατο καταστάλαγμα, η αίσθηση που αφήνει στον αναγνώστη. Οι σελίδες που τσακίζει, οι προτάσεις, οι παράγραφοι που ξαναδιαβάζει.
Ο αστυνομικός Αντρέας Ρούσσος, ο πρωταγωνιστής στο βιβλίο σας είναι ένας αυθεντικός τύπος που αναζητά όχι το έννομο αλλά το ηθικό δίκαιο. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στο αναγνωστικό σας κοινό;
Ο χαρακτήρας του Αντρέα Ρούσσου δεν έχει πολλά κοινά με τον κλασικό λαϊκό μπάτσο. Δεν είναι ένας τυπολάτρης αστυνομικός. Είναι νομικός με μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία, έχει παίξει θέατρο ως φοιτητής, γνωρίζει ιστορία και ψυχολογία. Έχει αναπτύξει ένα δικό του τρόπο επίλυσης των εγκληματικών υποθέσεων. Θέλει να προστατεύει τους αδύναμους από την «τυφλή» δικαιοσύνη και το αμείλικτο «κουφό» κράτος. Αλλά και πιστεύει ακράδαντα στη ρήση του Τζον Λοκ: «Εκεί που τελειώνει ο νόμος αρχίζει η τυραννία».
Ο αστυνομικός Ρούσσος έκανε διεξοδικές έρευνες και κομμάτι – κομμάτι συμπλήρωσε το παζλ της υπόθεσης. Ο ρόλος του αστυνομικού αποδεικνύεται σημαντικός για την εξέλιξη της υπόθεσης. Θεωρείτε πως η πίστη στην απονομή της δικαιοσύνης οπλίζει με υπομονή και πίστη τους ανθρώπους μέχρι τις ημέρες μας;
Απολύτως, κυρία Δούλη. Αλλιώς πλημμυρίζουν με απογοήτευση, οργή και απόγνωση. Εάν ο πολίτης χάσει την εμπιστοσύνη του στη δικαιοσύνη ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται και η χώρα αρχίζει να καταρρέει. Το ζούμε αυτή την εποχή.
Τι είδους έρευνα και πόσος χρόνος επεξεργασίας χρειάστηκε για να γράψετε το «Έγκλημα στην Αντίπαρο»;
Ο Ρούσσος έχει αρκετά δικά μου στοιχεία, αν και τον έχω εμπνευστεί από έναν μορφωμένο 35χρονο ροκά υπαστυνόμο και τις συζητήσεις μας. Χρειάστηκα ένα χρόνο για να συγκεντρώσω το απαραίτητο υλικό και δύο να τελειώσω το μυθιστόρημα. Μόνο αν έχω τη μαγιά 50-70 σελίδων στρώνομαι να γράψω. Αλλιώς δεν αγχώνομαι, μου αρέσει πολύ να διαβάζω βιβλία άλλων.
Η συγγραφή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος είναι πιο δύσκολη από άλλα είδη λογοτεχνίας;
Ούτε πιο εύκολη ούτε πιο δύσκολη. Το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ιδιαίτερο είδος. Πρέπει να το αγαπάς, να μελετήσεις τους «χρυσούς» κανόνες του ώστε να τους παραβιάζεις όμορφα και γλυκά στο δικό σου βιβλίο χωρίς αυτό να αποβεί «εγκληματικό» για τον αναγνώστη.
Στο Εξωτερικό η αστυνομική λογοτεχνία είναι πολύ δημοφιλής και σημειώνει μεγάλες πωλήσεις. Πώς πάει το αστυνομικό μυθιστόρημα στην Ελλάδα, κύριε Φαρούπο;
Δεν γνωρίζω τι πωλήσεις σημειώνει στην Ελλάδα. Υπάρχει πάντως ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον και αρκετοί συγγραφείς καταπιάνονται με αυτό. Ήταν παρεξηγημένο για χρόνια και στιγματισμένο σαν «παραλογοτεχνία». Ευτυχώς αυτά τα στεγανά δεν ισχύουν πια.
Έχετε πει παλιότερα ότι «Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αλλάξει οτιδήποτε, ακόμα κι όταν η αλλαγή είναι προς όφελός του». Θέλετε να μας το αναλύσετε;
Ο άνθρωπος δυσκολεύεται να αλλάξει, κυρία Δούλη. Προτιμάει να αλλάζει τους άλλους γύρω του. Έρευνες έδειξαν ότι αν αλλάζουμε καθημερινά το δρομολόγιο για να πάμε στη δουλειά χάνουμε βάρος από το υποσυνείδητο άγχος, από την αδιόρατη ανησυχία που μας προκαλεί αυτή η ασήμαντη αλλαγή. Δυσκολευόμαστε να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας, να ερωτευτούμε, να συγκατοικήσουμε, να τεκνοποιήσουμε, να αλλάξουμε δουλειά, να γνωρίσουμε νέους φίλους. Πάντοτε όμως αλλάζουμε. Αλλά γίνεται αργά, δύσκολα και συχνά με ψυχικό κόστος.
Έχετε ασχοληθεί με πολλά πράγματα στη ζωή σας μεταξύ άλλων και με το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Η ενασχόληση με τη γραφή τι αντιπροσωπεύει για εσάς;
Είναι ένας τρόπος να μοιράζεσαι τις ιστορίες που γεννιούνται μέσα σου. Στο διήγημα ή το μυθιστόρημα δημιουργείς ιδέες, ανθρώπινους χαρακτήρες και καταστάσεις, αναμένοντας στη συνέχεια τη συμμετοχή-αναδημιουργία του αναγνώστη. Στο σενάριο δημιουργείς τη «μαγιά» που μετατρέπεται σε κινηματογραφική ταινία από μια ομάδα δημιουργικών ανθρώπων. Η ενασχόληση με τη γραφή σου δίνει την ευκαιρία συμμετοχής σε πολλά και ενδιαφέροντα είδη τέχνης.
Γιατί κατά τη γνώμη σας κανένας άνθρωπος δεν αισθάνεται ευτυχισμένος στο παρόν; Ποιο είναι για εσάς εκείνο το στοιχείο που η απόκτησή του μας φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία;
Ο χρόνος φεύγει με ταχύτητα και παρασύρει μαζί του και την αίσθηση της ευτυχίας. Το παρόν διαρκεί ελάχιστα, στιγμές, ενώ το παρελθόν είναι πάντα εκεί και εμπλουτίζεται με εμπειρίες και αναμνήσεις. Πριν προλάβουμε να βιώσουμε ένα γεγονός αυτό μετατρέπεται σε ανάμνηση. Ιδιαίτερα όταν είσαι νέος και ονειροπόλος και η μνήμη σου δεν προλαβαίνει να απορροφήσει τα πολλά νέα καθημερινά βιώματα. Δεν είναι τυχαία η ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ «Τι κρίμα τα νιάτα, να κατασπαταλούνται στα νιάτα». Αυτά που μας φέρνουν κοντά στην ευτυχία τα είπε ο Επίκουρος και τα απέδειξαν πρόσφατες έρευνες. Χρειαζόμαστε αρμονικές κοινωνικές σχέσεις, φιλία και συντροφικότητα. Και βεβαίως μια σχετική οικονομική άνεση. Ούτε πλούτος ούτε φτώχεια.
Τι νομίζετε ότι χρειάζεται να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να οδηγήσει στην επιτυχία;
Αυτό δεν το γνωρίζει κανείς. Συμφωνώ με το γενικώς αποδεκτό «δεν υπάρχουν συνταγές». Η επιτυχία είναι κάτι άπιαστο, σχεδόν μαγικό. Εξαρτάται από το ταλέντο, επίσης κάτι άπιαστο και μαγικό. Ο Πλάτων το αποδίδει στην «επήρεια των Μουσών», ενώ ο Φρόιντ δηλώνει ότι «το καλλιτεχνικόν τάλαντον παραμένει για μας απρόσιτο σε ψυχαναλυτικά πλαίσια».
Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας, κύριε Φαρούπο;
Να συνεχίσουν να με αγαπούν αυτοί που αγαπώ, κυρία Δούλη.
Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας μία χρήσιμη συμβουλή που σας έδωσαν κάποτε;
Για να βρεις πορτοφόλι πρέπει να κοιτάς χαμηλά. Αλλά χάνεις πολλά ωραία πράγματα αν κοιτάζεις κάτω (του πατέρα μου.)
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Νίκος Φαρούπος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνική ψυχολογία και σκηνοθεσία κινηματογράφου.
Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη διαφήμιση και σε ταινίες μεγάλου μήκους.
Από το 1989 ασχολείται επαγγελματικά με το σενάριο και έχει συνεργαστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Παράλληλα, έγραψε και σκηνοθέτησε δύο μικρούς μήκους ταινίες, ενώ από το 1992 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα και μελέτες.
Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο Δήμιος (1998), Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων (2004), Η Ωραία Ελένη (2004), Η Ζώνη της Αφροδίτης (2004), Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων (2005), Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι (2006), Μικρά Πάθη (2008), Οι ιχνηλάτες του σκότους (2010).
Είναι μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος (ΕΣΕ) και εργάστηκε ως συντονιστής σε εργαστήρια σεναρίου καθώς και ως εισηγητής στο αντικείμενο συγγραφής σεναρίου ταινίας μικρού μήκους, σε σεμινάρια της ΕΣΕ.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Μετέωρα” στις 16 Οκτωβρίου 2015.
Ακολουθήστε το tameteora.gr στο Google News!
